چهارشنبه ۳۰ خرداد ۱۴۰۳ - ۱۴:۳۰
هواپرستی نقطه مقابل خداپرستی است

حوزه/  استاد حوزه علمیه تاکید داشت: هواپرستی نقطه مقابل خداپرستی است. خداوند می‌داند چنین انسانی که به اختیار خودش دنبال هوای نفس و شیطان رفته است، دیگر قابلیت کمک الهی را ندارد؛ لذا عنایات الهی از او در دنیا و آخرت سلب می‌شود.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه جلسه اخلاق عمومی آیت الله هاشمی علیا تولیت مدرسه امام القائم چیذر با عنوان «شرح دعای هشتم صحیفه سجادیه» در مسجد این مدرسه برگزار شد.

در این جلسه اخلاق آیت الله هاشمی علیا به شرح و تفسیر فراز «اَللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ... مُتَابَعَةِ الْهَوَی» پرداخت و اظهار داشت: معنای کلمه «هوی» یک حالت نفسانی در انسان است که تمایل به اعمال زشت دارد و به دنبال آسایش و خوشی می‌گردد. بطوری که برای آن مهم نیست که این خوشی از هر طریقی باشد، حتی ظلم و خیانت. کیست که نخواهد در زندگی خوش باشد؟

وی افزود: همه انسان‌ها هوای نفس را دارند. آدمی نفس‌های متفاوتی دارد که یکی از آن‌ نفس ها، نفس امّاره یا همان هوی است که در هر کاری انسان انجام می‌دهد و او را به شدّت امر به گناه می‌کند؛ هر جا طریق الهی باشد، نفس امّاره امر به خلاف آن می‌کند.

تولیت مدرسه علمیه قائم چیذر با تبیین نفس و طبع انسان بیان داشت: مقتضای طبع انسان لذت‌های دنیوی است و از آنجا که گناهان همراه با لذت‌هاست و جنبه‌های گناه‌آلود، شدیدترین جاذبه‌ها را برای انسان ایجاد می‌کند، باید جلوی این نفس را گرفت.

این استاد اخلاق در ادامه با اشاره به آیاتی از قرآن کریم در خصوص هوای نفس گفت: طبق آیه ۶۰ سوره مبارکه یس، اطاعت از شیطان عبادت او معرّفی شده است. در رابطه با هواپرستی نیز قرآن کریم در آیه ۲۳ سوره جاثیه می‌فرماید: «أَفَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَ أَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَی عِلْمٍ وَ خَتَمَ عَلَی سَمْعِهِ وَ قَلْبِهِ وَ جَعَلَ عَلَی بَصَرِهِ غِشَاوَةً؛ آیا دیدی کسی را که معبود خود را هوای نفس خویش قرار داده و خداوند او را با آگاهی (بر اینکه شایسته هدایت نیست) گمراه ساخته و بر گوش و قلبش مُهر زده و بر چشمش پرده‌ای افکنده است!؟»

آیت الله هاشمی علیا با بیان عواقب هواپرستی تاکید داشت: هواپرستی نقطه مقابل خداپرستی است. خداوند می‌داند چنین انسانی که به اختیار خودش دنبال هوای نفس و شیطان رفته است، دیگر قابلیت کمک الهی را ندارد؛ لذا عنایات الهی از او در دنیا و آخرت سلب می‌شود و حتی موفق به توبه هم نخواهد شد؛ همچون قاتلان امام حسین(ع) که سه چراغ هدایت الهی، چشم و گوش و قلب که در این آیه بدان‌ها اشاره شده است، از دست داده بودند و تا حدّی قلب آن‌ها قسی شده بود که هیچ موعظه‌ای در آن اثر نداشت.

اخبار مرتبط

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha