به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، پس از آن كه صاحب جواهر در سال 1266 رحلت کرد، میرزای شیرازی به حوزه درسي پربركت شيخ أعظم انصاري پيوست و در هر دو درس فقه و اصول آن استاد عظيم الشأن و مربّي فقهاء شركت كرد.
میرزای شیرازی در درس شيخ انصاري در مواقع مقتضي سخن می گفتند؛ چون نظرها و اشکال های وی بر اساس متانت كلام، استحكام مطالب، اصالت فكر و استقامت نظر بود، مورد توجه و عنايت فوق العاده شيخ انصاري قرار مي‌گرفت. لذا شيخ اعظم انصاري به طور مكرّر در آن مجمع درسي عظيم كه صدها فقيه، مجتهد ماهر و رجال علم شركت داشتند، ميرزاي شيرازي را مورد تكريم و تجليل قرار مي‌داد و از فضل و جايگاه بلند علمي و فكري ميرزاي شيرازي سخن مي‌گفت. شیخ انصاری چندين مرتبه به «اجتهاد» او تصريح كرد و موقعي كه ميرزاي شيرازي لب به سخن مي‌گشود، شيخ همه شاگردان را امر به سكوت و گوش دادن سخنان ميرزا مي‌كرد و مي‌گفت: جناب الميرزا يتكلّم.
شیخ انصاری بارها در درس خود اظهار می كرد: من براي اين سه نفر درس مي‌گويم: ميرزا محمّد حسن شيرازي، ميرزا حبيب الله رشتي و آغا حسن تهراني (نجم آبادي).
در حقيقت شيخ انصاري با اين عبارات، افق آينده را روشن مي‌كرد و راه مرجعيت و زعامت ميرزاي شيرازي را هموار مي نمود.
منبع: کتاب اسلام مجسم، آیت الله العظمی نوری همدانی
