به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام مصطفی امینی از دانش‌آموختگان زبان‌دان حوزه و از مبلغان بین‌المللی به شبهه ای پیرامون پیامبر خاتم حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) که از سوی آقای رشید از مراکش که در گذشته مسلمان بوده و سپس مسیحی شده است، پاسخ داده که کلیپ سخنان این مسیحی مراکشی به همراه پاسخ به شبهات او تقدیم شما فرهیختگان خواهد شد:

آنچه این شخص مسیحی در این کلیپ درباره حضرت محمد (ص) می گوید:

آیا کسی که دارای جنگ های متعددی بوده، آیا کسی که دارای زنان متعددی بوده، می تواند به عنوان یک الگو برای جامعه بشری معرفی شود؟

و اینکه این موارد در مورد حضرت عیسی (ع) – به عنوان مثال – صدق نمی کند، بنابراین ما پیرو این پیامبر خدا (حضرت عیسی ع) هستیم. ایشان است که می تواند به عنوان الگو معرفی شود، نه پیامبر اسلام!

و اما پاسخ:

پیرامون جنگ های حضرت محمد (ص)

• علت جنگ های پیامبر:
• نقض عهدها و پیمان ها توسط مشرکان
• تحرّکات نظامی مشرکان
• دفاع از اسلام

بنابراین در واقع، پیامبر خدا هیچ گاه آغازگر جنگ نبوده است.

نکته بعدی:

حضرت محمد (ص) قبل از آغاز جنگ نیز مشرکان را دعوت به دین خدا می کرد و این یعنی اینکه حتی با وجود مواردی که بیان شد نیز پیامبر رحمت، هدفش جنگ و کشتار نبوده است. هر جایی که امکان عدم جنگ وجود داشت، پیامبر خدا از آن استقبال می نمود که «صلح حدیبیه» یکی از این موارد است.

حتی برخی از مستشرقان نیز به این حقیقت اذعان و اعتراف دارند. (عبدالمحمدی، و اکبری، «نقد و بررسی دیدگاه مستشرقان درباره اهداف غزوات و سرایای پیامبر(ص)»،‌ ص۱۳-۱۴.)

نکته ای دیگر:

رعایت حقوق انسان، حیوان و طبیعت، از مواردی بود که در جنگ های پیامبر مشاهده می شد؛ یعنی با وجود اینکه پیامبر رحمت، ناچار به ورود به جنگ بودند نیز برای آن جنگ، حد و حدودی قائل بودند. مواردی از قبیل: جلوگیری از کشتار کودکان، زنان، سالمندان، قطع درختان و... را می توان برشمرد.

نکته ای جالب:

مواردی که بیان شد، در جنگ هایی که در طول تاریخ اتفاق افتاده است، اصلاً جایگاهی نداشته؛ خصوصاً در مسئله مهم امروز دنیا یعنی مسئله فلسطین؛ و جالب اینجاست که بسیاری از کسانی که بر اساس اشکالی که به حضرت محمد (ص) وارد و حضرت عیسی (ع) را از آن مبرّا می دانند، امروزه در برابر جنایات وحشیانه اسرائیل و در برابر نسل کشی آنها با افتخار سکوت اختیار کرده و بلکه بالاتر، همراهی نیز می کنند!!!

جهاد فی سبیل الله

جنگ در اسلام فقط و فقط باید برای خدا باشد و نه برای کسب منافع؛ بر خلاف جنگ هایی که در طول تاریخ واقع شده و همگی برای جلب منافع شخصی بوده و هیچ ثمره ای جز کشتار، خونریزی و نسل کشی نداشته است.

پیامبر خدا رحمتش و غضبش، همگی برای خدا بود.

سوال:

چرا در زمان حضرت عیسی (ع) هیچ جنگی گزارش نشده است؟

پاسخ:

برای پاسخ به این سؤال، سؤالی را مطرح می کنیم:

چرا در مدت ۱۳ سال حضور حضرت محمد (ص) در مکه هیچ جنگی گزارش نشده است؟

هر پاسخی که برای این سوال ارائه شود می تواند در مورد حضرت عیسی (ع) نیز استفاده شود.

دلیل، عبارت است از «عدم مهیا بودن شرایط»؛ بنابراین عدم گزارش جنگ در زمان حضرت عیسی (ع) نیز مهیانبودن شرایط ورود به جنگ علیه دشمنان خدا و پیامبر خدا بوده است؛ در غیر این صورت، همانگونه که حضرت محمد (ص) پس از هجرت به مدینه و کسب قدرت، در برابر مشرکان ایستاد، حضرت عیسی (ع) نیز در برابر ظالمان و مشرکان زمانه می ایستاد؛ چرا که بسیار واضح است که برای گسترش دین پیامبر خدا که از جانب خداوند به او وحی شده، نیاز به قدرت و حکومت است؛ در غیر این صورت امکان اجرای دین و دستور الهی بر روی زمین ممکن نیست.

لطفاً به این فرازهای جالب از انجیل توجه بفرمایید:

“Do not think that I have come to bring peace to the earth. I have not come to bring peace, but a sword.” Matthew chapter ۱۰: ۳۴

«گمان نکنید که آمده ام تا صلح را برای زمین به ارمغان بیاورم. من نیامده ام که صلح بیاورم، بلکه آمده ام تا شمشیر را بیاورم.»

در جایی دیگر اینطور می خوانیم:

“And whoever does not take his cross and follow me is not worthy of me.” Matthew chapter ۱۰: ۳۸

«هر کس که صلیب خود را برندارد و مرا همراهی نکند، لایق من نیست.»

نکته جالب در این فراز:

معنای برداشتن صلیب و همراهی با پیامبر خدا چیست؟ آیا غیر از این است که هر کس می خواهد همراه پیامبر خدا باشد باید بداند که در این مسیر موانع فراوانی وجود دارد؛ از جمله، ممانعت ظالمان و مشرکانِ به دین و پیامبر خدا؛ بنابراین باید برای ایستادگی و رویارویی با این ظالمان همواره آماده بود؛ چرا که در غیر این صورت برپایی دین خدا که مأموریت پیامبر الهی می باشد، هرگز میسّر نخواهد بود و این امر، امریست بسیار بدیهی.

و همچنین فرازهای دیگری از متون مقدس ...

بنابراین اینکه هیچ جنگی در زمان حضرت عیسی (ع) گزارش نشده است، به دلیل عدم مهیّا بودن شرایط بوده است و بهترین سند برای این مدّعا این است که آنقدر شرایط بر پیامبر خدا تنگ و سخت بود که ظالمان زمانه به دنبال کشتن این پیامبر الهی بودند. لذا مقایسه این دو پیامبر الهی از جهت جنگ، امریست که ناشی از عدم آگاهی است.

در این بخش، به همین مقدار بسنده می کنیم.

و اما در مورد ازدواج های متعدد حضرت محمد (ص)

در ابتدا شاید باید حق داد به افرادی که این مسئله را مستمسک قرار داده اند تا پیامبر رحمت (ص) را زیر سؤال ببرند؛ چرا که در نگاه آنها مفهوم زندگی، چیزی نیست مگر ارضای شهوات و هواهای نفسانی. لذاست که ذهن، قلب و روح آنها از درک بسیاری از حقایق عاجز و محروم است.

علت کلّی ازدواج های حضرت محمد (ص) وجود مصالح و حکمت هایی بود که ایشان در انجام مأموریت الهی خویش به آنها نیازمند بود؛ چرا که اگر هدف ایشان شهوترانی و پیروی از هوای نفس بود، همانند پادشاهان، قدرتمندان و ثروتمندان در طول تاریخ، به جای زنان سالخورده و بیوه، دختران زیبارو را به همسری خویش برمیگزید.

برخی از اندیشمندان غربی نیز معترف به این مطلب هستند که ازدواج های حضرت محمد (ص) به خاطر شهوترانی و پیروی از هوا و هوس نبوده است، بلکه علت آن را باید در مقاصد عالی و اهداف تبلیغی، اسلامی و انسانی این پیامبر رحمت جستجو کرد. به عنوان مثال:

توماس کارلایل؛ تاریخدان شهیر اسکاتلندی (۱۷۹۵- ۱۸۸۱م) معتقد است «به رغم دشمنان، هرگز محمّد مرد شهوت پرست نبود، از روی ستم و عناد او را متهم به شهوترانی نموده اند. چقدر ستم و بی انصافی است که شخصی مانند محمّد (صلی الله علیه وآله) را به شهوترانی متّهم کنیم. ... میان محمّد(صلی الله علیه وآله) و شهوت و لذّت پرستی بسیار فاصله است» (توماس کارلایل، الأبطال (تاریخ حیات پیغمبر اسلام)، ترجمه ابو عبدالله زنجانی، چ سوم، تبریز، انتشارات کتابخانه سروش، ۱۳۱۵ ش، ص ۷۱ـ۷۲.)

و موارد متعدد دیگر.

نکته مهم:

برای قضاوت در هر دینی باید به مستندات همان دین رجوع کرد.

خداوند در قرآن در مورد حضرت محمد (ص) می فرماید:

«وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَی؛ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَی.» (سوره نجم/ آیات ۳ و ۴)

«و هرگز از روی هوای نفس سخن نمی‌گوید. آنچه می‌گوید چیزی جز وحی که بر او نازل شده نیست.»

با توجه به این آیه، کلماتی که از زبان پیامبر خارج می شود، وحی الهی است، چه رسد به عمل پیامبر؛ ازدواج نیز یک عمل است؛ لذا وقتی کلام پیامبر، وحی است و از جانب خدا، عمل پیامبر چگونه می تواند منافی خواست خدا و بر خلاف اراده الهی باشد؟

لطفاً به آیه زیر توجه فرمایید:

«وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِی أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَیْهِ أَمْسِکْ عَلَیْکَ زَوْجَکَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِی فِی نَفْسِکَ مَا اللَّهُ مُبْدِیهِ وَتَخْشَی النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَاهُ فَلَمَّا قَضَی زَیْدٌ مِنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاکَهَا لِکَیْ لَا یَکُونَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ حَرَجٌ فِی أَزْوَاجِ أَدْعِیَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا.» (سوره احزاب، آیه ۳۷)

«(به خاطر بیاور) زمانی را که به آن کس که خداوند به او نعمت داده بود و تو نیز به او نعمت داده بودی [به فرزند خوانده‌ات «زید»] می‌گفتی: «همسرت را نگاه‌دار و از خدا بپرهیز!» (و پیوسته این امر را تکرار می‌کردی)؛ و در دل چیزی را پنهان می‌داشتی که خداوند آن را آشکار می‌کند؛ و از مردم می‌ترسیدی در حالی که خداوند سزاوارتر است که از او بترسی. هنگامی که زید نیازش را از آن زن به سرآورد (و از او جدا شد)، ما او را به همسری تو درآوردیم تا مشکلی برای مؤمنان در ازدواج با همسران پسر خوانده‌هایشان - هنگامی که طلاق گیرند - نباشد؛ و فرمان خدا انجام شدنی است (و سنّت غلط تحریم این زنان باید شکسته شود).»

چنانچه مشاهده می فرمایید، این خداوند است که «زینب» را به ازدواج پیامبر خویش در می آورد و به پیامبر خویش می‌ فرماید: «ما او را به همسری تو درآوردیم تا مشکلی برای مؤمنان در ازدواج با همسران پسر خوانده‌هایشان - هنگامی که طلاق گیرند - نباشد.»؛ بنابراین آنچنان که پیشتر بیان شد ازدواج های پیامبر (ص) از روی هوا و هوس نبوده، بلکه در مسیر انجام مأموریت های الهی بوده است.

سایر ازدواج های پیامبر نیز دارای مصلحت ها و حکمت های الهی اینچنینی بوده اند که به جهت طولانیترنشدن مطلب، از بیان آنها صرف نظر و همگان را دعوت به تحقیق می کنیم.

در خانه اگر کَس است، یک حرف بس است.

سؤال آخر:

آیا پیامبر با دختری نه ساله (عایشه) ازدواج کرد؟

برای پاسخ به این سؤال، احادیث فراوانی را باید مورد بررسی قرار داد تا به نتیجه مطلوب دست یافت؛ چرا که این ادعا توسط اهل سنت بیان شده است و شیعه به آن معتقد نیست.

با بررسی ادله اهل سنت و روایات ذکر شده توسط آنها با تعارضات متعددی در روایات مورد تمسّک آنها روبرو می شویم که هرگز نمی توان عدد «نُه» را از آن فهم نمود.

آنچه که از روایات مورد تمسک ایشان بر می آید این است که سن عایشه در زمان ازدواج با رسول خدا (ص) حدود ۲۰ سال بوده است.

در این بخش نیز همگان را دعوت به تحقیق می کنیم.

بنابراین شبهه مطرح شده، تنها و تنها از روی غفلت و عدم آگاهی و البته از روی تعصب و رسیدن به مقاصد شخصی یا اجتماعی بیان شده است.

والسلام

اللّهم عجّل لولیّک الفرج