خبرگزاری حوزه | از ترفندهای انگلیس در راه چیرگی صهیونیست‌ها بر فلسطین و برپایی دولت صهیونیستی، واداشتن برخی از دولت‌های دست‌نشانده مجاور فلسطین به بندوبست‌های پنهانی با نمایندگان و مقامات سازمان جهانی صهیونیزم بود.
انگلستان با پدید آوردن یک سلسله ارتباطات، قراردادها و بند و بست‌ها میان برخی از دولت‌های عربی و سران سازمان صهیونیستی، ارتش این کشورها را در برابر یورش یهودیان به فلسطین و کشتار مردم آن در واقع خلع سلاح کرد و این دولت‌ها را ناگزیر ساخت که در برابر اشغال فلسطین به دست صهیونیست‌ها دست روی دست بگذارد و به تماشا بنشینند و در برابر، صهیونیست‌ها با دست بازتری حمام خون در سرزمین فلسطین پدید آورند و روی جمجمه‌های مردم فلسطین کاخ دولت صهیونیستی را پایه گذاری کنند.
امیر فیصل پیش از آن که به سلطنت عراق گماشته شود در تاریخ ۳ ژانویه ۱۹۱۹م. قراردادی را در لندن امضا کرد که صهیونیست‌ها از آن به عنوان سندی زنده بر این که « اعراب، فلسطین را به یهودیان بخشیده‌اند» بهره‌برداری کردند.
این قرارداد میان فیصل و حییم وایزمن از رهبران صهیونیستی برقرار شد. امیر عبدالله نیز آنگاه که به امارت شرق اردن گمارده شد طی قراردادی با انگلستان یک سلسله تعهداتی سپرد مانند اینکه، یک مشاور انگلیسی را به عنوان کمیسر عالی انگلیس در عمان بپذیرد و در کارها با او مشورت کند به دولت انگلستان حق داده شود که نیروهای مسلح خود را در شرق اردن مستقر کند ارتش‌های عربی هیچ‌گونه درگیری جدی با یهود نداشته باشند.
افزون بر این، ابوالهدی به عنوان نخست‌وزیر اردن در سال ۱۳۲۷ش. در ماه فوریه ۱۹۴۸م. در آن برهه خطرناکی که صهیونیست‌ها برای برپایی دولت صهیونیستی و اعلام موجودیت « اسرائیل» آماده می‌شدند قرارداد نوینی به شکل پنهانی و محرمانه با وزیر خارجه انگلیس به نام مسترارنست بیون امضاء کرد
برخی از موارد آن عبارت بود از این که ارتش اردن جلیل و غزه را تصرف نخواهد کرد، به هیچ شکلی یهودیان را مورد تعرض قرار نخواهد داد، اردن یک وجب از آن قسمتی را که به موجب قطعنامه تقسیم به یهود بخشیده شده است اشغال نخواهد کرد.
سید حمید روحانی، فصلنامه ۱۵ خرداد، شماره ۷۸ و ۷۷، ص ۵۷-۵۹
