حجت الاسلام والمسلمین شریعتمداری، عضو هیئت مدیره انجمن ادیان و مذاهب حوزه علمیه قم درگفتگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه با اشاره به اهمیت دوران امام صادق(ع) در تاریخ شیعه، گفت: امام صادق(ع) کسانی که توانایی و استعداد طرح مباحث علمی را داشتند، به ورود در مباحث علمی و مناظرات عقیدتی ترغیب میکردند.
وی به ویژگی دوران زندگی امام صادق(ع) اشاره کرد و ابراز داشت: به دلیل شرایط خاص زمان امام صادق(ع)، موجی عظیم از تعامل با پیروان و متکلمان دیگر ادیان پدید آمد که سبب به وجود آمدن کرسیهای علمی پرباری در زمینه تبلیغ معارف اسلام و تشیع شد.
عضو هیئت مدیره انجمن ادیان و مذاهب حوزه علمیه قم، شاگرد پروری امام صادق را از نکات شگفت انگیز دانسته و تصریح کرد: از شگفت انگیز ترین نکات رفتاری امام صادق(ع) این است که ایشان بسیاری از اوقات، فرصت مباحثه با "دهریون" و "لا ادریها" را در اختیار شاگردان خود قرار میدادند تا زمینه پیشرفت آنها فراهم شود.
وی به روایات معتبر مختلفی که در کتاب های مختلف روایی وارد شده اشاره کرده و افزود: امام صادق(ع) افرادی را که برای گفتگو خدمت ایشان می رسیدند، به اصحاب خود ارجاع میدادند تا موجبات رشد و ترقی شاگردان حضرت فراهم گردد.
حجت الاسلام والمسلمین شریعتمداری ادامه داد: امام صادق(ع) در پایان مناظرات شاگردان، در خصوص نحوه بحث آنان اظهار نظر و داوری میکردند و به آنها توضیحاتی همراه با نقد در باره نحوه استفاده از ابزار مناظره و مقدمات آن ارئه می فرمودند.
وی، هشام بن حکم را شاگرد ممتاز امام صادق(ع) برشمرد و خاطرنشان کرد: در محضر امام صادق(ع) هشام بالاترین نمره را دریافت کرد و امام در مورد او گفتند" تو به گونهای بحث میکنی که گویی در حال سقوط هستی، ولی بعد خود را جمع کرده و به پرواز در می آیی و اوج میگیری" و برای او دعا کردند.
عضو هیئت مدیره انجمن ادیان و مذاهب حوزه علمیه قم، صبر و تحمل در بحث را از ویژگی های شاگردان امام صادق(ع) معرفی کرد و یادآور شد: امام(ع) نه در نقش یک راهنما، بلکه در نقش یک راهبر از شاگردان خود دستگیری می کردند و آنان را به گونه ای تربیت می کردند که اصول علمی واخلاقی را رعایت کنند.
وی در پایان به مسلک امام در تربیت شاگردان اشاره کرد و گفت: امام صادق(ع) تمایل داشتند کسانی که ظرفیت و توانایی ورود در مباحث علمی را دارا هستند، در وادی مناظرات وارد شوند که محصول این گونه تربیت، پرورش شاگردانی همچون هشام بن حکم بود.
