به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری حوزه، ساعاتی پس از تجاوز القنیطره، فایز دعنا استاد روابط بین الملل دانشگاه های آمریکا گفت: اسراییل بیش از هر چیز از انتقال فرهنگ مقاومت از جنوب لبنان به غزه و جولان هراس دارد و احساس می کند حلقه ای خفه کننده در حال پیچیده شدن به دور گردن او است که باز شدنی نیست و سید حسن نصرالله همچنان یک تنه رهبر مقاومت لبنان و قوی ترین فرمانده منطقه است و مقاومت هچنان یک قدرت منطقه ای است.

شاید یکی از بهترین تحلیل ها در مورد عملیات شبعا سخن آن تحلیلگر سیاسی بود که گفت: حزب الله نمی توانست به نتانیاهو اجازه دهد از روی خون جهاد مغنیه و سایر شهدا راهی انتخابات آینده شود و مشکل برخی این است که به حزب الله با فکر کوتاه و حساب های محدود خود نگاه می کنند نه با فکر مجاهدان. و عملیات انتقام شبعا نیز در همین راستا بود.

دفاع از کشور نیاز به اجازه ندارد

اما جزئیات فنی و تاکتیکی تاخیر اظهار نظر سید مقاومت مورد تحلیل رسانه ها قرار نگرفت، زیرا به رهبری مقاومت مربوط می شد، اما باید گفت که عملیات بی نظیر و قهرمانانه شبعا مقدمه اظهار نظر سید و پیام تبریک رهبر مقاومت به شهدا و مجاهدان بود. در فاصله زمانی میان عملیات قنیطره و سخنان سید، خیلی ها به اظهار نظر و ارائه تحلیل پرداختند که آیا حزب الله حمله می کند یا نه؟ و واکنش حزب الله چگونه خواهد بود؟ اما پس از عملیات شبعا برخی ها در داخل لبنان، سر در لاک محکومیت فرو بردند به این بهانه که حزب الله خودسرانه وارد جنگ و صلح می شود. در اینجا برای این محکومیت ها پاسخی مناسب تر از پاسخ جناب سید نداریم که گفت: خیر است ان شاءالله. ایشان این پاسخ روشن را در سخنان خود مطرح کرد. البته ما نمی خواهیم در اینجا از چیزی که طبق باور ما حق و مقدس است دفاع کنیم، زیرا این از بدیهیات فرهنگ مقاومت است که هرگونه عملیات علیه اشغالگران، کاملا حلال و مجاز است تا چه رسد به هنگامی که رهبر مقاومت به صراحت می گوید ما کاری به قواعد درگیری نداریم و آخرین دلیل بر اطلاعات مقاومت نیز همان چیزی است که واشنگتن پست اعلام کرد و از جنایت مشترک سی آی ای و موساد در ترور فرمانده شهید عماد مغنیه پرده برداشت.

برخی لبنانی های علاقمند به توافق 1701 از عملیات شبعا اظهار خشم کردند، اما حتی اگر دولت و افراد آگاه از جزئیات این توافق اجماع می کردند که این عملیات خارج از چهارچوب مناسب صور گرفته، باز هم فرهنگ ملی ما به عنوان لبنانی این است که اگر به ما و مجاهدان مقاومت حمله شود بی تفاوت نمی نشینیم و هرگاه سرزمین ما در خطر باشد، رنگ سرخ شهادت برای ما آسان و دلنشین است و در قاموس سیادت و آزادگی، اهدای جان و خون ارزشی ندارد به ویژه اینکه مزارع شبعا و تلال و کفرشوبا از مناطق مورد نزاع است و لبنان تاکید می کند که این زمینها متعلق به لبنان و از جمله 13 نقطه مورد نزاع با اسراییل است، اما سازمان ملل متحد به نظر لبنان اعتنایی نکرد و این زمین ها را متعلق به سوریه دانست و در این حال، سخن سید مقاومت مبنی بر اینکه امروز در مواجهه با اسراییل هیچ مرزی وجود ندارد بدین معنا است که هرکجا دشمن به ما تجاوز کند، خط صلح در آنجا زیر سؤال می رود.

مقاومت، حکیم است

سید نصر الله همچنین در سخنان خود عبارت مورد توهم اسراییلی ها مبنی بر اینکه مقاومت مرعوب است را در داخل و خارج اصلاح کرد و گفت مقاومت مرعوب نیست بلکه حکیم است و حکمت مقاومت خواسته های دوست و دشمن را بررسی می کند و در آنها تامل می نماید.

همین حکمت بود که فرمانده مقاومت در سال 2000 با استفاده از آن به روش عملیات ایذایی در صفوف ارتش دشمن و ایجاد فضای رعب و وحشت در داخل اسراییل رسید؛ چرا که ده ها سال بود که اسراییلی ها عادت کرده بودند که ارتش آنها به ما حمله کند و مردم آنها هم به زندگی آرام و راحت خود ادامه دهند، اما این حکمت مقاومت بود که تاکتیک شهر در مقابل شهر و تاسیسات در مقابل تاسیسات و موشک در مقابل موشک و دسته موشک در مقابل حمله هوایی را مطرح کرد و همین حکمت بود که توازن قدرت را برقرار کرد.

همین حکمت بود که ملت لبنان را حفظ کرد تا در حد امکان از صحنه درگیری و جنگ به دور باشند و زخم های آنها التیام یابد. همین حکمت است که امروز از قدرت اسراییل به جنگ و عقب نشینی آگاه است و رهبر مقاومت به خوبی می داند که اسراییل اکنون نمی تواند جنگی را آغاز کند؛ نه فقط به خاطر انتخابات پیش رو بلکه به خاطر میزان توانایی ارتش و ملت و اقتصاد آنها در تحمل تبعات جنگی که هزاران موشک را بر سر آنها فرو خواهد ریخت. و اقدام نتانیاهو به چنین جنگی همزمان با انتخابات آینده به معنای خودکشی سیاسی رهبران دشمن و فرو ریختن بیت عنکبوت آنها خواهد بود.

در مورد اوضاع داخلی لبنان نیز باید گفت که واکنش برخی ها نسبت به عملیات مبارک شبعا ما را به یاد موضع گیری های آنها در جنگ 2006 انداخت و غیر از این هم انتظاری از آنها نبوده و نیست، اما کسی هم حق ندارد پس از امروز از طرف لبنانی ها مقاومت را سرزنش کند مگر آنکه از مردم نظر سنجی کند؛ همان مردمی که اکثریت آنها مقاومت را در مرزهای جنوبی و شرقی یک ضرورت می دانند و معتقدند که مقاومت در داخل لبنان نیز در کنار ارتش لبنان ضامن امنیت و ثبات کشور خواهد بود و هر کس نظری جز این دارد باید از مردم نظرسنجی کند و سخن مردم لبنان نیز که به همه بحث ها خاتمه می دهد، واگذار کردن کارها به دولت است و بنا بر این می توان نتیجه گرفت که در لبنان بر فرهنگ ملی مبتنی بر حاکمیت و استقلال کشور توافق شده و در آینده این صندوق های رای هستند که تعیین می کنند چه کسی هویت لبنانی دارد و چه کسانی هستند که هویت لبنانی آنها مشکوک است.