حجت الاسلام محمد امین بالادستیان گفت: منتظر واقعی و انتظار فرج باید با بینش، بصیرت، وفای به عهد با حضرت مهدی(عج) توامان باشد.

به گزارش خبرگزاری حوزه، کارشناس مرکز تخصصی مهدویت عصر دوشنبه در جمع نمازگزاران و میهمانان مسجد مقدس جمکران اظهارداشت: منتظر واقعی همه اولویت های زندگی فردی و اجتماعی خود را با رضایت حضرت و انجام خواسته های امام غائب از نظرها منطبق می کند.

حجت الاسلام بالادستیان افزود: فرد منتظر و توده مردم باید همراه و همگام با انبیا، اولیا و صلحا که در مسیر حضرت بقیه الله گام برداشته اند حرکت کنند و بازوی کارآمدی برای امام زمان خویش باشند.

این محقق و پژوهشگر عرصه مهدویت بیان داشت: امام عصر نیاز به یارانی دارد که با ایشان عهد و پیمان بسته و همانند یاران وفادار حضرت سید الشهدا(ع) پای این عهد تا پای جان خود و عزیزانشان بایستند.

وی با بیان اینکه قرار نیست همه امور مربوط به منجی عالم بشریت با معجزه انجام شود، ادامه داد: همه مردم و بندگان صالح باید به یاری حضرت بیایند، ایثار کنند و زمینه های ظهور را فراهم کنند تا عدالت و اصلاح جامعه آنگونه که از سوی خدای متعال مقّدر شده است، محقق گردد.

این استاد حوزه تصریح کرد: انسان نباید دل به دنیا بسته و فریب آن را بخورد، دنیا خواهی و دنیا طلبی میان مردم و امام (عج) فاصله ایجاد می کند و این تنها نقص توده مردم است که از امام خود و غیبتش غافل هستند.

حجت‌الاسلام بالادستیان در بیان اینکه کسب معرفت در خصوص امام زمان (عج) مهم‌تر از دانستن زمان ظهور است، گفت: در روایات تاکید فراوانی شده است که انسان به دنبال معرفت حضرت مهدی(عج) است چرا  که اگر این معرفت را به دست آورد، دیگر برای او فرقی نمی‌کند که ظهور نزدیک باشد یا به تاخیر بیفتد.

وی با تاکید بر اینکه ائمه معصومین(ع) نور واحد هستند و امام زمان (عج) چیزی جدای از آنها نیست، در خصوص وظایف منتظران در قبال امام عصر(عج) افزود: در گام اول باید انسان منتظر بر اساس معرفت درست به سمت عبودیت کامل الهی پیش رود و در بعد اجتماعی نیز به وظایف اجتماعی خود عمل کند، بنابراین ‌در تمام کارها محور را امام معصوم قرار دهیم.

این کارشناس مهدویت با بیان اینکه مدیریت امام مهدی(عج) در هدایت باطنی و دستگیری از مردم به اندازه قابلیت و ظرفیتی که دارند، صورت می‌گیرد، خاطرنشان کرد: ‌بخش دیگری از مدیریت امام زمان(عج) به شکل غیرمستقیم است.

وی ادامه داد: آن هنگامی که امام علی علیه‌السلام، «شریح» را به عنوان قاضی منصوب می‌کند، در واقع قضاوت را از جانب امام علی(ع) انجام می‌دهد یا اینکه هنگامی که امیرالمؤمنین مالک اشتر را به مصر و بصره می‌فرستند، این مقام از ناحیه آن حضرت به او تفویض شده است، بنابراین در دوران غیبت صغری امام عصر(عج) از طریق نواب اربعه و در زمان غیبت کبری از طریق نواب عام  این مقام تفویض شده است، لذا نقش مراجع و ولی فقیه در این راستا قابل تبیین است، چرا که نه تنها امام مهدی(ع) بر این امر دستور دادند، بلکه از صدر اسلام این چنین بوده است؛ یعنی ولایت فقیه و مراجعه به نواب عام و فقها ریشه کاملاً قدیمی دارد.

انتهای پیام    313/17