به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از کاشان، شب پر فیض بیست‌ و سوم ماه مبارک رمضان، در حرم مطهر حضرت محمد هلال بن علی(ع) با شور و حال خاصی برگزار شد و عاشقان الهی، تا سحر در دریای رحمت و مغفرت خداوند غوطه‌ور شدند.

از ساعت ۲۲:۳۰ شب، زمانی که نخستین زمزمه‌ های دعا در فضای حرم طنین‌ انداز شد، همه چیز رنگ و بویی دیگر گرفت.

زائران و مجاوران از نقاط مختلف آمده بودند تا در این شب نورانی، دل‌ هایشان را به آستان حضرت دوست بسپارند.

سکوتی آمیخته با نجوا، همه حرم را فراگرفته بود.

چهره‌ ها پر از شوق و اشتیاق، دل‌ها لبریز از امید به رحمت الهی و چشم‌ها خیس از اشک توبه بود.

مراسم با تلاوت دلنشین قرآن کریم توسط قاری برجسته، مجید ملک‌پور آغاز شد.

صوت ملکوتی او، فضای حرم را پر از آرامشی وصف‌ ناشدنی کرد و هر آیه، نوری تازه در دل‌ها افروخت.

پس از آن، زائران با زمزمه‌ های عاشقانه، زیارت عاشورا را با نوای جان‌ سوز ماشاالله عدالت‌پور قرائت کردند.

زمزمه «السلام علیک یا اباعبدالله» در میان جمعیت پیچید و دل‌ ها را تا کربلای معلی برد.

پس از آن، قرائت دعای جوشن کبیر، توسط حاج رضا نبوی، آغاز شد.

زمزمه ی هزار نام الهی، دل‌ها را به عرش برد و بسیاری، با اشک و ناله، نام‌ های زیبای پروردگار را با تمام وجود صدا زدند.

در لحظاتی که ذکر «الغوث الغوث خلصنا من النار یا رب» در فضای حرم طنین می‌انداخت، بسیاری از زائران، دست‌ هایشان را رو به آسمان گرفته و از عمق جان، از خداوند طلب بخشش می‌کردند.

سپس حجت‌الاسلام و المسلمین محمد اسماعیل خورشیدی به ایراد سخنرانی پرداخت.

وی از عظمت شب قدر گفت، از لحظاتی که درهای آسمان گشوده می‌شوند و تقدیرها نوشته می‌شود.

سخنان او، تلنگری بر دل‌ ها بود و بسیاری را به فکر فرو برد.

با نزدیک شدن به نیمه‌ های شب، محمد عرفانیان، با مرثیه‌ خوانی سوزناک خود، فضای حرم را پر از حال و هوای عاشورایی کرد.

نوای حزین او، اشک‌ ها را روانه ساخت و هرکس در دل، آرزوهایش را با اهل‌بیت(ع) در میان می‌گذاشت.

اما زیباترین لحظات این شب نورانی، لحظاتی بود که زائران، دست‌ هایشان را به دعا بلند کرده و با تمام وجود، از خداوند طلب مغفرت می‌کردند.

برخی قرآن را بر سر گذاشته بودند و با دلی شکسته، به امام زمان(عج) توسل جسته بودند.

برخی در سجده، به زمزمه‌ های عاشقانه با خالقشان مشغول بودند و برخی دیگر، در گوشه‌ای از حرم، با اشک‌ های بی‌امان، لحظاتی عارفانه را سپری می‌کردند.

این شب، شبی بود که هرکس به شیوه خود، به خدا نزدیک‌ تر شد.

آسمان حرم، گویی شاهدی بود بر هزاران نجوا، هزاران اشک، هزاران امید و هزاران دل که در مسیر بندگی گام برداشتند.

با طلوع سپیده‌ دم، زائران، سبک‌ بال‌تر از همیشه، حرم را ترک کردند؛ اما نوری که در دل‌ هایشان شعله‌ور شده بود، تا همیشه باقی خواهد ماند.

شبی که گذشت، دل‌هایی را منقلب کرد، اشک‌ هایی را جاری ساخت و صفحاتی تازه در زندگی بندگان گشود.

بی‌ شک، خاطره ی این شب، تا همیشه در یادها خواهد ماند و امید به رسیدن به شب قدر دیگری، دل‌ های عاشقان را تا سال آینده زنده نگه خواهد داشت.

انتهای پیام./