به گزارش خبرگزاری حوزه، برخی از نمونه‌های بارز مراقبت از چشم و پرهیز از نگاه به نامحرم در زندگی علما و بزرگان دین، برگ های بسیار مهم از اخلاق عملی و محمدی این بزرگواران است؛ این رفتارها که در راستای تقوا و خداترسی قرار دارند، نشان‌دهنده عزم راسخ این افراد در رعایت احکام دینی و تقویت خودسازی است. در ادامه، داستان‌هایی از بزرگان دین در این زمینه تقدیم شما فرهیختگان می‌شود.

آیت‌الله جاودان حفظه الله فرمودند: مرحوم شیخ محمدرضا تنکابنی پدر مرحوم آقای فلسفی دفتر ازدواج داشت.

وقتی شناسنامه‌ها را برای ثبت ازدواج پیش ایشان می‌آوردند، اگر طرف خانم بود، ایشان انگشت شست را می‌گذاشت روی عکس خانم تا چشمش به عکس خانم نیفتد.

این تقوا و خداترسی اینها بود.

نظیر این داستان از آقای نجابت نقل شده که استادشان آیت‌الله سید علی آقا قاضی می‌فرمود:

«من بیست سال از این چشم‌هایم مواظبت کردم که به نامحرم نگاه نکنم». (در فضایی مثل نجف که زنانش پوشیه می‌زدند.)

در اثر این مراقبت از چشم، خداوند یک خداترسی در من ایجاد کرده است که به محض ورود نامحرم پلک من خودبه‌خود بسته می‌شود.

یکی از ویژگی‌های حاج آقا رحیم ارباب از زبان خودشان این است که:

من هیچ وقت غیبت نکردم و دوم اینکه به نامحرم نگاه نکردم.

در ادامه فرمودند: بیست سال در منزلی بودم که خواهرخانم من هم در آنجا زندگی می‌کردند، ولی در این مدت یک بار هم چهره‌ی او را ندیدم.

منبع: از داستان‌ها باید آموخت، ص ۷۸