...السَّلامُ عَلَيْکَ اَيُّهَا الْحَقُّ الْحَقيقُ اَلسَّلامُ عَلَيْکَ اَيُّهَا الشَّهيدُ الصِّدّيقُ اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا اَبا مُحَمَّد الْحَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ.
میلاد سراسر نور و سرور امام حسن مجتبی(ع) در نیمة ماهِ کامل رمضان، از قوس و قزح خدایی ترین لحظه های انسان تا رنگین کمان دلهای مصفا به خوان پرکرامت کریم اهل بیت(ع) در آوردگاه صبر و ایمان، رمضان، شهد شیرین طلعتی نو در طالعی سعد را برای خانه محقر علی و زهرا، به ارمغان Hورده است.
ستاره های خدا، آسمان مدینه را نورباران کرده اند و نجوای آرام و دلنواز فرزند برومند علی در کالبد زمین و زمان پیچیده است...
آری؛ حسن بن علی همان کسی است که در طول عمرش دو بار تمامی آنچه را که داشت بخشید و خوان پرطراوت سخاوت و کرمش، مستمندان را به میهمانی جود و لطافت برد.
و او همان کسی است که صلحش با اشقیاء، نمادی شد از بصیرت و مظلومیت و راه و رسم زندگی اش در سالهای تاریک و سرد تنهاترین سردار عشق، نشانه ای از غربت شیعه در دوران سخت و خطیر امامت حضرتش.
دوران استیلای فتنة زر و زور و تزویر، که امام مظلوم ما را چون هاله ای دربرگرفته بود و نفس عشق را به شماره انداخته.
اینک اما در روز ولادت سعید و پرشعف آن امام بزرگوار، دستی برافشانیم و پایی بکوبیم و در شهد نوشین این طراوت نوشکفته و خجسته، از تلألو ناب و تابناک آن مولود مبارک، ساغری برگیریم.
اى امام مجتبى! اى فاتح اقلیم جود
اى كه همتایت نیامد در همه مُلكِ وجود
اى جمالِ بىمثال حق كه حُسن روى تو
از همه خوبان عالم گوى سبقت مىربود
اى كه دست لطف تو در خانه هر بىنوا
روز و شب، بند بلا از پاى دلها مىگشود
تا بشوید ژاله گرد غم ز باغ آرزو
تا بروید لاله در گلزار هر بود و نبود
تا كند كافر ز بغض آل پیغمبر زیان
تا برد مؤمن ز حبّ حیدر كرّار سود
تا پى اِحیاى دین باشند مردان خدا
گاه در حال قیام و گاه در حال قعود
این ندا آید به گوش جان كه در فضل و كرم
آنكه همتایش نیامد زیر این چرخ كبود
مظهر صلح و صفاى ذات سرمد، مجتبى است
نور چشم و راحت جان محمد(ص) مجتبى است
اینک خوشه ای برگیریم از درخت تنومند و پربار کلام گهربار حضرت کریم اهل بیت که واژه واژه نور و شعور است و چراغی فراراه ما محبان و شیعیان ایشان.
از حضرت امام حسن علیه السلام پرسیده شد که بردباری یعنی چه؟ فرمودند: بردباری عبارت از فرو بردن خشم و اختیار خودداشتن است. (تحف العقول، ص 227)
از حضرت پرسیده شده بزرگواری چیست؟ فرمودند: احسان به قبیله و تبار و تحمل خسارت و جرم آنها. (تحف العقول، ص 227)
از امام علیه السلام پرسیده شد که جوانمردی یعنی چه؟ فرمودند:جوانمردی عبارت است از حراست دین، و عزت نفس، و بانرمش برخورد نمودن و بررسی عملکرد خویش، و پرداخت حقوق و دوستی نمودن با مردم. (تحف العقول، ص 227)
از امام حسن علیه السلام معنای کرامت و بزرگ منشی را پرسیدند؟فرمودند: بخشش پیش از خواهش و اطعام در هنگام قحطی.
میلاد پربرکت و سعادت آفرین امام کرامت و جود و سجود حضرت حسن بن علی(ع) بر همگان مبارک باد!
