آقای محمدرضا ابراهیمی، مجری با سابقه صدا و سیمای مرکز کرمان، در گفت‌وگویی با خبرنگار خبرگزاری حوزه در کرمان، به بیان دیدگاه‌های خود درباره تأثیر برنامه‌های رسانه ملی بر مخاطبان و نقش آن در سوق دادن مردم به سمت معنویات پرداخت. متن مصاحبه به شرح زیر است:

به طور مختصری خودتان را معرفی کنید؟

من محمدرضا ابراهیمی، متولد شهر زیبای زرند هستم. متأهل و صاحب دو فرزندم؛ حسین آقا و زینب خانم که هر روز باعث افتخار و دلگرمی من هستند. هر آنچه دارم، مرهون تشویق‌های مادرم و زحمت‌های پدرم است. مادرم، آهنگر قلب من است، زیرا با سخنان و انگیزه‌هایش همواره مرا به پیش رانده است. اگر امروز به موفقیتی رسیده‌ام، بی‌شک مدیون نفس گرم و حمایت‌های بی‌نظیر او هستم.

اولین تجربه‌ام در دنیای گویندگی به سال ۱۳۹۳ بازمی‌گردد، زمانی که در رادیو نمایش با تهیه‌کنندگی خانم نیک‌طبع فعالیت می‌کردم. آن روزها را هرگز فراموش نمی‌کنم، زیرا برایم مانند یک کلاس درس بزرگ بود. پس از آن، به برنامه «مدرسه عشق» با تهیه‌کنندگی خانم مستوفی پیوستم که باعث شد تجربه بیشتری در رادیو کسب کنم.

پس از رادیو، با توکل به خدا وارد دنیای تلویزیون شدم. برنامه «قرار دل‌ها» اولین قدم من در این عرصه بود که با تهیه‌کنندگی خانم صنعتی تولید می‌شد. پس از آن، در برنامه‌های «هوای حرم» و «ره عشق» حضور داشتم که هر دو برایم پر از لحظات ارزشمند بودند. در دو سال اخیر، افتخار اجرای برنامه‌های سحرگاهی را با تهیه‌کنندگی آقای نخعی داشته‌ام. راستش، حال و هوای سحرهای ماه رمضان حس دیگری به آدم می‌دهد؛ انگار بیشتر به خدا نزدیک می‌شوی.

اما یکی از خاطراتی که هرگز از یادم نمی‌رود، مربوط به سال ۱۳۹۳ است، زمانی که در دیدار جمعی از دانشجویان با رهبر انقلاب بعنوان مجری انتخاب شدم این انتخاب از بین ۵۰دانشجو بود و حضور رهبر معظم انقلاب اسلامی اجرا داشم. آن روز، قلبم از افتخار و هیجان می‌خواست از جا دربیاید.

هر قدم در این مسیر برایم یک درس بوده و هر برنامه یک خاطره. خدا را شاکرم که این فرصت‌ها را به من داده است و امیدوارم بتوانم همچنان بهترین خودم باشم برای مردمی که این افتخار را به من داده‌اند.

یک تشکر ویژه نیز باید از همسر مهربانم داشته باشم. صبر و متانت او در روزها و ساعت‌هایی که کنار خانواده نبوده‌ام، برایم بسیار ارزشمند است. او همواره پشتیبان من بوده و من هر روز بیش از پیش قدرش را می‌دانم.

به عنوان مجری، چگونه سعی می‌کنید برنامه‌های ماه رمضان را به گونه‌ای طراحی کنید که برای همه اقشار جامعه جذاب و معنوی باشد؟

برای اینکه برنامه‌های ماه رمضان هم معنوی باشند و هم برای همه جذاب، باید به نیازها و علایق مختلف اقشار جامعه توجه کرد. اگر من مجری باشم، سعی می‌کنم برنامه‌ها را به گونه‌ای طراحی کنم که هر فرد با هر سلیقه‌ای بتواند بخشی از آن را با خود مرتبط بداند.

برای مثال، برای کسانی که به مفاهیم عمیق دینی علاقه‌مند هستند، بخشی از برنامه را به بحث‌های دینی ساده و جذاب اختصاص می‌دهم و از کارشناسانی دعوت می‌کنم که بتوانند مفاهیم را به زبان ساده و قابل فهم بیان کنند. از سوی دیگر، برای کسانی که فضای صمیمی‌تر را ترجیح می‌دهند، داستان‌های مردمی درباره مهربانی، گذشت و کمک به دیگران در این ماه مبارک را مطرح می‌کنم.

یکی از روش‌های جذاب‌سازی برنامه، ایجاد فضای تعاملی است. مثلاً می‌توان مسابقه‌های زنده ترتیب داد یا از مخاطبان دعوت کرد تا پیام‌ها، شعرها یا حتی عکس‌هایی از سفره‌های افطار خود را ارسال کنند. این کار باعث می‌شود مخاطبان احساس کنند بخشی از برنامه هستند و با آن ارتباط عمیق‌تری برقرار می‌کنند.

استفاده از موسیقی و نواهای مذهبی زیبا نیز می‌تواند فضایی معنوی و دل‌نشین ایجاد کند. علاوه بر این، فکر می‌کنم اگر در برنامه‌ها به مشکلات روزمره مردم پرداخته شود و این مسائل با مفاهیم معنوی پیوند بخورد، مخاطبان راحت‌تر می‌توانند با برنامه ارتباط برقرار کنند.

در نهایت، کلید موفقیت این است که برنامه از دل برآید و بخشی از زندگی واقعی مردم را لمس کند. در ماه مبارک رمضان، حتی یک برنامه کوچک اما پر از حس خوب و معنویت می‌تواند تأثیر عمیقی بر مخاطبان بگذارد.

چگونه سعی می‌کنید در برنامه‌های ماه رمضان مفاهیم دینی و اخلاقی را به شیوه‌ای ساده و قابل درک به مخاطبان انتقال دهید؟

وقتی صحبت از ماه رمضان و مفاهیم دینی و اخلاقی به میان می‌آید، به نظر من بهترین راه این است که از دل سخن بگوییم و فضای برنامه را صمیمی و خودمانی نگه داریم. من وقتی جلوی دوربین هستم، دوست دارم با مخاطبانم مانند دوستانم صحبت کنم، نه اینکه بخواهم خطابه‌ای رسمی ارائه دهم.

برای اینکه مفاهیم دینی و اخلاقی را به شکلی ساده و قابل درک بیان کنم، معمولاً از مثال‌های روزمره استفاده می‌کنم. مثلاً داستان‌های کوچکی که در زندگی خودمان یا حتی در میان اطرافیانمان اتفاق افتاده است را مطرح می‌کنم و آن را به یک درس اخلاقی یا معنوی مرتبط می‌کنم. این‌گونه احساس می‌کنم مخاطبان بهتر می‌توانند با موضوع ارتباط برقرار کنند.

نکته دیگری که اهمیت دارد این است که نباید بیش از حد رسمی و خشک باشیم. وقتی حدیث یا آیه‌ای را می‌خوانیم، بهتر است با زبان ساده و مثال‌های امروزی آن را توضیح دهیم. مثلاً اگر بحث بخشش یا مهربانی مطرح است، از خاطرات شخصی یا حتی تجربه‌های اجتماعی صحبت می‌کنم تا موضوع برای مخاطبان زنده‌تر و ملموس‌تر شود.

در نهایت، می‌دانم که تأثیرگذاری واقعی زمانی اتفاق می‌افتد که خودمان نیز به آنچه می‌گوییم عمل کنیم. این‌گونه مخاطب احساس می‌کند که ما تنها گوینده نیستیم، بلکه همراه و هم‌راه آن‌ها هستیم.

نظر خودتان را در مورد حال و هوای ماه مبارک رمضان بر معنویات و زندگی بفرمایید.

ماه رمضان که می‌رسد، انگار حال و هوای خاصی در دل همه ما ایجاد می‌شود. صدا و سیمای مرکز کرمان نیز امسال با برنامه‌ریزی دقیق تلاش کرده است تا این حس زیبا را به خانه‌ها بیاورد.

برنامه‌های ویژه‌ای برای سحر و افطار تدارک دیده‌ایم؛ از مناجات‌های دلنشین گرفته تا گفت‌وگوهای صمیمی با کارشناسان دینی که به ما کمک می‌کنند معنویت این ماه را بیشتر درک کنیم. همچنین، مسابقه‌های فرهنگی و قرآنی طراحی شده‌اند که هم سرگرم‌کننده‌اند و هم آموزنده. علاوه بر این، برنامه‌های جمع‌خوانی قرآن کریم هر روز پخش می‌شود که فضایی معنوی و خاص ایجاد می‌کند.

هدف ما این است که با این برنامه‌ها، دل‌ها را به خدا نزدیک‌تر کنیم و حس همدلی و آرامش را در جامعه گسترش دهیم. امیدواریم این برنامه‌ها بتوانند بخشی از زیبایی‌های ماه رمضان را به زندگی مردم هدیه کنند.

ماه رمضان فرصتی طلایی است تا کرامت و بخشندگی را در وجود خود پرورش دهیم. وقتی به امام حسن (ع) می‌اندیشیم، به یاد می‌آوریم که کریم بودن به معنای دیدن نیاز دیگران و دستگیری از آن‌هاست، نه منت گذاشتن.

برای تقویت این ویژگی‌ها، می‌توانیم از اطراف خود شروع کنیم؛ مثلاً اگر کسی در سختی است، به او کمک کنیم، حتی اگر این کمک تنها یک لبخند باشد. می‌توانیم بخشی از درآمدمان را برای نیازمندان کنار بگذاریم یا با خانواده و دوستانمان افطاری ساده‌ای برگزار کنیم و دل‌ها را به هم نزدیک‌تر کنیم.

کار زیبای دیگر این است که گذشت را تمرین کنیم. اگر در دل از کسی رنجیده‌ایم، شاید این ماه بهترین فرصت باشد که او را ببخشیم. زیرا وقتی گذشت می‌کنیم، حس سبکی و نزدیکی به خدا را تجربه می‌کنیم.

به طور خلاصه، این ماه فرصتی استثنایی است تا از خود بپرسیم: «چگونه می‌توانم ردپایی کوچک از کرامت امام حسن (ع) در زندگی‌ام به جای بگذارم؟»

ماه رمضان ماه مهمانی خدا و ولادت امام حسن مجتبی (ع) است. به نظر شما چگونه می‌توانیم از این دو مناسبت برای تقویت اخلاق و معنویت در زندگی خود استفاده کنیم؟

ماه رمضان و ولادت امام حسن مجتبی (ع) هدیه‌هایی هستند که می‌توانند قلب‌های ما را نورانی‌تر کنند. در این ایام عزیز، وقتی فکر می‌کنیم که چگونه می‌توانیم بهتر باشیم و با خود و دیگران مهربان‌تر رفتار کنیم، به یاد می‌آوریم که زندگی فرصتی برای رسیدن به زیبایی‌های درونی است.

در ماه رمضان، هر روزه‌ای که می‌گیریم و هر دعایی که می‌خوانیم، فرصتی است برای نزدیک‌تر شدن به خدا و پاک کردن قلب از غبار. این ماه به ما یادآوری می‌کند که کوچک‌ترین اعمال نیک مثل کمک به دیگران یا لبخندی صمیمانه، می‌توانند اثری عمیق بگذارند.

و اما ولادت امام حسن مجتبی (ع)، چه بهانه‌ای شیرین‌تر از این که به بخشندگی و کرم ایشان فکر کنیم؟ شاید ما هم بتوانیم در این روزها به جای کینه‌ورزی، بخشیدن را تمرین کنیم، یا به جای خودخواهی، به نیازمندان لبخند امید بدهیم.

این ایام می‌توانند به ما کمک کنند که زندگی را از دریچه‌ای زیباتر ببینیم و تلاش کنیم تا انسانی باشیم که با عشق، مهربانی و شکرگزاری زندگی می‌کند.