به گزارش سرویس علمی فرهنگی مرکز خبر حوزه، به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حضرت آیت‌الله وحید خراسانی، معظم‌له در ثبت سند آیین خطبه حضرت زهرا(س) نکاتی را در مورد جایگاه دخت نبوت نگاشته‌اند که مشروح آن به شرح ذیل تقدیم مخاطبان ارجمند می‌گردد.
بسم الله الرّحمن الرّحيم
اين خطبه غرّاء شعاعی است از اشعه زهره زهرای منظومه خاتميت و پرتوی است از انوار شمع جمع اهل بيت عصمت و طهارت که چشم و چراغ اولياء خدا به آن روشن است.
هر جمله آن خزينه ای است از حکمت و عرفان و گنجينه ای است از علم و ايمان و آيتی است از قدرت خالق منّان، که «خَلَقَ الاِْنسَـانَ * عَلَّمَهُ الْبَيَانَ» فصاحت و بلاغتش ادبا را حيران و اشارات و لطائفش حکما را مبهوت و حقايق و معارفش راسخون در علم را مجذوب نموده است.
كه نمونه آن اين است «و أشهد أن لا اله الا الله وحده لا شريك له كلمة جعل الاخلاص تأويلها و ضمن القلوب موصولها و أنار فى التفكر معقولها».
در جمله اولى حقيقت كلمه توحيد را از مرتبه اخلاص در احديت و نفى انحاء تركيب و اخلاص در واحديت و نفى شريك تا مرتبه اخلاص احرار در عبادت و عبوديت و مقام «وجدتك أهلاً للعبادة فعبدتك» بيان كرد.
و در جمله دوم به پيوند كلمه توحيد با فطرت و نقش آن در قلوب پرداخت «وَ لَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَتِ وَ الاَْرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ» تا وصول به مقام «بك عرفتك و أنت دللتنى عليك».
و در جمله سوم به نور افشانى معقول اين كلمه در افكار و عقول، به آيات علم و قدرت و حكمت اشاره كرد «سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِى الآفَاقِ وَفِى أَنفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ».
إنشاء اين خطبه إرتجالاً، هنگام تراکم آلام و مصائبی که «لو أنّها صبّت علی الأيّام صرن ليالياً» با اشتمال بر کنوز حقائق مبدأ و معاد و رموز دقائق علل الشرايع و حکم الأحکام و بيان «هُوَ الَّذِى أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ» و تبيان «تَبَارَكَ الَّذِى نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا» برهان باهری است که روح آن مشکوة دو مصباح هدايت، منوّر است به نور علم «اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَ تِ وَالاَْرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَوة فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِى زُجَاجَة الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّىٌّ يُوقَدُ مِن شَجَرَة مُّبَارَكَة زَيْتُونَة لاَّ شَرْقِيَّة وَ لاَ غَرْبِيَّة يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِىءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَى نُور يَهْدِى اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَآءُ».
