یکشنبه ۲۵ آذر ۱۴۰۳ |۱۳ جمادی‌الثانی ۱۴۴۶ | Dec 15, 2024
کد خبر: 274927
۲۶ بهمن ۱۳۹۰ - ۱۷:۴۷

شرط اصلی همه ذکرها و عبادت ها توجه و حضور قلب است. اگر قلب و ذهن آدمی در ذکرها حضور نداشته باشد و فقط زبان بچرخد, تاثیر تربیتی موثری ندارد.

یکی از شرایط تسبیح حضرت زهرا(س) این است که بلافاصله بعد از نماز خوانده شود. یعنی وقتی نماز به پایان رسید، قبل از این که حالت تغییر پیدا کند خواندن تسبیح حضرت زهرا(س) را شروع نماید.

قال الصادق:

من سبح تسبیح فاطمۀ الزهرا قبل ان یثنی رجلیه من صلاۀ الفریضۀ غفرالله و لیبدأ بالتکبر «تهذیب الاحکام, ج2 ص1059»

کسی که در نمازهای فریضه پس از سلام و قبل از حرکت از مصلا تسبیح حضرت زهرا(س) را بگوید, خداوند او را می آمرزد  و باید تسبیح را با تکبیر آغاز کند.

شیخ بهایی درمفتاح الفلاح می نویسد:

باید نشستن برای تعقیب به نشستن تشهد متصل باشد و بر همان شکل که برای تشهد رو به قبله نشسته ای, باقی بمانی و در بین تعقیب سخنی نگویی و به هیچ طرف نگاه نکنی. زیرا در روایات معصومین, آمده است آن چه به نماز ضرر می رساند, به تعقیب نیز ضرر می زند.

سید ابن طاووس در حدیثی از امام صادق(ع) نقل می کند حضرت فرموده‌اند: بعد از تسبیح حضرت زهرا(س) کلمه شریف لا اله الا الله را بگویید.

اذکار تسبیح باید بدون وقفه و قطع کردن گفته شود و در هنگام تسبیح از حرف های متفرقه یا کارهایی که موجب فاصله افتادن می گردد, پرهیز و اجتناب شود.

حضرت امام صادق(ع) تسبیح حضرت فاطمه زهرا(س) را متصلا انجام می دادند و با چیز دیگری قطع نمی کردند.

(فروع کافی, کتاب الصلوۀ, ص334 ع12)               

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha