به گزارش خبرگزاری حوزه، مرحوم آیت الله محمدعلی ناصری از اساتید اخلاق حوزه در یکی از دروس اخلاق خود به موضوع «ضررهای گناهان گوش و تأثیر آن بر روح و جامعه» پرداختند که متن آن بدین شرح است:

امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرماید: «وَ وَقَفَوا أَسْمَاعَهُمْ عَلَی الْعِلْمِ النَّافِعِ لَهُمْ»؛ بدین معنا که مؤمنین گوش خود را به علمی می‌سپارند که برای دینشان مفید است.

نشانه‌های ایمان در مؤمنین حدود صد علامت دارد. امام سجاد علیه‌السلام در خانه بودند که شخصی در زد. خادم حضرت در را باز کرد و آن شخص گفت که از شیعیان امام هستم.

خادم به امام گزارش داد که کسی از شیعیان شما پشت در ایستاده و خواهان ملاقات با شماست. حضرت سریعاً به سمت در رفتند، در را گشودند و آن شخص را دیدند. امام فرمودند: «دروغ می‌گوید، علامت شیعه در او نیست.»

شیعه حقیقی کسی است که تابع معصومین علیهم‌السلام باشد. یکی از نشانه‌های شیعیان و مؤمنین این است که گوش آنها به شنیدن مطالبی مشغول است که برای دینشان مفید است.

مطالبی که به درد دین نمی‌خورند، نباید دنبال شوند؛ این مطالب باید به نفع اجتماع و کشور باشند. در روایات، منظور از علم به طور مطلق، علم دین است؛ بقیه انواع علم، صناعت است که یادگیری آنها نیز مفید است، اما برخی از علوم مضر هستند که نباید به آنها گوش داد و یاد گرفت، مانند ساز و آواز و استفاده از ماهواره. این ماهواره‌ها برای فرد و اجتماع مضر هستند.

خداوند در قرآن می‌فرماید: «فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَیٰ طَعَامِهِ»؛ انسان باید توجه کند که غذای مصرفی‌اش برای او چه نفعی دارد.

همانطور که بدن نیاز به غذا دارد، روح نیز به تغذیه نیازمند است. انسانیت انسان به روح او بستگی دارد؛ جسم به زودی از بین می‌رود، اما روح باقی می‌ماند. انسان چهار نوع روح دارد:

روح جسمی، نباتی، حیوانی و انسانی که تفاوت آنها در روح انسانی است. همانطور که به غذای جسم اهمیت می‌دهی، باید به غذای روح نیز توجه کنی.

امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمودند:

«هنگام شب، هنگامی که غذا می‌خورید، چراغ روشن می‌کنید تا ببینید چه چیزی می‌خورید. اما آیا غذای روح خود را می‌بینید که چه می‌خورید؟»

سعد می‌گوید: در محضر امام صادق علیه‌السلام بودم که یکی از علاقمندان حضرت به خدمتش آمد و گفت: «یا بن رسول الله، من به محل قضای حاجت رفتم و شنیدم که همسایه‌مان بساط ساز و آواز برپا کرده است. من هم مقداری گوش کردم.»

حضرت فرمودند: «مگر در قرآن نخوانده‌ای که «إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ کُلُّ أُولَئِکَ کَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا»؟ خداوند از گوش، چشم و قلب سؤال خواهد کرد. حالا که در حال گوش دادن به موسیقی بودی، برو توبه کن.»

متأسفانه در بسیاری از کشورهای اسلامی، ابزارهای ماهواره در همه جا گسترده شده‌اند. آیا کسانی که به این شبکه‌ها نگاه می‌کنند، واقعاً شیعه هستند؟

یکی از دلایل عدم نماز خواندن برخی از فرزندان همین است. باید بنده خدا باشیم نه بنده نفس.

بنده خدا کسی است که از گناه پرهیز کند. انسان باید به خود و خانواده‌اش توجه کند؛ اگر می‌خواهد خانواده‌ای سالم داشته باشد، نباید به این مطالب گوش دهد.

برای ضررهای ساز و آواز کتاب‌هایی نوشته شده که مضرات این گناه را بررسی کرده‌اند.

یکی از بزرگترین ضررهای آن، ضعیف شدن اعصاب است. خداوند هر چیزی که ضرر دارد را حرام کرده است.

پزشک با دو چیز بیمار را درمان می‌کند: دارو و پرهیز. اگر کسی بخواهد مؤمن باشد، باید واجبات را انجام دهد و از محرمات پرهیز کند. در این صورت، بنده خوب خدا خواهد بود.

امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمودند: «در خانه‌ای که غنا، شراب و آلات موسیقی باشد، ملائکه وارد نمی‌شوند و دعاهای اهل آن خانه مستجاب نمی‌شود. برکت از آن خانه می‌رود و خداوند به اهل آن خانه نظر رحمت نمی‌کند بلکه غضب می‌کند.»

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله سفارش می‌کنند که مؤمنین از ورود به چنین خانه‌هایی خودداری کنند. آثار بد گناهان گوش، جدا از آثار ذکر شده، به وضوح در این روایات به استفاده و نگهداری آلات موسیقی مربوط می‌شود، نه صرفاً آثار گناهان گوش.