به گزارش خبرگزاری حوزه، مختصری از زندگی نامه علماء و فقهای حوزه علمیه شهرستان بابل به همت انجمن تاریخ حوزه علمیه شهرستان بابل منتشر شد.
بخش سوم؛ بمناسبت سالگرد وفات
حضرت آیت الله شیخ جلال الدین علامه حائری(ره)
علامه حائری، جلال‌الدین(۱۲۵۵-۱۳۵۷ش)
فرزند شیخ علی، در کربلا دیده به جهان گشود. وی پس از طی تحصیلات مقدماتی، سطوح عالیه را نزد پدر حضرت آیت الله علی علامه حائری ره، عمو و جد خود و دیگر فقهای عراق فرا گرفت. آنگاه راهی نجف گردید و این درحالی بود که پدرش مدّتها قبل به بابل رفته بود. او در نجف اشرف از حوزه درس فقها بهره فراوانی برد و به مدارج عالی نائل شد. پس از چند سال اقامت در نجف به سامرا رفت و تحت سرپرستی میرزا محمّدتقی شیرازی به تکمیل تحصیلات خود همت گماشت. پس از چندی عازم کربلا شد و در محضر علمای آنجا بهره برد و به درجه اجتهاد رسید. وی در۱۳۳۳شمسی در پی رحلت آیت الله شیخ ولی الله مدرس و به درخواست مردم بابل به این شهر آمد و امامت و تدریس درمدرسه علامه و نیز چندی هم درمسجد جامع را به عهده گرفت.
زندگانی علامه دارای ابعادی گوناگون بوده و در امورفرهنگی،سیاسی و اجتماعی آن روزگار مازندران نقشی مهم داشت. او ازطبعی لطیف و ذوقی سلیم برخودار بود ودرباره موضوعات مذهبی، اجتماعی نیز اشعار فراوانی سرودکه در مجموعه ای به نام «دیوان الشتات» برگزیده‌ای از آن به چاپ رسیده است.
نمونه‌ای از اشعار مرحوم آیت‌الله علامه‌حائری ره؛
آیت الله علامه حائری رشادت و شهادت را از اجداد خود ه از خاندان رسالت بوده‌اند به ارث برد. او درباره انتصاب خود به آل عصمت و طهارت که در قصیده‌ای در رثای حضرت علی بن الحسین علیهما السلام سروده است چنین می‌گوید؛
این چکامه ز جلال است که از سمت پدر
قاسمی نسل ز آل حیدر
سمت مادر به حسن عم تو ای سرور من
تشنه لب اکبر من
تاریخ وفات؛
آفتاب عمر مرحوم آیت الله شیخ جلال الدین علامه حائری ره در چهارم آذر۱۳۵۷ هجری شمسی غروب کرده و پیکرش در کنار مضجع شریف امام زاده قاسم علیه السلام بابل به خاک سپردند.
تالیفات ایشان؛
تفسیرالکفایه؛ کتاب طهارت ؛ مبانی تشیع ؛ تقریرات درس وصیت؛ اجتماع الامر والنهی
انجمن تاریخ حوزه علمیه شهرستان بابل
