اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَيَّ فِيهِ الْإِحْسَانَ وَ كَرِّهْ إِلَيَّ فِيهِ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْيَانَ وَ حَرِّمْ عَلَيَّ فِيهِ السَّخَطَ وَ النِّيرَانَ بِعَوْنِكَ يَا غِيَاثَ الْمُسْتَغِيثِين‏ «بحارالأنوار ج : 95 ص : 33»

اى خدا، در اين روز، احسان و نيكويى را محبوب من و فسق و معاصى را ناپسند من، قرار ده و در اين روز، خشم و آتش قهرت را بر من حرام گردان به يارى خود، اى فريادرس فرياد خواهان.

*نوع بشر خود را مقدم می‌داند

اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَيَّ فِيهِ الْإِحْسَانَ

خدايا، كاري كن كه خوبي ها  را دوست داشته باشم و از بدي ها  بدم بيايد و عبادت و خوبي نزد من محبوب باشد . انسان ها طبعا «حب ذات» دارند و فقط خودشان را می خواهند و اگر چیزی دارد که دیگری هم نیاز دارد و خودش به شدت دیگری نیازمند آن چیز نیست، اما باز هم خود را مقدم می‌دارد و به خودش توجه می‌کند. اینکه از خدا می‌خواهیم «احسان» به دیگران، روزی ما شود به خاطر این است که طبع بشری همواره متوجه به خود دارد و اگر از خود بگذرد، ایثار کرده است: مثل این آیه که می‌فرماید: «وَ يُؤْثِرُونَ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُون‏؛ حشر آیه 9 » یا در آیه دیگر که می‌فرماید :« لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ، آل‌عمران 92» هرگز به [ حقيقتِ ] نيكى [ به طور كامل ] نمى‏رسيد تا از آنچه دوست داريد انفاق كنيد.

این‌ها مقدمه این مسئله هستند که، احسان به غیر ؛ محبوب من گردد.

«احسان» صرف‌نظر از اين كه مايه اصلاح مسكينان، بيچارگان و درماندگان است، و علاوه بر اين كه انتشار دادن رحمت و ايجاد محبت است، آثار نيك ديگرى دارد كه به خود نيكوكار برمى‏گردد، چون باعث مى‏شود ثروت در اجتماع به گردش در آيد، و امنيت عمومى و سلامتى پديد آيد، و محبت بین قلوب ایجاد شود.

*ترک گناه چگونه آسان است

وَ كَرِّهْ إِلَيَّ فِيهِ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْيَانَ

خدايا، من را طوري قرار ده كه از فسق و معصيت بيزار شوم و از گناه كردن بدم بيايد.

اگر معصیت، در نگاه انسان، امر ناخوشایندی نباشد، اجتناب از آن سخت است؛ کسی که از معصیت لذت می برد، به سختی باید ترک کند، اما اگر از آن بدش آمد، ترک معصیت آسان است.

*مفهوم نیران

وَ حَرِّمْ عَلَيَّ فِيهِ السَّخَطَ وَ النِّيرَانَ

خدايا، غضب و آتش خودت را بر من حرام كن، مراد از "نیران"  آتش جهنم و آتش‌های دیگر است.

از سوره «الرحمن» به خوبی فهمیده می‌شود که، تنها عذاب قیامت ؛ جهنم نیست « يَطُوفُونَ بَيْنَها وَ بَيْنَ حَميمٍ آن‏؛ الرحمن ؛آیه 44» آنان در ميان آتش و آب جوشان رفت و آمد مى‏كنند. هم جهنم است، هم آب جوشان ؛ در همین آخرت هم غیر از آتش جهنم و آب جوشان که هر  دو جسمانی هستند، آتش دیگری هم داریم « نارُ اللَّهِ الْمُوقَدَة، الَّتي‏ تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ همزه آیه6- 7»  آتش برافروخته خدا که به دل می نشیند و خیلی سخت است، در همین دنیا نیز انواع آتش ها ما را احاطه کرده، مثلاً، تمام معاصی و ظلم به دیگران آتش است، که مامتوجه نیستیم.

بِعَوْنِكَ يَا غِيَاثَ الْمُسْتَغِيثِين‏

خدايا، همه اين دعا ها را از تو خواستم، ولي تا خودت كمك نكني من نمي توانم به اين امور متخلق شوم، بدون ياري تو اين مسائل محقق نمي شوند. ای فریاد رس فریادرسان.

خصوصیات  رهبران هر جامعه ای رسیدگی به فریاد محتاجان است ، « إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ إِرَاقَةَ الدِّمَاءِ وَ إِطْعَامَ الطَّعَامِ وَ إِغَاثَةَ اللَّهْفَان؛ المحاسن، ج‏2، ص: 388‏» دستگیری از مصیب زدگان و این فریادرسی در درجه اعلایش، در ذات احدیت است.