به گزارش خبرگزاری «حوزه» دکتر رحمانی از اساتید دانشگاه در این نشست گفت: «مدیریت در محیط های پیچیده« یکی از ضروری ترین بحث هایی است که همه سازمان ها و مجموعه های تجاری و آموزشی باید در خصوص آن توجیه شوند.
وی در تعریف مفهوم «محیط» ابراز داشت: «محیط، مجموعه عوامل و اجزایی است که تغییر در ویژگی های آن، در سیستم تاثیر خواهد گذاشت، و برعکس.»
دکتر رحمانی سپس ضمن تقسیم محیط های سازمانی به محیط های ساده و محیط های پیچیده، خاطر نشان کرد: «خود محیط های پیچیده نیز به محیط پیچیده پیشرفته و مبهم تقسیم می شود که ویژگی محیط پیشرفته عبارت است از: وجود عناصر و متغیرهای زیاد، مشخص بودن تعامل میان متغیرها و کنترل آن ها، تعمیم پذیر بودن و داشتن رفتاری قابل تکرار در محیط های مشابه، قابل کپی برداری.»
وی وجود عناصر و متغیرهای زیاد، مشخص نبودن تعامل میان متغیرها، کمبود شدید اطلاعات، ناتوانی در تصمیم گیری، ناتوانی در برنامه ریزی بلند مدت، ضعف در پیش بینی، غیر قابل کپی برداری و وجود شرایط عدم اطمینان در برابر سازمان و مدیریت، را از ویژگی های محیط مبهم برشمرد.
سخنران نشست، محل بحث خود را «محیط پیچیده مبهم» دانست و ابراز داشت: «هدف مدیریت در محیط پیچیده مبهم و ناشناخته، پرهیز از خطا نیست بلکه هدف کاهش اثرات مخرب و بهره برداری از فرصت های پنهان است.»
دکتر رحمانی در پایان سخنان خود به برخی راهکارهای مدیریت در محیط پیچیده مبهم پرداخت و گفت: «برخی از این راهکارها عبارتند از: انعطاف پذیری، دسترسی به اطلاعات و وجود نداشتن چیزی به نام محرمانه، تحمل نظرات متفاوت، کشف علت شکست و عبرت گرفتن از آن، توجه به خرد جمعی، تعهد به هدف، تغییر برنامه ریزی های بلند مدت و میان مدت به کوتاه مدت، افزایش تعامل با محیط، حرکت به سوی نوآوری، استفاده هم زمان از داده های گذشته و حال و آینده و ...»
