به گزارش خبرگزاری حوزه، مرحوم آیت الله حائری شیرازی در یکی از جلسات اخلاق خود در مورد مفاهیم «بهشت و جهنم» اینگونه بیان کردند.

شما وقتی بیرون مسجد الحرام هستید، دیوار مسجد الحرام قبلۀ شماست و شما به سمت همین دیوار نماز می‌خوانید، درست است؟ حالا تصور کنید که رفته‌اید داخل مسجد الحرام و در آنجا برای نماز رو به دیوار ایستاده‌اید، در آن هنگام شما پشت به قبله‌اید. مگر بیرون مسجد به‌سمت همین دیوار نماز نخواندید؟! حالا وقتی آمدید داخل، باید پشت‌تان را بکنید به همین دیوار، دیواری که وقتی بیرون بودید رو به آن می‌کردید!

خب، ما به کسی که تازه‌کار است، بیاییم بگوییم تو برای بهشت و جهنم کار نکن؟! بابا این بیرون از حرم است؛ قبلۀ او دیوار مسجد الحرام است، دقیقاً باید به او بگویی بهشت، دقیقاً باید به او بگویی جهنم! خدا این‌همه آیات در تحذیر از جهنم گذاشته است تا انسان به تحذیرهای او اهمیت بدهد! دعای «قِنا عَذاب النار» را تکرار بکند؛ بگوید و بگوید.

ابوذر بعد از نماز در سجده می‌گوید «اسئل الله الحورالعین»، از خدا حورالعین می‌خواهم. شاعر می‌گوید: «خدایا زاهد از تو حور می‌خواهد قصورش بین، به جنّت می‌گریزد از درت یا رب شعورش بین!» ببینید، نباید امور در هم بریزد! بله، وقتی به جایی رسید که دیگر اینها را نخواهد، درست است. اما الآن اگر از خدا حورالعین و بهشت بخواهد، از خدا نجات از جهنم بخواهد، اینها عین توحید است! چرا؟ چون متناسب با مرتبه‌اش هست.