خبرگزاری حوزه/ یکی از فیلمهای پرمخاطب حال حاضر سینمای ایران که این روزها بر پرده سالنهای سینمایی کشور رفته، فیلمی به نام «خط ویزه» به کارگردانی مصطفی کیایی است.

کیایی که پیش از این با فیلم دفاع مقدسی و زیبای «ضد گلوله» با هنرمندی توانست موضوع قضا و قدر الهی و تقدیر الهی و آسمانی انسان را به خوبی و تأثیرگذاری به تصویر بکشد اینبار دست روی موضوع حساس و مبتلابهی در جامعه امروز ایران گذاشته است.

«خط ویژه» یک تریلر اجتماعی و شهری است که به مسائل جوانان و جامعه امروز می‌پردازد. داستان فیلم روایت مقطعی از زندگی چند جوان است که پول هنگفتی به دست می‌آورند و ...

"خط ویژه" سومین ساخته مصطفی کیایی پس از "بعد از ظهر سگی سگی" و فیلم "ضد گلوله" است که سیمرغ بهترین فیلمنامه را برای کیایی به دست آورد.

یکی از فیلهای مهم سال اخیر در سینمای ایران «خط ویژه» است.

اهمیت فیلم خط ویژه از چند جهت است:

1.اثری جدی که به لحاظ محتوایی به یکی از مهم ترین و خطیرترین حساسیتهای ایرانیان امروز و به ویژه قشر نخبه طبقه فرودست می پردازد: دغدغه های معیشتی و مالی در کشاکش رانت خواری و آقازدگی که تبدیل به یکی از گفتمان های جدی انتقادی در برابر حاکمیت شده است و از مهم ترین و اساسی ترین مطالبات اجتماعی به شمار می آید.

اینکه در یک فیلم سینمایی آن هم در دورانی که آثار سینمایی ایران در گیرودار مباحث مبتذل عشقی و فیلمهای آپارتمانی بی مسئله و عاری از هر دغدغه و حساسیتی گرفتار آمده، چنین بحثی مطرح شود، به خودی خود مهم و قابل توجه است.

2.در این فیلم، موضوع طرح چنین مسئله نه به سوی سیاه نمایی رفته و نه شایبه های دیگر سیاسی را درگیر خود کرده.

فیلم با سلامت کامل و با روحیه ای مصلحانه و خیرخواهانه و از موضع همدردی و دلسوزی و برای طرح یک موقعیت انسانی و اجتماعی توأمان، به چنین تصویرگری ای دست زده و از این حیث هم به شدت قابل توجه و درخور اعتناست.

3.فیلم خط ویژه همه این تلاشها را در یک بستر دراماتیک و در ساختاری قابل دفاع به لحاظ ارزشهای سینمایی به انجام رسانده است و در واقع برگ برنده فیلم در پرداخت موضوع حساس اجتماعیش هم از همین جا نشأت می گیرد.

اینکه در این اثر به طور تقریبی و نسبی، نه سینما و فرم فدای محتوا شده و نه محتوازدگی دامان فیلم را گرفته.

همه چیز تا آنجا که مقدور کارگردان و عوامل فیلم بوده به اندازه و بجا صرف شده تا ضمن روایت یک موقعیت و بستر اجتماعی با همه دغدغه ها و درگیری های موضوعیش، یک روایت سینمایی و قصه گویی جذاب و داغ را هم شاهد باشیم و این موفقیت قابل توجهی است برای یک فیلم در حد استانداردهای سینمای امروز ایران.

جالب اینجاست که طرح چنین موضوع حساس و پرشایبه ای در فیلم خط ویزه ابدا به سمت جدالهای سطحی گروهی نرفته و در بستر و امتداد یک خواست جمعی و دغدغه عمومی باقی مانده و از همین منظر و مرعی هم مورد توجه فیلمساز قرارگرفته است.

و این دقیقا همان رمز موفقیت اوست که قرارگرفتن در جایی که در شأن یک هنرمند است باعث شده تا کیایی نه در ابتذال بلغزد و نه در سیاه نمایی بلولد.

بلکه در این فیلم خوب و قابل دفاع و دیدنی، زبان دل مردم شود و همین امر هم باعث می شود تا در میان آن همه ئرقبای جدی، خط ویزه موفق شود به دریافت سیمرغ مردمی از جشنواره فیلم فجر سال گذشته.

در حقیقت در فیلم خط ویژه مخاطب به طور غیرمستقیم شاهد و ناظر یک فرم سینمایی از بیانی دینی که همان مابه ازای دراماتیک فریضه امر به معروف و نهی از منکر باشد است و این نظارت اجتماعی و بولد کردن مطالبه مردمی که بی تردید از وظایف اولیه و خطیر و مقدس هنر و در اینجا سینماست.

و خط ویژه با همه این تدارکات محتوایی و آن تدابیر فرمی موفق شده است تا در عین حال که یک فیلم جذاب داستانگو باشد بتواند به طرح قابل تحمل یکی از مهم ترین و جدی ترین معضلات و مطالبات منتقدانه اجتماعی جامعه امروز ایران هم نایل آید که همانا مبارزه با رانت خواری و مقابله با پدیده کثیف و منحوس و خانمان برانداز آقازادگی است!

خط ویژه یک تلاش سینمایی است برای یاداوری دوباره فریضه امر به معروف و نهی از نکر آنهم نه در مسایل پیش پا افتاده و فردی بلکه در حوزه های جدی و اصلی و با اولیوتی که اقتصاد و پالایش فضایش از رانت و فساد از جمله آنهاست.

و نمونه ای از فیلمهایی که جایشان در فضای امروز سینمای ایران به شدت خالی است و فقدانشان عمیقا احساس می شود.