به گزارش خبرگزاری حوزه، آیت الله شبیری زنجانی در یکی از آثار خود، احوالات مرحوم آیت الله سیدمحسن امین را اینچنین بیان می‌کنند:
عجیب است سیدمحسن امین مدتی مورد لعن برخی شیعیان قرار گرفته بود و در برنامه‌های ایام عاشورا در کربلا و جاهای دیگر، دسته‌جات شیعیان از او تبری می‌کردند و می‌گفتند: «آه من العاملی فتواه...»
اما سوال این است که علت لعن، نهی وی از قمه‌زنی بود؟
ایشان در شام گرفتار فرانسوی‌ها بود.
آنها آنجا را اشغال کرده بودند و این قمه زدن در نظر آنها خیلی اسلام را موهون نشان می‌داد!
عراقی‌ها نمی‌توانستند فرض کنند که شرایط آسید محسن با شرایط آنها فرق می‌کند.
اگر ایشان در عراق بود، این کار را نمی‌کرد و آنها هم اگر در آنجا بودند قمه زدن را ترویج نمی‌کردند.
در آن موقع آقایان نجف از فتوای ایشان نه‌تنها حمایت نکردند، بلکه مخالفت کردند!
تنها کسی که مخالفت نکرد مرحوم آیت الله سیدابوالحسن اصفهانی بود.
از آقای فخّام شنیدم در اثر همان عدم مخالفت، اهالی بصره از تقلید آسید ابوالحسن اصفهانی به آقای نائینی عدول کرده بودند!
البته شنیدم مدتی که می گذرد، فضا عوض می شود و با استقبال مهم وارد عراق می شود. اینها موسمی است.
منبع: کتاب؛ جرعه‌ای از دریا، ج ۱،ص ۵۶۴-۵۶۵.
نظر شما