به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین محمدجواد اسکندرلو در نشست علمی «وجوه اعجاز قرآن در اندیشه های آیت الله معرفت و مستشرقان» که در بخش حوزوی سی و یکمین نمایشگاه بین المللی قرآن در تهران برگزار شد گفت: قرآن کریم می فرماید « یهدی للتی هی اقوم» یعنی ما قرآن را مسیری برای هدایت شما قراردادیم.

وی افزود: قرآن پژوهی یا مطالعات قرآنی به دو قسم اساسی تقسیم می شود که شامل مطالعات برون قرآنی و درون قرآنی است. مطالعات درون قرآنی همان معارف و تفسیر قرآن است ولی قرآن پژوهی یا مطالعات برون قرآنی تحت عنوان علوم قرآن نامیده شده است.

عضو هیئت جامعه المصطفی العالمیه بیان کرد: مهمترین مباحث علوم قرآن شامل نزول قران، نزول دفعی و تدریجی قرآن، ناسخ و منسوخ، محکم و متشابه و مصونیت قرآن از تحریف و اعجاز قرآن کریم است.

وی گفت: قرآن کریم مهمترین معجزه پیامبر اکرم(ص) است. اگر دگر اندیشان از ما بپرسند که اینکه مدعی هستید که قرآن مهمترین اعجاز اسلام است این مساله را از چه جنبه ای بیان می کنید در اینجا مبحث ابعاد و موجوه قرآن مطرح می شود. اعجاز قرآن از آیات تحدی به اثبات رسیده است. خداوند در پنج آیه در وحی مکی و مدنی همه مخالفان را تحدی کرده است که قرآن نشانه صدق گفتار پیامبر است و این پیامبر نیز ارایه شده است که ارایه این کتاب برای جنس و انس غیر قابل انجام است.

حجت الاسلام والمسلمین اسکندرلو یادآورشد: با توجه به اینکه دشمنان در برابر آیات تحدی اعلام عجز کردند، این تحدی معجزه بودن قرآن را اثبات کرد.

وی افزود: حال باید ببینیم که قرآن از چه جنبه هایی معجزه محسوب می شود. علامه معرفت بیان می کرد که روزی محضر معظم رهبری بودیم و ایشان در جمع به بنده فرمودند که اثر ماندگار یعنی کتاب التمهید آیت الله معرفت. این کتاب در بردارنده همه کتب تفسیری شیعه و سنی است.

عضو هیئت جامعه المصطفی العالمیه بیان کرد: در میان علمای تشیع کتب تفسیری مختلفی داریم ولی کتب قرآنی بیشتر در قالب یک یا دو جلد نوشته شده بود ولی علامه معرفت این اثر را که شبیه یک دایره المعارف قرآن نگاشتند. ایشان در یک جلد به بحث اعجاز علمی قرآنی کردند.

وی گفت: ایشان ده بحث اعجاز قرآنی را بیان می کند که نخستین آن، فصاحت و بلاغت است. وجه دوم، اسلوب بیان است. سوم، هماهنگی الحان و نغمه های صوتی است. چهارم اشتمال بر معارف والا و محتوایی در عرصه عقیده شناسی و اخلاقیات و...، پنجم، اشتمال بر احکام جامع،شیوه استدلال قرآن ششمین عرصه اعجاز قرآن است که برای عوام و خواص دارای شیوه های استدلالی است.

حجت الاسلام والمسلمین اسکندرلو یادآورشد: هفتمین وجه اعجاز قرآن، اشتمال بر اخبار غیبی است که هم از قرون گذشته خبر داده است و هم از زمان حال و آینده خبر می دهد. هشتمین وجه اعجاز قرآن، اشاره های علمی گذرا است. قرآن پرده از برخی ازاسرار عالم طبیعت برداشته و مسایلی را بیان کرده است که دانشمندان سالها پیش به مساله زوجیت بین گیاهان و ... اشاره کرده است. یکی دیگر از وجوه اعجاز قرآن، خالی بودن از تناقض است. خداوند می فرماید اگر این قرآن بشری بود قطعا در تناقضات و تعارضات فراوان دیده می شد. دهمین اعجاز، قول به صرف است. در گذشته می گفتند که هرگاه که جمعی از عرب می خواستند آیه ای از قرآن ارایه کنند ولی خداوند نمی گذاشت. که البته این مساله از سوی علمای ما رد شده است زیرا قرآن به خودی خود بی نظیر است.

وی افزود: استاد معرفت ضمن رد نظریه صرفه بیان می کند که اعجاز قرآن شامل بحث اعجاز لفظی و محتوایی است.

عضو هیئت جامعه المصطفی العالمیه بیان کرد: فیلیپ هیتی از متخصصین تاریخ اسلام است و استاد درس تاریخ اسلام در دانشگاه کلمبیا نیویورک در نیمه اول قرن بیستم بوده است که ایشان همه ابعاد اعجاز قرآن را قبول ندارد ولی روی بحث بلاغت و ادبیات قرآن و اعجاز آن نظر دارد. ایشان مهمترین وجه شگفتی قرآن را اعجاز بیانی قرآن دانسته است.

وی گفت: جان دیون پورت انگلیسی بیان می کند که قرآن نمونه اعلای زبان عربی است. بروکلمان آلمانی در برابر زیبایی ادبی قرآن کرنش کرده است.

حجت الاسلام والمسلمین اسکندرلو یادآورشد: در زمینه اعجاز محتوایی قرآن، کینگ کریت انگلیسی بیان می کند که برای اروپاییان ناشی از معانی و کلمات قرآن است. یا گئورگیل برتری قرآن را در قالب معرفتی عنوان می کند. وی بحث تحسین علم و قلم را در مبدا قرآن را وجه برتری قرآن ذکر می کند.

وی افزود: یکی از مهمترین مباحث مستشرقان، مساله مصادر قرآن است. برخی قائل به وحیانی دانستن قران و برخی الهیات غیر وحیانی و برخی نبوغ پیامبر و برخی الهام از تورات و انجیل و تاثیر پذیری قرآن از زمانه است. در این زمینه حجت الاسلام والمسلمین زمانی به این مسایل به شکل کاملا علمی در کتاب ارزشمند قرآن و مستشرقان اشاره کرده و این مساله را مورد تحلیل و بررسی قرارداده است. نکته مهم وی آن است که قرآن بیان می کند که از سوی خدا آمده است که بر دیگران تاثیربگذارد نه اینکه از آنها تاثیر بگیرد.