به گزارش خبرگزاری حوزه، حضرت آیت‌الله سبحانی، ظهر امروز در ادامه تفسیر سوره زمر در مجتمع آموزش عالی فقه(حجتیه) با اشاره به این که چهار میل در انسان نهادینه شده که از آنها به عنوان امیال فطری یاد می‌شود، ابراز داشتند: میل به آگاهی، میل  به نیکی و میل به زیبایی، امیالی هستند که علم بشر به آن ها دست پیدا کرده و جزو فطریات می‌داند، یعنی اگر در هر جای این کره خاکی حضور یابیم این امیال را در همه مردم مشاهده می‌کنیم.

ایشان ادامه دادند: اسلام یک مورد دیگر را نیز به این امیال اضافه کرده که از آن به عنوان میل باطنی یاد می شود و همان میل به خدا پرستی است، یعنی همه انسان‌ها به خالق خود ایمان دارند، ولی در این بین جهالت‌ها و غرورها مانع از التزام به این اعتقاد می‌شود.

معظم له اضافه کردند: میل به خدا پرستی یک میل باطنی است که انسان‌ها در روزها و شرایط سخت، در آخرین نقطه امید خود خدا را یاد می‌کنند، حتی اگر در ظاهر اعتقادی به آن نداشته باشد مثل لحظه سقوط هواپیما که انسان‌ در آخرین لحظات خالق خود را یاد می‌کند.

این مرجع تقلید یادآور شدند: وقتی مردم از هواپیما پیاده می‌شوند، به دو دسته تقسیم می‌شوند یکی آنهایی که از این حادثه درس گرفته و مسیر زندگی خود را عوض می‌کنند و دسته اکثریت که خدا را فراموش می‌کنند. در بین این دسته نیز عده‌ای هستند که متاسفانه منکر وجود خدا می‌شوند؛ خداوند در آیه "وَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِیبًا إِلَیْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِیَ مَا کَانَ یَدْعُو إِلَیْهِ مِن قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّیُضِلَّ عَن سَبِیلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِکُفْرِکَ قَلِیلًا إِنَّکَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ(زمر/8) به این افراد می‌گویند باز هم خدا هیچ نیازی به کفر و دینتان ندارد.

حضرت آیت‌الله‌ سبحانی در ادامه با اشاره به فرا رسیدن سالروز وفات حضرت خدیجه‌کبری‌(س)، گفتند: چهار زن بهشتی به عنوان برترین زنان معروف شده اند که شامل حضرت فاطمه زهرا‌(س)، حضرت خدیجه‌کبری‌(س)، حضرت مریم‌(س) و حضرت آسیه‌(ع) می شوند و هر کدام دارای ویژگی‌های استثنایی بوده‌اند، همچون حضرت آسیه‌(س) که زندگی رویایی در کاخ فرعون را به اعتقاد به خدا ترجیح نداد.

ایشان با بیان این که حضرت خدیجه‌(س) نزد پیامبر‌(ص) بسیار محبوب بود و نبی مکرم اسلام(ص) دلبستگی عجیبی به ایشان داشتند، افزودند: خدیجه کبری(س) از میان تمام خواستگاران ثروتمند خود، دلبسته پاکی و نجابت پیامبر‌(ص) شدند و پس از عقد فرمودند "خانه من خانه تو و من هم کنیز تو هستم".

معظم له خاطرنشان کردند: حضرت خدیجه‌(س) سه سال در شعب ابی‌طالب زندگی کردند و  علی رغم همه سختی ها لب به اعتراض نگشودند، درحالی که اگر زنان دیگر بودند، همسر خود را رها می‌کردند. ایشان به سبب همان سختی ها بیمار شده و فوت کردند و پیامبر‌اکرم‌(ص) از شدت حزن و اندوه آن سال را سال "عام الحزن" نامیدند.

حضرت آیت الله سبحانی تصریح کردند: حضرت خدیجه‌(س) همواره پیامبر‌(ص) را پس از تحمل سختی‌ها و مرارت‌هایی که در راه تبلیغ اسلام می کشیدند، دلداری می‌داد و مایه آرامش خاطر رسول الله‌(ص) بودند. باید قدر این بانوی فداکار اسلام را دانست و بیش از پیش به تبیین جایگاه و شخصیت ایشان پرداخت.

کلیدواژه: سبحانی – زمر - خدیجه