به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام محمد حسین فاریاب، دانشیار موسسه امام خمینی (ره) به این سوال که حکومت دینی تا کجا می تواند نسبت به اجرای احکام دینی عقب نشینی کند؟ پاسخ داد که متن سوال و پاسخ بدین شرح است:
* سؤال
در حکومت دینی برخی احکام به دلایل خارجی یا داخلی ـ مانند سنگسار و ... ـ اجرا نمی شوند؟ حکومت دینی تا کجا می تواند نسبت به اجرای احکام دینی عقب نشینی کند؟
* پاسخ
۱️. احکام دینی، گاه فردی هستند و گاه اجتماعی. تعطیل کردن احکام فردی مانند نماز معنا ندارد. احکام اجتماعی هستند که در معرض اجرا و تعطیل می باشند. مانند مجازات های تعیین شده در دین، حجاب یا مقابله با روزه خواری.
۲️. حکومت دینی، موظف به اجرای همۀ احکام دین است و تعطیلی اجرای احکام، با دینی بودن حکومت، در تعارض است.
۳️. کوشش حکومت باید صرف اقناع افکار عمومی برای اجرای احکام دین باشد و مؤمنانی که دغدغۀ اجرای احکام دینی را دارند، نقش بسیار مهمی در این مسیر دارند.
۴️. حکومت دینی در جامعۀ دینی اجرا می شود، بنابراین عموم مردم موافق اجرای همه احکام هستند؛ هرچند ممکن است حاضر نباشند نسبت به تبیین آن اقدامی کنند.
۵️. گاه برخی فشارها موجب می شود که حاکم دینی به دلیل مصلحت بالاتر، به طور موقت، با حکم حکومتی از اجرای برخی احکام صرف نظر کند. در حقیقت، اگر اصرار بر اجرای یک حکم خاص مانند سنگسار که مورد زیادی نیز ندارد، منجر به از دست رفتن اصل حکومت و عدم اجرای سایر احکام شود، این اصرار، عقلایی نیست.
۶️. در حکومت امیرالمومنین علیه السلام نیز چنین اتفاقاتی افتاد و ایشان نتوانست تمام بدعت‌های برجای مانده از حکومت‌های پیشین را اصلاح کند که اثر آن تاکنون باقیست.
۷️. پس از عقب‌نشینی موقت، وظیفۀ حکومت و نیز مومنان، تبیین فوائد حکم تعطیل شده و اقناع افکار عمومی برای از سرگیری اجرای آن حکم است و پس از اقناع، برای مقابله با اقلیت مخالف، قطعاً باید از ابزار فشار نیز استفاده کند.
۸️. در این میان، برخی احکام مانند اصل حجاب، از حساسیت بالایی برخوردارند و اگر تعطیلی آن منجر به اشاعۀ فحشا و برچیده شدن روح دین در جامعه شود؛ در اینجا حکومت حق عقب نشینی ندارد، ازاین رو، افزون بر تبیین لازم، دربارۀ الزام به اجرای آن، می تواند بلکه باید قانون نیز وضع کند.
