به گزارش خبرگزاری حوزه، حضرت آیت الله جوادی آملی در نوشتاری به هشدارهای «حضرت علی(ع) در مورد رشوه » اشاره کردند و گفتند: حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) رشوه را معجونی منفور که گویا با زهر افعی آمیخته شده می بیند و می فرماید: «وأعجب من ذلک طارق طرقنا بملفوفة فی وعائها ومعجونةٍ شَنِئْتُها کأنما عُجنت بریق حَیّةٍ أو قیئِها. فقلت: أصِلَة أم زکاة أم صدقة فذلک محرم علینا أهل البیت. فقال: لا ذا ولا ذاک ولکنّها هدیّة. فقلت: هَبِلَتکَ الهَبُول أَعَن دین الله أتیتنی لتخدعنی أمُخْتَبِط أنت أم ذوجِنّة أم تهجر...» [۱] شگفت آورتر از این سرگذشتِ کسی است که نیمه شب ظرفی سرپوشیده نزد ما آورد، ولی در آن ظرف معجونی بود که من از آن متنفّر شدم؛ گویا با آب دهان یا قی مار خمیر شده بود. به او گفتم: این صله است یا زکات یا صدقه؟ که اینها بر ما اهل بیت حرام است. گفت: نه این است و نه آن، بلکه «هدیه» است. به او گفتم: زنانِ فرزند مرده بر تو بگریند! آیا از راه آیین خدا وارد شده ای تا مرا بفریبی؟ آیا رشته‌ عقل و ادراکت از هم گسیخته و مُخْتَبِطی یا دیوانه وار هذیان می گویی؟....

این سخنان، تشبیهی شاعرانه و یا سخنی از سر اِغراق و مبالغه نیست، بلکه تبیین حقیقتی است که امروز مشهود اولیای خدا و فردا مشهود همگان خواهد بود.

حدیث شریف معراج پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز بخش دیگری از این حقایق را تبیین می‌کند.

حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در معراج گروهی را مشاهده کردند که با داشتن غذایی نیکو، گوشت مُردار می خورند و در پاسخ سؤال آن حضرت، درباره‌ آنان گفته شد: اینان کسانی هستند که در دنیا با امکان دستیابی به طعامی حلال، به غذای حرام آلوده شدند.[۲]

[۱]نهج‌ البلاغه خطبه ۲۲۴ بند۸
[۲]بحارالانوار ج۶ ص۲۳۹

تسنیم ج۱ ص۴۸۲،۴۸۳

@daftar_ayatollah_javadi_amoli