به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری «حوزه» به نقل از وبلاگ اطلاع رسانی دانشگاه آکسفورد، blog.oup.com بدون فرهنگ اسلامی، شکسپیر نیز ظهور پیدا نمیکرد. شاید این برای عدهای عجیب به نظر برسد که شکسپیر، یکی از نویسندگان، شعرا و معروفترین نمایشنامه نویس غربی، در واقع در آثارش را از فرهنگهای شرقی و اسلامی گرفته باشد، با این حال نباید فراموش کرد که بدون تعاملات پیچیده و غنی خانواده سلطنتی تودور، در دوره سلطنت جیمز اول و دوم در انگلیس با فرهنگ اسلامی، نمایشنامههای نوشته شده توسط ویلیام شکسپیر اگر وجود هم میداشت، تفاوتهای بسیار زیادی با نسخههای کنونی پیدا میکرد.
مراودات تجاری انگلستان با مسلمانان بستر تاثیرپذیری شکسپیر از اسلام
حضور گاه و بیگاه کالاهای وارد شده از کشورهای اسلامی همچون ابریشم، پارچههای بافته شده، ادویهجات، ملیله دوزیی و مخدههای مروارید دوزی شده که بستر درام شکسپیر را تشکیل میدادند، در ظاهر قصد در بیان ناز و نعمت پادشاهان انگلستان را داشتند، درحالی که به طور همزمان نشانگر افقهای تجاری فزاینده کشور انگلستان با سرزمینهای اسلامی بودند.
خشکمقدسان انگلیسی مبهوت توجه و اشتهای سیری ناپذیر زنان انگلیسی به لباسها، پارچهها، جواهرات و زینتآلات و ادویهجات و اسلامی بودند. پس جای تعجب نیست که شکسپیر بر روی صحنه تئاتر خود از این فرهنگ غنی بهرهمند شده باشد.
نمایش های اسلامی منبع الهام بخش شکسپیر
هرچند دوستی انگلستان با حکومتهای اسلامی در آن زمان سبب واردات محصولات اسلامی به بریتانیا شده است، اما مهمترین عامل تاثیرگذار در کار شکسپیر، «نمایشهای ترکی» بودند. محبوبیت این نمایشها در دوره ملکه الیزابت در میان مردم انگلستان بود که اسلام و فرهنگ اسلامی را بیش از پیش وارد تخیل شکسپیر جوان کرد. کاریکاتورها و گزافهگوییهای این نمایشها که در آن زمان صحنههای تئاتر لندن را پرکرده بودند، الهام بخش کریستوفر مارلو، نمایشنامه نویس و شاعر معروف آن زمان بوده که او خود منبع الهام شکسپیر در نوشتن نمایشنامههایش بود. شکسپیر که در اوایل 1590 در تکاپوی کسب نام و آوازه بود، پس از چند اجرای آزمایشی که احتمالا به همراهی نمایشنامه نویسان ترک انجام شد، عناصر صحنههای جنگ و گزافهگوییهای این نمایش ها را به زبان انگلیسی ترجمه کرد. به این ترتیب شکسپیر جوان و جسور تصمیم گرفت به جای تمسخر و مردود دانستن این نمایش ها، از آن برای توسعه فرهنگ انگلستان بهره مند شود.
و کلام آخر اینکه شکسپیر در حقیقت، نمایشنامه نویسی است که با کمک گرفتن از کاراکترهای اسلامی و محمدی در نمایشنامههای ترکی و وارد ساختن فرهنگ اسلامی به کارش، آثاری ارزشمند خلق کرده است.