پنجشنبه ۹ اسفند ۱۴۰۳ - ۰۱:۰۲
محبت به خدا راز مقاومت و پایداری جبهه ایمان در مقابل جبهه کفر است

عضو شورای عالی حوزه‌های علمیه گفت: در تقابل‌های تاریخی بین ایمان و کفر جبهه ایمان همواره پایدارتر و مقاوم‌تر بوده است. این پایداری ناشی از محبت عمیق مؤمنان به خداست.

به گزارش خبرگزاری حوزه، آیت‌الله محسن اراکی در جلسه درس اخلاق هفتگی دفتر مقام معظم رهبری در قم که شامگاه امشب در حسینیه امام‌خمینی(ره) برگزار شد، به بیان نکاتی درباره اهمیت محبت به خدا و نقش آن در تقویت ایمان پرداخت و با اشاره به آیات قرآنی، بیان کرد: شاید بتوان گفت یکی از آیاتی که جوامع قرآنی را خلاصه می‌کند آیه‌ای است که می‌فرماید: قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ وَیَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ، اگر خدا را دوست دارید، پس مرا پیروی کنید تا خدا هم شما را دوست بدارد، و گناهانتان را بیامرزد؛ و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.

وی افزود: این آیه نشان‌دهنده این است که محبت به خدا یکی از آثار ایمان است. در حقیقت، همه انسان‌ها در پی محبوب خود هستند و تلاش‌هایشان برای دستیابی به چیزی است که دوست دارند. حتی کسانی که مشرک هستند، کارهایشان را برای رضایت غیر خدا انجام می‌دهند، اما مؤمنان با محبت به خدا انگیزه‌های قوی‌تری دارند.

آیت‌الله اراکی ادامه داد: این محبت به خدا راز مقاومت و پایداری جبهه ایمان در مقابل جبهه کفر است. در تقابل‌های تاریخی بین ایمان و کفر جبهه ایمان همواره پایدارتر و مقاوم‌تر بوده است. این پایداری ناشی از محبت عمیق مؤمنان به خداست که به آن‌ها توانایی تحمل سختی‌ها و مقاومت در برابر دشمنان را می‌دهد.

عضو هیئت رئیسه مجلس خبرگان رهبری همچنین به نقش محبت در تقویت ایمان اشاره کرد و خاطرنشان کرد: محبت به خدا، شاخص اصلی ایمان است و روحیه‌ای که در قرآن به آن اشاره شده، ناشی از همین محبت است.

عضو شورای عالی حوزه‌های علمیه افزود: در سوره مجادله آمده است که خداوند قلوب مؤمنان را با ایمان استوار می‌کند و این ایمان، زوال‌ناپذیر و تغییرناپذیر است. این ثبات ایمان، نتیجه محبت عمیق مؤمنان به خداست.

آیت‌الله اراکی در ادامه سخنان خود به خطر ایجاد محبت نسبت به دشمنان خدا در جامعه ایمانی اشاره کرد و هشدار داد: یکی از خطرناک‌ترین کارها در جامعه ایمانی، رفتارهایی است که باعث ایجاد محبت نسبت به دشمنان خدا می‌شود.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در پایان گفت: معاشرت و همراهی با دشمنان خدا به تدریج محبت آن‌ها را در دل‌ها جایگزین می‌کند و این امری بسیار خطرناک است. در تاریخ اسلام، دشمنان همواره تلاش کرده‌اند تا محبت اهل‌بیت(ع) را از دل‌ها بزدایند و به جای آن محبت خود را جایگزین کنند.

انتهای پیام/

اخبار مرتبط

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

نظرات

  • دوسدار حوزه علوم حوزوی IR ۱۶:۵۱ - ۱۴۰۳/۱۲/۰۹
    سلام به شما علما و بزرگواران از شما خواهشمندیم که در دانشگاه های کل کشور رشته علوم قضایی بشود رشته حقوق قضایی اسلامی و با تاکید بر شناخت علم جزای اسلامی باشد و‌همچنین رشته مبانی حقوق اسلامی نیز تاکید بر علم جزای اسلامی در دانشگاه های کشور باشند .باتشکر از شما
  • علی IR ۱۸:۵۱ - ۱۴۰۳/۱۲/۰۹
    برای شاد زیستن باید هم به خود محبت کنیم هم به دیگران هم به طبیعت
    • پ ب علی IR ۰۹:۲۱ - ۱۴۰۳/۱۲/۱۰
      شاد زیستن دنیایی، هدف مستقل نیست، بلکه به تبع تقرب به خدا، مطلوب هست. دیگران اگر مومن باشند شاد کردنشان خوب هست، ولی شاد کردن کافر و دشمن خدا خیر‌. البته در مواجهه و معاشرت با کفار غیر محارب، عادلانه و نیکوکارانه برخورد می کنیم، اما نه به خاطر خود آنها، بلکه به خاطر آن که شاید، این شیوه باعث هدایت آنها به راه خدا شود، و برای رضای خدا.
  • رضا IR ۱۲:۲۴ - ۱۴۰۳/۱۲/۱۰
    عبادت بجر خدمت خلق نیست به تسبیح و سجاده و دلق نیست
    • پ ب رضا IR ۰۷:۳۲ - ۱۴۰۳/۱۲/۱۱
      این تکذیب خدا، رسولانش از اولین تا آخرین و ... هست، نعوذ بالله. در عبادیاتی که قربت و اخلاص شرط است، معمولا خدمت به دیگران مستقیما نیست، انسان تا بنده خدا نشود، کارهایش برای دیگران هم مشوب، و ای بسا با منت، و گاه اسباب گمراه کردن آنها، و برخی از موارد نفسانیت درونش مستتر هست. خلق پرستی گمراهی است، خداپرستی سازندگی است.
    • ساسان IR ۱۶:۴۶ - ۱۴۰۳/۱۲/۱۳
      این همه دانشمندی که در بلاد کفر به بشریت خدمت کردند و با کشفیات و اختراعات خود حتی به مسلمین خیر و برکت رساندند بیشک نتایج و اجر کارهای خود را در این دنیا و ان دنیا خواهند دید
    • پ ب ساسان IR ۱۴:۴۳ - ۱۴۰۳/۱۲/۱۴
      نهایتش تخفیفی در عذاب توی جهنم داشته باشند. خب وقتی همچنان توی جهنمند، این ارزش تعریف داره؟ مثلا صله رحم در دنیا باعث طول عمر می شود؛ اگر طرف کافره این طول عمر وضعیتش در آخرت بدتر می کند یا بهتر؟ خدمت به مسلمان و مومن آری، اما به کافر برای چه؟ قطع ارتباط با خدا چه ارزشی برای آدمی باقی می گذارد که قابل ذکر باشد؟ اگر به کافر نیکی کننده، نیکی می کنیم، این به خاطر ارزشمندی او نیست، بلکه چون نفس احسان متقابل خوب و خداپسندانه هست، هست‌.