به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه در استان کردستان، سیدعلاء الدین حیدری؛ فعال مدنی اهل سنت در یادداشتی آورده است:

جهانِ قرن بیستم مجروح و زخمی دو جنگ جهانی وحشتناک بود. دو جنگی که میلیونها کشته و زخمی در تاریخ سیاه آن قرن برجای گذاشت.

جهانِ خسته از این جنگ های ویرانگر برای پایان دادن به طغیان‌گری هیتلرهای زمان سازمانی را بوجود آوردند که هدفش جلوگیری از شعله ور شدن جنگها و آوردن امنیت و آسایش جهانی تعریف شد. سازمانی با ویترینی زیبا که در آن سالها برای انسان وحشت زده از جنگ دلچسب و گوارا بود. شاید در آن برهه حساس جهانی کسی به آینده این سازمان حساسیتی نداشته و از ماهیت ارکان آن تحلیل دوراندیشانه ای نبوده و یا اگر هم بوده در سایه بحران آن سالها نمودی نداشته است.

«شورای امنیت» یکی از ارکان پیش بینی شده سازمان ملل برای برقراری امنیت جهانی یا جلوگیری از وقوع جنگ ها بود.

شورایی که در آن پنج قدرت پیروز جنگ جهانی دوم، برای خود «حق وتو» را گنجاندند. در واقع این پنج کشور خود را کدخدای جهان و جهان را رعیت خود پنداشتند.

یعنی هر تصمیمی باید با صلاحدید این پنج کشور در جهان اجرایی شود اگرچه همه دنیا هم راضی باشند.

اگر قدری به عمق ماهیت وجودی این شورا بیندیشیم، پی می بریم که شورای امنیت، نه برای امنیت جهان بلکه برای تضمین امنیت همین چند کشور بوده و جهان را از دریچه مصلحت این پنج کشور دیده اند.

با نگاهی سطحی به سوابق عملکردی شورای امنیت در این ۷۷ سال اخیر به این نکته می رسیم که اصلِ منشور جهانی حقوق بشر زیر پا گذاشته شده و همه انسان ها را مساوی ندیده بلکه پنج کشور عضو این شورا را قدری انسان تر از بقیه شناخته اند. انسان های دیگر منهای پنج کشور عضو شورای امنیت را پایین تر دانسته و در واقع این پنج کشور را قیم و سرپرست جهان کرده است.

عملکرد شورای امنیت گویای نقض آشکار حقوق بشر در خود این شورا و نیز حمایت این شورا از برخی جنگها و هیتلرهای زمان بوده است.

آنجا که آنها راضی بوده اند و آنجا که این پنج کشور به مصلحت دانسته و یا معامله کرده اند، جنگ ها مورد تایید بوده و نسل کشی ها دفاع از خود و کشتن انسانها آزاد و حق دفاع مشروع برای طرف متجاوز شناخته شده است.

فلسطین سند محکم بی اعتباری شورای امنیت یا بهتر بگویم محکمترین سند برای ظالمانه بودن "حق وتو" برای این پنج کشور می باشد.

فلسطین سرزمین اشغال شده ای است که قدمت اشغالش به سن سازمان ملل می رسد.

کشوری که به شکلی ظالمانه معامله شد، تقدیم صهیونیستها گردید که شاید آنها از همین کشورهای مدعی حقوق بشر راضی گردند. یعنی به ناحق ملتی صاحبِ حق، فدای تعدادی صهیونیست مهاجر متجاوز شدند.

شورای امنیت هم آنرا صمیمانه پذیرفت. در این دهه ها که از تجاوز و اشغال صهیونیستها می گذرد، هیچگاه شورای امنیت آنرا مخل امنیت ندانسته و بالعکس همیشه صهیونیستها را بر کرسی حق نشانده اند.

این در حالی است که جهان گواه حقانیتِ ملتِ مظلومِ فلسطین بوده و اگر شورای امنیت، جهان را معیار بداند قطعا امنیت جهانی را در حمایت از فلسطین و مقابله با هیتلرهای صهیونیست می داند.

اما تجربه ثابت کرده است که ملاک عمل شورای امنیت، مصلحت پنج کشور است نه جهان و جهانیان...

سازمان ملل فرسنگ ها از آرمانهای اولیه اش دور شده و اگر آنرا به اندام موجود زنده ای تشبیه کنیم باید گفت که مغز ، دست، پا و قلب این اندام همان پنج کشور صاحب حق «وتو» هستند که این اندام را ملک خود کرده و تحرک را از دیگر اعضا گرفته اند.

سازمانی تهی از اراده عمل که همه توانش تقدیم به پنج کشور دارای حق «وتو» شده است.

جهان قرن بیست و یکم باید بر تابوت سازمان ملل بگرید و آنرا به گور بسپارد، چرا که این سازمان سالهاست که مرده است .

وقتی شورای امنیت نسل کشی در غزه و مرگ هزاران فلسطینی و ۷۶ سال اشغال آنرا نمی بیند، وقتی بی عدالتی و ظلم صهیونیستها را نظاره گر و هنگامی که سازمان ملل توان به رسمیت شناختن فلسطین به عنوان یک کشور مستقل و رسمی را ندارد، دیگر حیاتی برایش متصور نیست.

سازمان مللی که شورای امنیتش برای صهیونیستها امنیت می سازد که به تجاوز و کشتار خود ادامه داده و وقتی شورای امنیت برای فلسطین حق انسانی قائل نیست ، دیگر چرا نامش سازمان ملل باشد، باید نامش را سازمان پنج کشور به اضافه اسرائیل نامید.

شورای امنیت را باید ننگ تاریخ در قرن بیستم و آنرا میخی بر تابوت منشور جهانی حقوق بشر دانست.

شورای امنیت کی؟ و کجا ؟! وقتی در طول این ۷۶ سال اشغال سرزمین فلسطین حقی برای مظلوم قائل نشدید بلکه بر عکس همه حق ها را در حلقوم متجاوز و ظالم یعنی صهیونیستهای خونخوار ریختید.

دیگر چه جای نامیدن شما بعنوان شورای امنیت است ؟!

دیروز که آمریکا پیشنهاد عضویت فلسطین به عنوان کشوری مستقل را وتو کرد ، قدری تامل کردم و به خودم نهیب زدم که اگر موافقت می کرد باید تعجب می کردم چراکه این شورا و آمریکا و حق وتوی آنها همه با هم برای تحقق منافع آنهاست نه گرفتن حق مظلوم و دادن حق به صاحب حق ...

شورای امنیت برای حفظ امنیت جهانی نیست بلکه برای حفظ امنیتِ اسرائیل و پدرخوانده های خبیثش است.

جهان باید این لکه ننگ را از دامنش پاک کند تا که روی آرامش به خود ببیند.

انتهای پیام/