به گزارش خبرنگارخبرگزاری حوزه؛حجت الاسلام والمسلمین نظری منفرد، شب گذشته، طی سخنان در مراسم بزرگداشت هفتمین روز ارتحال حضرت آیت الله سید ابوالحسن جوادی خلخالی (ره) که در حسینیه آیتالله العظمی وحیدی قم برگزارشد، اظهارداشت: بدون تردید یکی از مسائلی که همه انسانها روزی با آن مواجه خواهند شد، مرگ است؛ چرا که مرگ واقعیتی انکار ناپذیر است.
وی با بیان این که مرگ جبر است، افزود: اگر در مرگ جبر وجود نداشت، هیچ انسانی حاضر نبود بمیرد و همیشه برای بقا تلاش می کرد؛ انسان با همه قدرت خود در مقابل جبرفاقد اختیار است.
استاد حوزه علمیه قم، یاد مرگ را برکت آور دانسته و تصریح کرد: خیلی ها از یاد مرگ هراس دارند و از بردن نامش وحشت می کنند؛ در صورتی که در روایات ما به صراحت به زیارت اهل قبور که برکاتی همچون خلیق شدن و دوری جستن از گناه و فساد را دارد، سفارش شده است.
حجت الاسلام والمسلمین نظری منفرد با بیان روایتی از امام حسن عسگری (ع) اضافه کرد: این امام همام در آخرین وصیت خود به شیعیان، تاکید فراوان بر تلاوت قرآن و ذکر مرگ می کنند .
*مشغله‌های امروز عمرها را کوتاه کرده است
وی با بیان این که مشغله های زندگی امروزی در کوتاه شدن عمر انسان نقش موثر دارد، بیان داشت: مشاغل گوناگون درزندگی روزمره، قدرت خوب زندگی کردن را از انسانها گرفته و عمر آنها را کاهش داده است؛ این در حالی است که تا 10 الی 15 سال پیش افرادی با میانگین سنی110 سال عمر می کردند.
استاد حوزه علمیه قم خاطرنشان ساخت: آیا علوم مختلفی که با ادعاهای گونانون در جهان مطرح هستند؛ توانستند به عمر انسان بیفزاید؟ خیر؛ چون موت و حیات در دست خدای متعال است.
حجت الاسلام والمسلمین نظری‌منفرد در ادامه با اشاره به روایتی از پیامبر اکرم (ص)، بیان داشت: انسان در مقابل برخی از اعمال سرافکنده و یا سربلند شده ودر مقابل برخی دیگر بصورت کالایی یکبار مصرف در می آید؛ انسان با مرگ خود قدم در راهی می گذارد که هیچ راه برگشتی برای این دنیا ندارد.
*زندگی سراسر معنوی حضرت آیتالله جوادی خلخالی (ره)
وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به زندگی سراسر معنوی حضرت آیتالله جوادی خلخالی (ره) اظهارداشت: این عالم فقید تمام عمربابرکت خود را در راه کسب علم و معرفت و صرف کردند و خود را دربین جامعه علمی جاوادنه ساختند.
استاد حوزه علمیه قم تصریح کرد: مرحوم حضرت آیتالله جوادی خلخالی (ره) از عمر با برکتشان استفاده کردند؛ به طوری که اخلاق و علم را توأمان داشتند و خدمات عالی به جامعه ارائه کردند.
