به گزارش گروه ترجمه خبرگزاری «حوزه»، شیخ مصطفی عبدالسلام، امام و خطیب مسجد امام حسین (علیه السلام) در مصر طی سخنانی تأکید کرد: یکی از وقایع مهمی که در ماه شعبان سال دوم هجری رخ داد، تغییر قبله از بیت المقدس به مسجد الحرام بود. قبله در ابتدای واجب شدن نماز به سمت بیت المقدس بود که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و اصحابش حدود شانزده یا هفده ماه به سوی آن نماز خواندند.
وی افزود: نبی اکرم (صلوات الله علیه و آله و سلم) دعا می‌کردند و آرزو داشتند که در نماز به سوی بیت الله الحرام بایستند، از این رو دلش وابسته به مکه و پر از اشتیاق و دلتنگی برای آن بود.
شیخ عبد السلام ادامه داد: پس از آن که پیامبر اکرم (ص) در مدینه ساکن شدند، دلبسته مکه ماندند و رو به آسمان داشتند و منتظر وحی الهی شدند تا اینکه خداوند آرزویش را برآورد. خداوندا (عز و جل) او را با هدایت قبله به سوی بیت الحرام خشنود ساخت و اقامت در مدینه و توجه به مکه در هر نماز چنین شد تا ایمان عمیق با عشق به وطن پیوند خورده باشد.
وی بیان داشت: تغییر قبله به بیت الله الحرام، انسان را به اصل قبله برمی‌گرداند چنانکه پروردگار سبحان فرمود: « إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِی بِبَکَّةَ مُبَارَکًا وَهُدًی لِلْعَالَمِینَ». این دایره ای است که از حضرت آدم شروع شد و از حضرت ابراهیم گذشت تا به حضرت عیسی (علیهم السلام) رسید و این امر تکمیل نشد مگر با رسول خاتم (صلی الله علیه و آله و سلم).
خطیب مسجد الحسین (ع) تصریح کرد: این رویداد مهم، حمایت از پیوند نزدیک بین دو مسجد یعنی مسجد الحرام و مسجد الاقصی را تقویت کرد. اگر سفر اسراء از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی، طی کردن مسافت در زمان کوتاه یا طولانی بود، تغییر قبله از مسجد الاقصی به مسجد الحرام، سفر عبادتی بود. هدف آن توجه به سوی خداوند متعال بدون گذشتن از هیچ فاصله ای است، زیرا بین خالق و مخلوق فاصله ای نیست.
