به گزارش خبرگزاری حوزه، شهید مطهری در یکی از سخنرانی های خود به موضوع «غفلت‌زدایی؛ فرصت طلایی رمضان» اشاره داشتند که تقدیم شما فرهیختگان می شود
عمر ما رفت؛ من اکنون پنجاه سال از سنم می‌گذرد. شما هم ممکن است چهل ساله، سی ساله، بیست ساله یا پانزده ساله باشید.
تفاوتی نمی‌کند، این عمر به سرعت سپری می‌شود و این حقیقتی است که همگی باید بپذیریم.
حال با این واقعیت، باید از خود بپرسیم: اگر در این ماه مبارک رمضان توبه نکنیم، پس چه زمانی توبه خواهیم کرد؟
اگر در این ماه مقدس رو به سوی خدا نیاوریم، پس کی به سوی پروردگار بازخواهیم گشت؟
اگر در این فرصت استثنایی به حساب نفس خویش نرسیم، پس چه زمانی به محاسبه اعمال خود خواهیم پرداخت؟
* ما تا کی باید در غفلت به سر ببریم؟
تمام این مجالس و محافل دینی برای تفکر است، برای این است که به یاد خدا بیفتیم و به یاد روزی که در آینده پیش رو داریم. اما افسوس که غفلت پشت غفلت و گناه پشت گناه، ما را از مسیر حق دور کرده است.
گاهی می‌گوییم امیدواریم مولا علی(ع) کاری برای ما انجام دهد، اما آیا این امکان‌پذیر است وقتی مسیر زندگی‌مان در تضاد با آموزه‌های ایشان است؟
آقای حاج میرزا علی شیرازی، که از نظر من خالص‌ترین مردی است که دیده‌ام، بیان می‌کند که هنگام مرگ، انسان تجسم خُلق و خوی خود را می‌بیند.
شخص عصبانی خود را به صورت سگی درنده می‌بیند. با این وصف، وضعیت ما چگونه خواهد بود؟
آنجا که عقاب پر بریزد / از پشه لاغری چه خیزد؟
خرما نتوان خوردن از این خار که کشتیم/ دیبا نتوان کردن از این پشم که رشتیم
بر حرف معاصی خط عذری نکشیدیم/ پهلوی کبائر حسناتی ننوشتیم
پیری و جوانی پی هم چون شب و روزند/ ما شب شد و روز آمد و بیدار نگشتیم
نظر شما