آری! قرآن، بهترین وسیله شناخت خداوند است؛ قرآن، سخن آرامش بخش الهی در گستره هستی است؛ قرآن، منبع تمام دانش های بشری است؛ این را همه می دانیم چه آن که حقیقتا هم باور داریم که قرآن کتابی است که انسان را از خاک به افلاک می رساند و روح آدمی را به عالم قدس و ملکوت می برد؛ با این همه سوال جدی این جاست که چرا ما از این ودیعه الهی، به شایستگی استفاده نمی کنیم؟و این که بالاخره قرآن چه جایگاهی در زندگی ما دارد؟!
بی شک ماه مبارک رمضان فرصت بسیار مغتنمی است که بیش از پیش در باره این سوالات بیندیشیم و برای یافتن پاسخی در این خصوص ، وجدان خود را به قضاوت دعوت کنیم.
*تاملی دوباره در بهار قرآن
ماه مبارک رمضان از بسیاری جهات ممتاز و بی‌نظیر است چه آن‌که روزها و شب‌های آن بهترین روزها و شب‌ها است و ماهی است که همه بندگان خدا در ضیافت پروردگار مهمانند.
یکی از ویژگی‌هایی که این ماه پربرکت را از ماه‌های دیگر متمایز می‌سازد آن است که این ماه را بهار قرآن نام نهاده‌اند، نه صرفاً از آن رو که در این ماه، قرآن کریم بر قلب مبارک پیامبر(ص) نازل شده است، بلکه شاید بیشتر از آن جهت که سفارش اکید شده که بندگان در این ماه نه تنها بر ظاهر کلام الله مجید، بلکه به عمق و محتوای آن هم در حد توان و بضاعت خویش توجه کنند.
رسول گرامی اسلام(ص) نیز در فرمایشی خطاب به مسلمانان می‌فرمایند: «در ماه رمضان از خداوند توفیق روزه‌داری و قرائت قرآن کریم را مسألت کنید»
*کلام قرآن را باور کنیم!
لازم به ذکر نیست که انس با قرآن و ارتباط مستمر با این کتاب آسمانی لازمه زندگی و دست‌مایه نیل به سعادت برای هر مسلمان واقعی در دنیا و آخرت است، چرا که همانا تنها نسخه نجات دهنده بشریت و تغذیه‌کننده معنوی روح انسان‌ها و نجات دهنده آن‌ها از انحطاط و سرگردانی امروز و هر روز دنیا، قرآن کریم است و اگر این باور در دل هرکدام از ما نهادینه گشته و با عمق وجود آن را قبول کنیم، بی‌شک در پی عمل به دستورات این کتاب انسان‌ساز برآمده و زندگی خویش را براساس آموزه‌های آسمانی آن بنا خواهیم کرد.
*جفا چرا؟!
با تمام این اوصاف جای این سوال گلایه آمیز وجود دارد که آیا با زینت ساختن این نسخه شفابخش بشریت و نگهداشتن آن در قالب‌های زرین و برخورد زینتی با آن، به ساحت مبارک قرآن جفا نکرده‌ایم؟! و حال آن که سخن خداوند با ما این است؛ متن عربي «و این کتابی است پربرکت که فرو فرستادیم تا از آن پیروی کنید و پرهیزگار باشید؛ باشد که رحمت خداوند شاملتان گردد.» (انعام، آیه 155)
پیامبر اعظم(ص) نیز می‌فرماید: «با تلاوت قرآن خانه‌هایتان را نورانی کنید... همانا در خانه‌ای که قرآن بسیار تلاوت می‌شود، خیر فراوان وجود دارد و اهلش از آن بهره می‌برند».
نکته مهم در این میان آن است که خواندن قرآن، شنیدن آن، آموزش، اندیشیدن و تأمل و تدبر در آن، همه مقدمه عمل به قرآن است؛ البته عملی پیگیر، در همه‌ی شؤون فردی اجتماعی، فرهنگی و حتی سیاسی حیات بشری.
*نسخه آقایی مسلمین در جهان
در حقیقت باید گفت شناخت قرآن باید سلاح و مرکبی باشد برای پیشرفت در میدان عمل و زندگی، این مهم تنها درصورتی محقق می‌گردد که برنامه‌های متعالی قرآن در جامعه اسلامی پیاده شود تا امت‌های مسلمان پس از مدت‌ها خواب غفلت ، سیادت گذشته خود را باز یابند.
بدیهی است، اگر ما به‌عنوان امت پیامبر اعظم(ص) در عمل به فرامین آسمانی قرآن کریم، کوتاهی کنیم، مشمول شکایت آن بزرگوار شده ایم که فرمودند: «پروردگارا! امت من قرآن را مهجور و غریب ساخت».
*برخورد تزیینی با قرآن ما را به جایی نمی رساند
به راستي چرا بايد اين گونه باشد كه به تعبير دوست صاحب ضميري، اگر بسياري از ما قرآن را از مقابل آيينه روي دكور پذيرايي خانه‌مان برداريم، ميزان حضور اين كتاب آسماني در زندگي‌مان به صفر برسد!
بله ! قرآن در بين ما حضور دارد و البته محبوب است، اما چه سود که مهجور است! مردم قرآن را تلاوت مي‌كنند و تا اندازه‌اي به آن آشنا هستند، امّا بيشتر براي قصد ثواب و غفران اموات خوانده مي‌شود و اين در فرهنگ ما رواج دارد.
*قرآن برای زندگان است نه مردگان!
این واقعیت غیر قابل انکار است که وقتي مردم، عزيزي از دست مي‌دهند با تدارك حجله و گذاشتن نوار قرآن از طريق بلندگو، حزن و اندوه خود را ابراز مي‌دارند. اشتباه نشود کسی با این مساله مشکلی ندارد، اما روی سخن اشاره به این نکته کلیدی است که قرآن كريم كتاب زندگي، قانون و عمل است، در صورتي كه متاسفانه بيشتر براي مردگان خوانده مي‌شود و بدین سان ما در رابطه با این کتاب الهی از زندگان غافليم.
باشد که در این ماه عزیز اندکی به خود آییم! انشاالله
سيد محمد مهدي موسوي
