به گزارش خبرگزاری حوزه، دکتر عطاء الله رفیعی آتانی، رئیس مرکز تحقیقات اسلامی مجلس در یادداشتی تحت عنوان فراخوان پس از انتخابات پیرامون انتخابات ۱۱ اسفند نوشت:
این انتخابات نشان داده است که مردم ایران در جستجوی توانمندسازی و البته سالم سازی نظام حکمرانی کشور خسته نمی‌شوند.
وی ادامه داد: التماس ویژه نظام از مردم برای مشارکت در این دوره از انتخابات جلوه جدیدی از تحقق مردم سالاری دینی را نشان داد. نظامی که اقتدار او در مقابل همه قلدرهای جهان زبانزد است در طول چندین ماه منتهی به انتخابات در تواضعی عجیب همه انرژی خود را صرف تقاضا از مردم برای افزایش مشارکت مردم در انتخابات کرد. به نظر می‌رسد این واقعیت در تاریخ سیاسی ایران ماندگار خواهد شد.
متن کامل یادداشت به شرح زیر است:
فراخوان پس از انتخابات
انتخابات اسفند ماه ۱۴۰۲ چونان بسیاری از فرصت‌های زمانی دیگر در تاریخ انقلاب اسلامی دارای پیام‌های روشن و بعضاً غیر مترقبه بود به شرح ذیل:
یکم. انتخابات در شرایط تلاش بی‌نظیر دشمنان اسلام و ایران به منظور شکل‌گیری یک انتخابات ضعیف و با عدم مشارکت عمومی، برگزار شد؛ که البته این خود حاکی از تناقضی عجیب در مبانی و رفتار سیاسی آنها بود؛ از آن جهت که همیشه بر زبان می‌رانند که در حال جنگ برای برقراری دموکراسی در جهان هستند ولی در ایران می‌جنگند تا دموکراسی برقرار نشود!
از سوی دیگر عواملی چون اغتشاشات سال گذشته، شرایط اقتصادی غیر قابل قبول و ... همه اینها دشمنان را امیدوار کرده بود تا یک انتخابات با مشارکت بسیار پایین برگزار شود اما انتخابات توانست رکورد قبلی خود را حفظ کند.
دوم. این انتخابات نشان داد که در بدترین شرایط هم بیش از ۴۰ درصد مردم در انتخابات شرکت می‌کنند و در هیچ شرایطی از حمایت از نظام اسلامی دست بردار نیستند. به نظر نمی‌رسد هیچ نظام سیاسی در جهان از چنین کیفیتی از حمایت مردمی برخوردار باشد.
سوم. انتخابات نشان داد که منتقدان و هواداران نظام هر دو به نحوه حکمرانی کشور معترضند. تکلیف منتقدان که روشن است! اما هواداران نظام هم در اینکه نباید به مسئولان شکل گیری وضعیت فعلی رای دهند علائم روشنی را نشان دادند و از این جهت تفاوتی در انتخابات مجلس و خبرگان و حتی تفاوت جدی بین نحله‌های سیاسی کشور وجود نداشت. گویی مردم ایران در جستجوی توانمندسازی و البته سالم سازی نظام حکمرانی کشور خسته نمی‌شوند.
چهارم. انتخابات نشان داد که نحله سیاسی موسوم به اصلاحات دیگر سخنگو و نماینده بدنه اجتماعی خود نیست، بنابراین بدنه اجتماعی همیشگی آنها به دنبال مظهر و سخنگو خواهد ماند!
پنجم. حال که نظام اسلامی در بدترین شرایط اجتماعی نیز با بهره‌مندی از قوی‌ترین حمایت‌های مردمی آسیب پذیر نیست؛ بنابراین آنان که در انتظار هستند که به دلیل ضعف حمایت مردمی از این آب گل آلود ماهی بگیرند باید دندان طمع خود را از بیخ برکنند. اما آیا این وضعیت باید همین گونه باید بماند ؟! قطعاً نه! زیرا:
اولاً؛ افزایش میزان مشارکت مردم برای نظام اسلامی مشروعیت افزایی می‌کند. ثانیاً؛ هر اندازه مردمان بیشتری در انتخابات شرکت کنند به معنای آن است که فرایند رشد و پیشرفت کشور از ظرفیت و توان و البته از بهره‌مندان بیشتری برخوردار است.ثالثاً؛ نظام مدیریتی کشور با اتکا بیشتر به رای مردم مبتلا به استبداد رای و نیز فساد درونی نخواهد شد.رابعاً؛ امنیت کشور به نحو درونزایی در مقابل دشمنان خارجی تقویت خواهد شد.
پنجم. التماس ویژه نظام از مردم برای مشارکت در این دوره از انتخابات جلوه جدیدی از تحقق مردم سالاری دینی را نشان داد. نظامی که اقتدار او در مقابل همه قلدرهای جهان زبانزد است در طول چندین ماه منتهی به انتخابات در تواضعی عجیب همه انرژی خود را صرف تقاضا از مردم برای افزایش مشارکت مردم در انتخابات کرد. به نظر می‌رسد این واقعیت در تاریخ سیاسی ایران ماندگار خواهد شد.
ششم. با این همه این انتخابات یک فراخوان را نیز در ذات خود داشت و آن اینکه نخبگان علمی، اقتصادی، سیاسی و مدیریتی باید بیش از گذشته خود را برای مصلحت عمومی هزینه کنند. آنان به دلایل مختلف در صحنه های زندگی اجتماعی به نحو تعیین کننده‌ای حضور ندارند. این عدم حضور هر دلیلی داشته باشد در پیشگاه مردم و خدای این مردم پذیرفتنی نیست. وقتی آنان حضور نداشته باشند آنان که همه توانمندی آنها اظهار وجود در شرایط عدم حضور توانمندهاست سکان کار را به دست خواهند گرفت و در نتیجه یک انقلاب عظیم الهی، یک نظام بزرگ سیاسی اسلامی، همه مردم نه تنها ایران بلکه مردمانی که در جهان وابسته به این ایده و ادعا زندگی می‌کنند در معرض ناکامی و شکست قرار خواهند گرفت. این «نبودن» جز استمرار حضور آنان که نباید باشند نتیجه دیگری نخواهد داشت. واقعیت این است که مردم ایران با همه تنوع قومی، فرهنگی، سیاسی و ... یک خواست واحد دارند و آن هم پیشرفت ایران اسلامی است و دیگر هیچ ...! و واقعیت دیگر آنکه این آرزو تنها با مشارکت همه مردم ایران با محوریت نهاد علم و جامعه نخبگانی است که دست یافتنی می‌شود.
