به گزارش خبرگزاری حوزه، شیخ فضل‌الله نوری در سال ۱۳۰۶ قمری، چندی پیش از قیام تحریم تنباکو، با ورود اجناس و کالاهای خارجی به ایران نظیر قند، احساس خطر می‌کند و سؤالی را تحت این عنوان که «تکلیف مسلمانان نسبت به مصرف کالایی نظیر قند و... که از بلاد کفر (یعنی فرنگستان) وارد بازار ایران می‌شود، چیست؟»
از محضر بزرگ مرجع شیعه حضرت آیت‌الله میرزای شیرازی می‌پرسد تا ایشان را متوجه ورود کالای خارجی به کشور نماید.
میرزای شیرازی نیز در نامه‌ای مفصل پاسخ می‌دهد: «در خصوص مفاسد ورود اجناس و کالاهای بلاد کفر به سرزمین ایران، همیشه ملتفت به آن بوده‌ام و زیاده‌روی در این امر را مایه‌ی خرابی دین و دنیای مسلمانان می‌دانم و از اهتمام شما در تهیه‌ی دفع آن‌ها زیاد مسرور شدم...»
شیخ فضل‌الله نیز این استفتاء را در سراسر ایران گسترش داده و علمای بلاد را متوجه این امر می‌کند. (تاریخ تحولات سیاسی ایران، ص۱۷۴)
پی نوشت:
رهبر معظم انقلاب در مورد اهمیت این فتوا می گویند:
همه می‌دانند که در ژاپن، حدود صد سال پیش از این گفتند که مردم حق ندارند از مصنوعات خارجی استفاده کنند، تا در داخل آن کشور چرخ اقتصاد به کار بیفتد؛ اما نمی‌دانند که در همان زمان، بلکه زودتر از آن، عین همین پیشنهاد و همین فتوا، از طرف مراجع و علمای شیعه صادر شد؛ منتها متأسفانه در داخل کشور، هیچ‌کس از سرجنبان‌ها و اهل قلم و اهل سیاست و روشن‌فکران کمکشان نکرد! (۱۳۷۰/۱۲/۱۴)
منبع: بنیاد تاریخ‌پژوهی و دانش‌نامه انقلاب اسلامی
نظر شما