به گزارش خبرگزاری حوزه، مرحوم آیت‌الله محمدعلی ناصری از اساتید اخلاق حوزه در یکی از دروس اخلاق خود به بررسی موضوع، «معاد و طلب امنیت برای این روز موعود به عنوان روز اقامه عدل الهی و نفخ صور» در دعای مکارم الاخلاق پرداختند که متن آن بدین شرح است:

امام سجاد علیه‌السلام در دعای مکارم الأخلاق می فرماید: «وَ هَبْ لِی أَمْنَ یوْمِ الْمَعَادِ» حضرت عرض می کند پروردگارا در روز قیامت به من امنیت ببخش.

ما خود را از این دعاها محروم نکنیم اگر دعایی مثل دعای مکارم و دعای ابو حمزه طولانی است در چند مرتبه آنرا تمام کنید، لازم نیست همه را در یک شب بخوانید، حتی بزرگان سفارش کرده اند که در مشاهد مشرفه بعد از زیارت نامه دعای مکارم را بخوانید چون زمان و مکان استجابت دعاست.

روز قیامت روز عجیبی است، در قرآن در اغلب موارد که اسم دنیا آمده آخرت هم در کنارش آمده است، لکن دنیا کجا و آخرت کجا.

«إنما الدنیا لهوٌ و لعبٌ»، دنیا بازی است و وقتی که انسان به دنیا آمد پشت به دنیاست و رو به آخرت است. هر نفسی که می کشیم به جایگاه ابدی خود نزدیک تر می شویم. این دنیا محل عبور است، «الدنیا دارُ ممرٍ لا دارُ مقرٍ»، دنیا پل است و باید از آن بگذریم همه آمده و رفته اند ما هم باید برویم، دنیا مهم نیست بلکه آخرت مهم است.

قرآن در چند مورد دنیا را مذمت کرده است، ولی برای آخرت در هفده سوره هفده اسم متفاوت می گذارد، این نشانه عظمت است نه مثل دنیا که در موردش می گوید: «أَنَّمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِینَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَیْنَکُمْ»، فلذا حضرت هم در این جا از خدا می خواهد که در آخرت مواظب او باشد.

روز معاد به معنای برگشتن است، برگشتن روح از جسم مثالی به جسم اصلی. این جسم گناه کرده، این جسم نماز خوانده، بنابراین باید ثواب و عقاب داده شود.

معاد روز اقامه عدل الهی است رسیدگی به اعمال یک عمر انسان‌هاست که پنجاه هزار سال طول می کشد. نظام عالم و آسایش عالم مبتنی بر معاد است، چون ما معتقد به معاد هستیم ظلم نمی کنیم آن چه که می تواند نفس اماره را مطمئنه کند اعتقاد به قیامت است.

کسی از نبی اکرم صلی‌الله علیه وآله سؤال کرد: یا رسول الله «یومَ یُنفَخُ فِی ٱلصُّورِ فَتَأتُونَ أَفوَاجا»، یعنی چه؟ حضرت اشک از چشمانش جاری می شود و می فرماید: روز قیامت روز سختی است و حضرت شروع می کنند به بیان اینکه چندین طایفه هستند که در منتهی درجه عذاب هستند.

این آیه مربوط به نفخ دوم است، برای زمانی است که حضرت بقیة الله علیه‌السلام ظهور کند.

وقتی حضرت تشریف آوردند و مسئولیت خود را انجام دادند و أجلشان رسید، امام حسین علیه‌السلام رجعت می کنند، چون بدن امام را امام باید غسل دهد و تجهیز کند و نماز بر او بخواند و زمین بدون حجت خدا باقی نمی‌ماند.

بعد از امام حسین علیه‌السلام، امیرالمؤمنین علیه‌السلام رجعت می کنند و بعد نفخ صور می شود و همه ی موجودات زنده می میرند به غیر از حضرت عزرائیل و بعد به فرمان خدا حضرت عزرائیل هم می میرد و خدا می گوید: «لِمَنِ الْمُلْکُ الْیَوْمَ»، امروز حکومت از آنِ کیست؟ «لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ».

همه چیز برای اوست، ما فقط مالک اعمال خود هستیم، بعد از این مسائل، نفخ صور دوم می شود که منظور آیه همین است و در این نفخه همه زنده می شوند و روح به همین بدن بر می گردد و آماده حساب و کتاب می شود.