به گزارش خبرگزاری حوزه، یکی از روش‌های تربیتی آیت الله حائری شیرازی، استفاده از تمثیلات در بیان مسائل اخلاقی بود که به یکی از تمثیلات این استاد اخلاق حوزه اشاره خواهیم کرد:

گاهی بچه از کوچکی عادت می‌کند به اینکه سلام کند و به مردم احترام بگذارد؛ عادت می‌کند به اینکه تمیز باشد و لباس و کفش خودش را پاک نگه دارد.

گاهی بچۀ یک‌ساله وقتی دانۀ برنج از دستش زمین می‌افتد، آن را جمع می‌کند. این به‌خاطر عادت‌پذیری این طفل است.

اخلاق هم همین‌طور است. راست گفتن مثل نظافت کردن و دروغ گفتن مثل کثیف کردن است؛ بچه از طفولیت با این عادت‌ها بزرگ می‌شود.

وقتی این عادت‌ها در طفل جا افتاد، دنبال غذای عادتش می‌گردد. این یعنی چه؟ یعنی کسی که مثلاً به دروغ عادت کرده، اگر یک روز چند تا دروغ نگفت، مثل کسی که چیزی را گم کرده، احساس کمبود می‌کند؛ همانطوری که یک آدم معتاد اگر به سراغ مواد نرود، احساس خماری و خستگی می‌کند!