به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از اراک، طلبه مدرسه علمیه کوثر زرندیه در دلنوشته ای از غربت موسی بن جعفر علیه‌السلام آورده است:

امام موسی کاظم (ع)، آن آفتاب تابان ولایت، در غربت و غربتگاه به شهادت رسید. دوری از وطن و خانواده، زخم‌هایی بر دل این امام همام وارد کرد که تا ابد جاوید ماند."سلام بر تو و سلام بر کاظمین، که چنین گوهری را در آغوش دارد،

چه سخت و دردناک است ، دیدن چشمان خیس و بارانی و منتظر دخترت! او سال‏‌های سال چشم به راهی را تحمل کرد تا از سفر برگردی؛ امّا غربت شما با شما عجین بود و سرانجام این چشم‌‏ها را برای همیشه منتظر و داغدار گذاشت.

معصومه ی تو، خود هم این غم را به دوش کشید؛ امّا…

حال که دست‏‌هایم در جستجوی نگاه خدایی شماست، فقط می‌‏گویم: ای کاش کبوتری بودم در حریم حرم کاظمین تا بال‏‌های خود را آن‏قدر در آسمان گرفته‏‌اش می‌‏تکاندم که تمام غم‏‌هایم در پنجره فولادش گره بخورد!

از جهان رفته با قلب خسته

نزد زهرای پهلو شکسته

راحت از جور و زنجیر کین شد

خاک غم بر سر مسلمین شد

خدایا! به حق تن رنجور موسی بن جعفر

فرج مهدی منتظَر را برسان