به گزارش خبرگزاری حوزه، شیخ محمدرضا نعمانی از شاگردان خاص شهید محمدباقر صدر به نقل از ایشان نقل می‌کند:

یکی از طلاب از شهید سید محمدباقر صدر، وقت خصوصی گرفت و از نیاز شدید خود برای عمل جراحی همسرش سخن به میان آورد. شهید صدر با عذرخواهی صد دینار (که آن زمان پول زیادی محسوب می شد) به آن طلبه داد.

آن طلبه بعدها در جلسه ای برای اثبات بخشش و کرم شهید صدر، داستان خود را گفته بود و یکی از اشخاص حاضر در مجلس به طمع افتاده بود با همین بهانه از ایشان پولی بگیرد.

وی وقتی با پاسخ منفی و عذرخواهی ایشان مواجه شد، زبان به ناسزا و تهمت باز کرد و گفت: «شما وجوه شرعی را خرج طلای زنان و دخترانتان می‌کنید و برای خودتان قصر می‌سازید و ماشین می‌خرید. دو روز قبل فلانی آمد و شما به او صد دینار دادید، اما امروز که من آمدم چیزی به من نمی دهید».

من از صبر شهید به جوش آمدم و می خواستم موقع خروج از منزل از خجالت آن طلبه برآیم.

اما شهید صدر که متوجه قصد من شده بود، متوقفم کرد.

وقتی رفت به من گفت: «ما باید به اندازه مسئولیت مان، صبر و تحمل خودمان را بالا ببریم. من از حرف های این مرد ناراحت نمی شوم، زیرا اگر شرایط مرا می فهمید طور دیگری عمل می کرد و روزی فرا می رسد که با فهمیدن حقیقت پشیمان خواهد شد».

راست می گفت. روزی رسید که این طلبه با فهمیدن حقیقت برای عذرخواهی آمد و دست و پای ایشان را بوسید.

آن روز شهید صدر با یادآوری داستان گذشته به من گفت: «ما باید با مردم اینطور رفتار کنیم».

منبع: کتاب شهید الأمة وشاهدها، ج ۱، ص ۱۷۷.