به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری حوزه، آیت الله سید عبدالله الغریفی از علمای سرشناس لبنان، دیروز در خطبه های نمازجمعه سخنان مبسوطی را در اعتراض به اعلام انحلال شورای علمای بحرین بیان داشت که با توجه به اهمیت بحث، ترجمه ی تمام اظهارات ایشان در این باره در ذیل می آید:

تصمیم انحلال شورای علما دور از انتظار نبود، از همان روز اول تشکیل این شورا موضع گیری رسمی مسؤولان بر حذف و الغاء و متهم سازی این شورا بود (به بیانیه های رسمی آن زمان مراجعه کنید) و تبلیغات منفی زیادی علیه آن صورت گرفت.

از همان روز اول گفتند این شورا به زیان وحدت ملی است، گفتند این شورا قانونی نیست، گفتند موجب طایفی گری است. سپس حرف و ادعای آنها عوض ضد و این شورا را به ترویج خشونت و تندروی و ترور متهم ساختند. این شورا را متهم کردند که یک نهاد سیاسی با لباس دینی است...

پس از همان آغاز تاسیس و شکل گیری این شورا موضع آنها همین بوده که البته با پافشاری و ایستادگی علما و توده های مردم این مولود مبارک حفظ شد و به یکی از واقعیت ها و مراکز تاثیر گذار تبدیل شد..

نظام برای مدتی مجبور به سکوت شد و در همین زمان مشغول توطئه برای از بین بردن این شورا بود تا اینکه گزارش مشهور البندر منتشر شد که از توطئه برای حمله ای خطرناک به این شورا پرده برداشت. و این مساله بر کسی پوشیده نیست؛ چرا که گزارش منتشر و توزیع شد و خیلی ها آن را مطالعه کردند..

من اکنون قصد ندارم دوباره بحث دردناک این گزارش را زنده کنم که گزارش موذیانه ای بود علیه طایفه ای که اکثریت مردم این کشور را تشکیل می دهند..

همچنین نمی خواهم مانعی بشوم برای دیدارهایی که این روزها برای خروج از بحران انجام می شود تا فردا نگویند این شما بودید که فضای گفتگو و مذاکره را بر هم زدید..

چیزی که می خواهم بگویم این است که حکم انحلال شورای علما در راستای اجرای توطئه ای بزرگ بود که گزارش البندر از آن پرده برداشت..

* از حکم انحلال شورای علما، ترسی به دل راه نمی دهیم

پس این حکم هرگز دور از انتظار نبود و فقط از یک تصمیم سیاسی به حکم قضایی تبدیل شد و از آنجایی که چنین حکمی برای ما دور از انتظار نبود نتوانست ما را بترساند و تکان دهد.

این حکم نتوانست ما را بترساند چون ما کار خود را با توکل بر خدای سبحان آغاز کردیم و خداوند متعال فرمود:

وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ...(الطلاق/3)

وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللّهِ فَإِنَّ اللّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (الأنفال/49)

وَقَالُواْ حَسْبُنَا اللّهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ (آل عمران/173)

وَكَفَى بِاللّهِ وَكِيلاً (النساء/81)

پس بر خداوند عزیز و حکیم و قوی و قهار توکل کردیم و به یاری او اطمینان داشتیم که ما را تنها نمی گذارد تا دچار ترس و شکست و عقب نشینی شویم..

و این حکم نتوانست ما را تکان دهد چون دیدگاه ما کاملا روشن و گام های ما استوار است و مسؤولیت های ما هرگز متوقف نمی‌شود... دعوت به سوی خداوند هیچ گاه توقف نمیشود، امر به معروف هیچ گاه متوقف نمی‌شود، مبارزه با منکر و فساد و انحراف هیچ گاه متوقف نمی‌شود، دفاع از حقوق این ملت هیچ گاه متوقف نمی‌شود، حمایت از حقوق مشروع وقانونی مردم هیچ گاه متوقف نمی‌شود، چون دین این اجازه را به ما نمیدهد که متوقف شویم و این آیات کتاب خداست که طنین انداز است:

وَلْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (آلعمران/104).

يُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَأُوْلَئِكَ مِنَ الصَّالِحِينَ (آل عمران/114).

التَّائِبُونَ الْعَابِدُونَ الْحَامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاكِعُونَ السَّاجِدونَ الآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَالنَّاهُونَ عَنِ الْمُنكَرِ وَالْحَافِظُونَ لِحُدُودِ اللّهِ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ (التوبة/112).

* پاسخ به چند شبهه درباره ضرورت شورای علما

البته ممکن است کسی بگوید امر به معروف و نهی از منکر و تبلیغ دین را می‌شود به صورت انفرادی هم انجام داد و نیازی به تشکیل نهادها وتجمعات و مؤسسات نیست و این گونه استدلال کند که خطاب های قرآنی از مسؤولیت افراد سخن می‌گوید، همچون آیاتی که بیان شد و همچنین با توجه به روایات پیامبر صلی الله علیه و آله که میفرماید:

«ای مردم خداوند به شما میگوید: همدیگر را به نیکی سفارش کنید و از بدی ها بازدارید پیش از آنکه دعا کنید و مستجاب نشود و از من بخواهید و به شما عطا نکنم و از من یاری بخواهید و شما را یاری نکنم».

یا این روایت نبوی که میفرماید: «مردم تا زمانی که امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند و در کارهای نیک همکاری میکنند در نعمت هستند، اما اگر این کارها را انجام ندهند، برکت ها میرود و برخی از آنها بر دیگران مسلط می‌شوند و یار و یاوری در زمین و آسمان نخواهند داشت».

ما در پاسخ این افراد میگوییم: درست است که عملکرد انفرادی در زمینه تبلیغ و امر به معروف و نهی از منکر یک اصل مطلوب است و اگر به هداف مورد نظر شرع مقدس برسد موجب رفع مسؤولیت است، اما گاه عملکرد انفرادی نمی‌تواند به اهداف مورد نظر شارع دست یابد به ویژه هنگامی که منشأ فساد و انحراف از حاکمیت و مؤسسات سازمان یافته و توطئه های از پیش تعیین شده و دستگاه های پیشرفته باشد. در این صورت آیا می‌توان با چنین فسادی به صورت فردی و با روش های پراکنده و بدون برنامه ریزی مشخص مبارزه کرد؟

در چنین صورتی باید نهادی اجتماعی و سازمان یافته و دارای برنامه تشکیل شود..

زمینه های تبلیغی و فرهنگی و اجتماعی و سیاسی مسائلی هستند که ممکن است عملکرد افراد نتواند حق آنها را ادا کند و به اهداف مطلوب در این زمینه ها دست یابد و طبیعی است که در چنین شرایطی نیاز به تشکیل نهادی با کارِ گروهی و مشترک و سازمان یافته باشد..

علاوه بر این خطاب متون دینی کتاب و سنت در مورد تبلیغ و ارشاد و هدایت انسان ها و ترتبیت و فرهنگ سازی و آموزش، خطاب هایی عام است و چگونگی عمل به این وظایف، امری است که به عهده امت واگذار شده تا متناسب با نیاز و شرایط و امکانات و توانایی های خود به آن عمل کنند و شاید عام بودن این خطاب ها دلیل بر این باشد که هدف از این خطاب ها متحد وهمسو شدن تلاش ها و روی هم ریختن توانایی ها سازماندهی نیروها برای انجام این وظایف باشد و این همان مطلبی است که واژه «تعاون» بر آن تاکید میکند، همان طور که در قرآن کریم آمده: ﴿وَتَعَاوَنُواْ عَلَى الْبرِّ وَالتَّقْوَى وَلاَ تَعَاوَنُواْ عَلَى الإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ...﴾ (المائدة/2). و همچنین از واژه حکمت نیز میتوان این مطلب را استفاده کرد همان طور که خداوند متعال میفرماید: ﴿ادْعُ إِلِى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ﴾ (النحل/125). حکمت در اینجا یعنی استفاده از روش های مناسب و کارآمد برای تحقق اهداف و یکی از وجوه حکمت و بلکه تمام حکمت در این روزگار این است که تبلیغ دین بر اساس یک برنامه و سازمان دهی منظم و منسجم باشد تا بتواند با فساد سازمان دهی شده موجود مبارزه کند.

ممکن است کسی بگوید: این هم اشکال ندارد، اما تبلیغ سازمان یافته باید همانند فعالیت های سازمان یافته سیاسی و فرهنگی  با مجوز رسمی صورت بگیرد.

ممکن اسن این سخن در مورد فعالیت سیاسی و فرهنگی درست باشد، اما در مورد امر به معروف و نهی از منکر و اصلاح فساد و تربیت نسل ها بر اساس تقوا و عمل صالح، به هیچ وجه درست نیست که ما منتظر امضای رسمی حکومت بمانیم، البته تا زمانی که در چهارچوب وظایف شرعی و روش های شرعی حرکت بکنیم. و تردیدی نیست که این وظایف و روش ها امکان ندارد که موجب برهم زدن اوضاع و وحدت جامعه و ایجاد درگیری و خشونت و ترور بشود.

* شورای علما یک نهاد دینی است یا سیاسی؟

اما در مورد این اتهام که برخی می‌گویند شورای علما یک نهاد سیاسی با لباس دینی است باید بگویم این سخن از اساس باطل و نادرست است. شوای علما از لحاظ خاستگاه و اهداف و غایات و ابزارها، یک نهاد دینی است.

هنگامی که شورای علما در یک مساله سیاسی اظهار نظر میکند به این معنا نیست که به یک نهاد سیاسی تبدیل شده همان طور که هر شهروند نیز حق دارد در مورد مسایل سیاسی اظهار نظر کند و قانون نیز به شهروندان حق آزادی بیان داده است و هیچ ماده قانونی شرط نکرده که حق اظهار نظر سیاسی منحصر به گروه سیاسی خاصی است که مجوز داشته باشند.

شاید این حکم صادر شده در مورد شورای علما بتواند عنوان آن را باطل کند، اما هیچ گاه نمی‌تواند ما را از اسلام و قرآن و تبلیغ و انجام واجب شرعی و اهداف ربانی و مساجد و منابر باز دارد..

و آیا شورای ما چیزی جز این عناوین است..

شورای علما مجموعه ای از اوراق مکتوب نیست..

شورای علما مرکزی محدود در یک ساختمان کوچک نیست..

شورای علما مجموعه ای از لوازم و اشیاء نیست که اگر مصادره شدند، شورای علما مصادره شده باشد..

شورای علما عنوانی بزرگ تر و فراتر از این مسایل است که هیچ تصمیم سیاسی نمیتواند آن را مصادره یا تعطیل سازد.

البته این سخن ها به این معنا نیست که ما شورای علما و این نهاد را فراموش می‌کنیم..

این شورا ـ شورای علما ـ نماد مظلومیتی است که هرگر نباید فراموش شود..

* تصمیم ظالمانه، دامن آل خلیفه را خواهد گرفت

این تصمیم ظالمانه در حق شورای علما دامن حکومت و نظام را خواهد گرفت. ما امیدوار بودیم که در این مرحله اقداماتی برای گفتگو و مذاکره در جهت ایجاد اوضاعی جدید صورت بگیرد، امیدوار بودیم که فضای مناسب در این جهت ایجاد شود، اما اینکه تصمیمی علیه خواسته قلبی و احساسات اکثریت مردم میهم صادر شود، نمیتواند نشانی بر صدق نیت و تلاش نظام برای یافتن راه حل واقعی خروج از بحران باشد..

چنین اقدامی نمیتواند نشان دهنده جدیت آنها برای خروج از بحران باشد..

مسؤولان اگر اراده جدی برای بهبود اوضاع و نجات میهن دارند، باید فضایی مناسب در تمام زمینه ها ایجاد کنند.

ترجمه: سیداحمد احمدزاده