به گزارش سرویس استان‌های خبرگزاری حوزه، در اين مراسم که با حضور علماء، فضلاء، مدّرسين و طلاب حوزه علميه، دانشگاهيان، فرهيختگان و نيز جمع زيادي از زائران مرقد مطهّر حضرت أبالحسن الرّضا(عليه أفضل الصلوة والسلام) برگزار شد.
حجت‌الاسلام‌والمسلمين ریخته گرزاده تهراني به بررسی «جايگاه و نقش روحانيت شيعه از نظر ائمه معصومين(ع)» پرداخت.
وي علم آموزي در جهان اسلام را با اشاره به سيره عملي پيامبر اکرم(ص) و ائمه معصومين(ع) به سه مقطع زماني تقسيم کرد و افزود: "در نخستين مرحله که از آغاز رسالت پيامبر اعظم(ص) آغاز شده و تا پايان امامت امام سجاد(ع) ادامه داشت، تمامي‌تلاش‌ها از آيات متعدد قرآن کريم گرفته تا سخنان پيامبر اکرم(ص) و ائمه معصومين(ع) همه و همه تاکيد برفراگيري اصل علم دارد."
حجت‌الاسلام والمسلمين تهراني دليل اين امر را عدم آشنايي مردم با واقعيت علم و بيگانگي آنان با ساده ترين علوم لازم براي ادامه زندگي در دنيا و آخرت عنوان کرد.
سخنران مجلس در ادامه به بررسي مرحله دوم گسترش علم آموزي در جهان اسلام پرداخت و گفت: "دوران امامت امامين همامين حضرت باقر(ع) و حضرت صادق(ع) مرحله دوم گسترش علم در جهان اسلام است که البته در دوران دو معصوم بعدي نيز ادامه پيدا مي‌کند."
وي افزود: "در اين مرحله شاهد ظهور رشته‌هاي گوناگون علمي بودیم و افرادي چون جابربن‌يزيدجعفي، ابوبصير، محمد بن مسلم و زراره در اين مکتب پرورش پيدا کردند. اين افراد و ساير شاگردان امام باقر(ع) و امام صادق (ع) بيش از چهارصد کتاب نوشتند و بدين گونه معارف گوناگون اسلام از طريق علماي شيعه گسترش پيدا کرد."
حجت‌الاسلام‌والمسلمين تهراني در ادامه سخنان در تشريح مرحله سوم گسترش علم از سوي امامان معصوم(ع) یادآور شد: "اين مرحله از زمان امام جواد (ع) آغاز شده و تاکنون نيز ادامه دارد.در اين دوره موضوع سخنان ائمه معصوم(ع) به عملکرد و وظايف علماي شيعه باز مي‌گردد .اين بزرگان با توجه به اينکه هجمه‌هاي مختلفي عليه شيعيان از سوي علماي ساير اديان و حتي فرق گوناگون اسلامي‌آغاز شده بود به تبيين وظايف علماي شيعه پرداختند و در سخنان مختلف خود که حتي برخي از آنان در زمان غيبت امام زمان(عج) و از سوي نواب ايشان نقل شده حوزه وظايف روحانيون شيعه را مشخص کرده‌اند."
وي افزود: "امام حسن عسکري(ع) در يکي از معروفترين اين احاديث، علماي شيعه را مرزداراني دانسته که از حدود و مرزهاي مکتب اهل بيت(ع) پاسداري مي‌کنند و در اين راه از هيچ مجاهدتي دريغ نمي‌ورزند. با اين تعبير مراجع عظام تقليد پاسداران مکتب هستند که در اين بين فقيه مجاهد مرحوم آيت‌الله‌العظمي سيدعبدالله شيرازي به واقع يک پاسدار کامل و جا‌ن‌فداي مکتب اهل بيت بود."
حجة الاسلام والمسلمين تهراني به موقعيت فقهاء و مجتهدين جامع الشرائط در نزد أئمه أطهار(ع) و شريعت مقدسه و مکتب وحي اشاره نمود و اظهار داشتند: "ائمه أطهار فقهاء را اُمناء دين معرفي نموده اند و اينان تبيين کننده حلال و حرام إلهي مي باشند، أحکام خدا را بايد از آنان گرفت، تفسير صحيح قرآن را بايد از فقيهان آموخت، آشنايي با حقائق دين و معرفة الله، معرفة النبي(ص)، معرفة المعاد، معرفة الامام و عرفان به هر يک از اصول و فروع دين، جزئي وکلي را بايد از فقهاء گرفت چون آنان نواب عام امام زمان(عج) مي باشند و امام زمان(عليه السلام) آنان را با داشتن شرائط و اوصافي خاص جانشينان خود و مراجع امّت معرفي نموده است.
وی خاطرنشان کرد: "بدون ترديد يکي از مصاديق بارز فقهاء مورد نظر ائمّه اطهار و امام زمان(عج) مرحوم آيت الله العظمي حاج سيد عبدالله شيرازي(رضوان الله تعالي عليه) بود. ايشان فقيهي متبحّر، مجتهدي با ورع و تقوي و مخالف هواي نفس، خاضع در برابر إراده إلهي، زاهد در دنيا، ساعي و کوشا در امر آخرت، استادي اهتمام ورز به تربيت طلاب و پرورش فضلاء، مجاهدي في سبيل الله، سرسپرده به فرامين الهي، باإخلاص و صداقت بود."
سخنران مجلس در ادامه به بيان برخي مبارزات اين مرجع تقليد درگذشته در عراق و ايران پرداخت و گفت: "ايشان شب و روز در حال مبارزه و مجاهده بودند.از يک سو به تربيت و پرورش شاگرد همت مي‌گماشتند از ديگر سو به عنوان يک پاسدار دين آنجا که احساس تکليف مي کرد که بايد با دشمنان مکتب بجنگد پا در ميدان جهاد مي گذاشت که نمونه‌هاي آن را در قيام مسجد گوهرشاد و انقلاب اسلامي به خاطر داریم."
وی بیان داشت:"مرحوم آيت الله العظمي شيرازي مرجعي بودند که توانستند نقش بسيار مهمّ و ارزنده اي را در حوزه هاي علميه نجف اشرف و مشهد مقدس ايفاء نمايند و صدها فاضل و مجتهد به جامعه تحويل دهند و در کنار تلاشها و زحمات زياد علمي، خدمات إجتماعي فراواني به جامعه شيعه در کشورهاي مختلف بنمايند و در کنار همه اينها در مجاهدت ومبارزه با رژيمهاي طاغوتي حاکم بر کشورهاي اسلامي به ویژه عراق و ايران، بهترين نقش را ايفاء نمودند و در هر کشوري از کشورهاي اسلامي که پديده ضدّ ديني بوجود مي آمد جزو اوّلين مراجعي بودند که در برابر آن قيام مي نمودند.
