به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری «حوزه»، همزمان با سالروز ولادت با سعادت مولای متقیان حضرت علی علیه السلام مرکز اسلامی هامبورگ صحنه حضور پرشور مسلمانان و عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام بود که با شرکت در این جشن، این روز بزرگ را گرامی داشتند .
شایان ذکر است معتکفین یازدهمین دوره اعتکاف مسجد امام علی (ع) با ملّیت‌های گوناگون و از کشورهای مختلف اروپایی و نیز شهرهای مختلف آلمان که برای شرکت در این مراسم معنوی و روحانی به هامبورگ آمده بودند نیز در این مراسم حضور داشتند.
این مراسم با شکوه، شامل برنامه های متنوعی از جمله: تلاوت قرآن، سخنرانی، مولودی خوانی، اجرای گروه تواشیح نوجوانان و جوانان و مسابقه کتبی از متن سخنرانی بود.
در این مراسم حجت الاسلام ترابی، مدیر آکادمی اسلامی آلمان با تبریک این عید خجسته و نیز روز پدر به ایراد سخنرانی پرداختند. ایشان در بخشی از سخنانش از حضرت علی (ع) به عنوان معلّم بشریت در همه ادوار تاریخ یاد کرده و به تشریح فضائل و ابعاد مختلف شخصیت آن حضرت پرداخته و افزودند: حضرت علی (ع) معلّم و مربّی بزرگی است که بشر امروز به آموزه های این معلم بزرگ محتاج تر از هر زمان دیگری است. اگر به زوایای گوناگون شخصیت آن حضرت بنگریم شاید بتوان این موارد را از برجسته ترین فضایل آن حضرت برشمرد:
1ـ ایمان و عبادت امام علی (ع)
امیرمومنان علی(ع) نخستین ایمان آورنده به پیامبر اکرم(ص) و نیز وصی و جانشین آن حضرت می باشد. على عليه السلام در ايمان و تقوى و زهد و عبادت و يقين منحصر بفرد بود، به گونه ای که پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: لو ان السموات و الارض وضعتا فى كفة و وضع ايمان على فى كفة لرجح ايمان على؛ اگر آسمانها و زمين در يك كفه ترازو و ايمان على در كفه ديگر گذاشته شوند، ايمان على(ع) بر آنها فزونى ميكند. غاية المرام طبع قديم ص 509
خود آنحضرت به پيشگاه خداى تعالى عرض ميكند: الهى ما عبدتك طمعا للجنة و لاخوفا من النار بل وجدتك مستحقاً للعبادة. خدايا من ترا به طمع بهشت و يا از ترس جهنم عبادت نمي كنم بلكه ترا مستحقو سزاوار پرستش يافتم.
2.شجاعت و هیبت امام علی (ع)
صفت شجاعت يكى از اركان اصلى فضائل نفسانى است و عبارت است از عدم تزلزل نفس در امور خطيره و هولناك که وجود امام على عليه السلام مظهر تام و مصداق حقيقى آن بود. قوت قلب حضرت على عليه السلام كه از ايمان و يقين وى سرچشمه مى گرفت، در هيچ بشرى ديده نشده است. روزى در جنگ صفين به چهره خود نقاب زده و به صورت يك فرد ناشناس در جلو صفوف شاميان مبارز ميطلبيد. پس از آنكه گروهى از مبارزان شام را بخاك هلاكت افكند، معاويه به عمرو عاص گفت: اين شجاع قوي دل كيست؟
عمرو گفت: یا ابن عباس است! و يا خود على (ع) است. معاويه گفت: چگونه مي‌توان تشخيص داد؟ عمرو گفت: ابن عباس مرد شجاعى است ولى در مقابل حمله عمومى سپاهی به اين انبوهى نمي‌تواند مقاومت كند. به تمام سپاهيان فرمان حمله بده تا از جاى بجنبند و به اين جنگجو حمله كنند اگر رو گردانيد ابن عباس است و اگر ثابت و پا برجا ماند على است، زيرا اگر تمام عرب به مقابله اش برخيزند، على به آنان پشت نمی کند.
خود حضرت امير عليه السلام نيز در نامه اى كه به عثمان بن حنيف نوشته مي‌فرمايد: والله لو تظاهرت العرب على قتالى لما وليت عنها، بخدا اگر تمام عرب به جنگ من برخيزند من از آنها روگردان نمي شوم ـ نهج البلاغه نامه 45
3ـ صبر و حلم امام علی (ع)
صبر، تحمّل شدائد و نا ملايمات و يا شكيبائى در انجام واجبات و يا تحمل بر خوردارى از ارتكاب معاصى و محرمات می باشد و در هر حال اين صفت زينت آدمى است و هر كسى بايد خود را به زيور صبر آراسته نمايد.
به نقل ابن ابى الحديد آنحضرت صداى كسى را شنيد كه ناله مي كرد و مي گفت؛ من مظلوم شده ام فرمود: هلم فلنصرخ معا فانى ما زلت مظلوما. يعنى بيا با هم ناله كنيم كه من هميشه مظلوم بوده ام!
خدا سوگند كه فلانى پيراهن خلافت را كه خياط ازل بر اندام موزون من دوخته بود بر خود پوشانيد و حال آنكه مي‌دانست محل و موقعيت من نسبت به امر خلافت مانند ميله وسط آسياب است نسبت به سنگ آسياب كه آنرا بگردش در مي آورد. من در فضائل و معنويات چون كوه بلند و مرتفعى هستم كه سيلاب هاى علم و حكمت از دامن من سرازير شده و طاير بلند پرواز انديشه را نيز هر قدر كه در فضاى كمالات اوج گيرد رسيدن به قله من امكان پذير نباشد. فصبرت و فى العين قذى و فى الحلق شجى؛ يعنى من مانند كسى صبر كردم كه گوئى خارى در چشمش خليده و استخوانى در گلويش گير كرده باشد.
4ـ سخاوت و ایثار امام علی (ع)
سخاوت از طبع كريم بر می خیزد و محبت و جاذبه را ميان افراد اجتماع برقرار ميسازد، شخص سخى هر عيبى داشته باشد در انظار عموم مورد محبت است.
على عليه السلام مي فرمود: حاجتمندان حاجت خود را روى كاغذ بنويسند تا خوارى و انكسار سؤال در چهره آنها نمايان نشود. على عليه السلام چهار درهم پول داشت يكى را در موقع شب انفاق نمود و يكى را در روز و يكی را آشكارا و يكی را در نهان آنگاه اين آيه آيه 274 سوره بقره نازل شد كه مفسرين شأن نزول آن را در مورد انفاق آن حضرت نوشته اند: الذين ينفقون اموالهم بالليل و النهار سرا و علانية فلهم اجرهم عند ربهم و لاخوف عليهم و لا هم يحزنون
5ـ عدالت و حقیقت خواهی
امام علی (ع) كوچك ترين تبعيضى را حتى در باره نزديك ترين كسان خود اعمال نمی نمود چنانكه برادرش عقيل هر قدر اصرار نمود نتوانست چيزى اضافه بر سهم مقررى خود از بيت المال مسلمين از آن حضرت دريافت کند.
