به‌ گزارش خبرگزاری حوزه، مجتبی خرسندی شاعر اهل بیت(ع) شعری را به مناسبت شهادت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام سروده است.

متن شعر به شرح زیر است؛

ای کوفه حالا می چشی طعم یتیمی را

از دست خواهی داد مولایی صمیمی را

از رحمت حق بعد او بی بهره خواهی ماند

حتی نمی بینی به خود دیگر نسیمی را

شمشیر زهرآلود جهل وکینه می کارد

بر روی دل ها تا ابد «داغِ عظیمی» را

یک عمر از دست شما خونِ جگر خورده ست

با این که بر دل داشته زخمی قدیمی را

حکم علی حکم خدا بود و نفهمیدید...!

محکوم کرده حکم تان حکم حکیمی را

این چشم های خیره بر در تا سحر، مانده

دیگر کجا پیدا کند مرد کریمی را...؟

از دست وپا افتاده کوه صبر در محراب

تا حس کند دنیا کمی حال وخیمی را

غیر از غمی جان کاه و زجرآور چه خواهد داشت؟

آه! این جهان بعد از علی دیگر چه خواهد داشت؟

ارکان دین با رفتن این مرد ویران شد

محراب مسجد قتلگاه شاه مردان شد

دیگر صدا از چاه نخلستان نمی آید

از بس که شب هایش پر از آه یتیمان شد

حالا جهان بی علی دنیای بی دین هاست

دست بشر کوتاه از دامان ایمان شد

دل های ما با رفتن او چون کویری خشک

در آرزوی دیدن یک قطره باران شد

مولای مظلومان همین که بار رفتن بست

جولان ظالم ها در این عالم فراوان شد

«فُزتُ وَرَبِّ الکَعبه» را وقتی که سر می داد

تا روز حشر از محضرش شرمنده انسان شد

خون دلی که از فراق فاطمه می خورد

امروز از زخم سرش لعل نمایان شد

لعنت به آن که با مُرادش نامرادی کرد

لعنت به آن که تا تو را کشتند، شادی کرد!

دنیا پس از تو می شود آیینه ی غم ها

رنگ عدالت را نمی بینند آدم ها

حالا فقیران مانده اند و خاطرات تو

هر نیمه شب دارند با یاد تو عالم ها

کار خلافت می رسد تا دست نااهلان!

دار محبت می شود معراج میثم ها

راه نجات این است که یار علی باشیم

وقتی که دنیا پر شود از ابن ملجَم ها

مردی شبیه مرتضی می آید و آن روز

بر زخم های کهنه می بارند مرهم ها

او عاقبت با ذوالفقار از راه می آید

تا سرنگون گردند در هر گوشه پرچم ها

پر می شود از دوستان او بهشت، اما

پر می شود از دشمنان او جهنم ها

ما چشم مان کور است، بین ما ولی هستی

عین علی، عین علی، عین علی هستی

ای منتقم ما شوق دیدار تو را داریم

ما نیز مانند علی مشتاق دیداریم

در صورت و سیرت تو مانند علی هستی

ما هم برایت قنبر و سلمان و عماریم

هر روز ما روز قیامت می شود بی تو

هرشب شب قدر است و با یاد تو بیداریم

در سینه ی ما هیچ ترسی از شهادت نیست

تا در رکاب یک نفر از نسل کراریم

یا با تو باید بود یا با دشمنان تو

این حرف سنگین است و ما آن روز مختاریم

آن جا مشخص می شود هر دوست از دشمن

ما دوستان از دشمنانت سخت بیزاریم

حاشا که از این باور خود دست برداریم

ما با سقیفه داغ «مادرکُشتگی...» داریم

وقتی بیایی مرهم این درد خواهی شد

راه تمیز مرد از نامرد خواهی شد.

مجتبی خرسندی