به گزارش خبرگزاری «حوزه»، در این روزها و شب های واپسین سال که نفس های عُمر سال موسوم به "دولت ، ملت، همدلی و همزبانی" به شماره اُفتاده، هر کس به طریقی به دنبال تدارک مقدمات شب عید و احیاناً رفتن به مسافرتی یا پذیرایی از میهمانان خوانده و ناخوانده است.

در این ایام، به سیاق سنتی دیرینه ، بازار خرید نیز داغ بوده و هر کس به سهم و وُسع خود در این باره، در جهد و کوشش است، با این همه اما کم نیستند خانواده هایی که در همین حوالی ما ، در حسرت لقمه نانی هستند چه آن که برسد به مخیله شان خرید لباس و کفش شب عید خطور کند!

بنابر آمار رسمی، در حال حاضر در کشور ما چیزی در حدود 10 میلیون نفر تحت پوشش نهادهای حمایتی همچون کمیته امداد امام(ره) و سازمان بهزیستی هستند؛ تازه این ها کسانی هستند که به قول معروف از هفت خوان مددکاری بهزیستی و کمیته امداد عبور کرده و در این آمار قرار گرفته اند به این امید که حمایت های ناچیز نقدی و غیرنقدی نصیب آنان شود؛  حال آن که بی درنگ باید بدانیم افرادی هم هستند که تحت حمایت هیچ نهاد و موسسه خیریه ای قرار ندارند.

 نمی دانم، اما شاید این که بزرگان هنر نمایش، زندگی را "صحنه توأمان تراژدی ها و کمدی ها" توصیف می کنند، ناظر به همین ذوابعاد بودن زندگی آدمی زاد است؛ این که عده ای در ایام نوروز و قبل تر از آن در فکر خریدهای آن چنانی از بازارهای برنددار داخلی و خارجی باشند و گروهی دیگر در سخت ترین شرایط اقتصادی ، دغدغه این را دارند که سال آینده با مشکلات معیشتی خود چه کنند!

همچنین بسیاری از خانواده ها هستند که سرپرست خانوار، شغل فصلی  موقتی دارد و در این اوضاع و احوال رکود اقتصادی، عملاً بیش از نیمی از سال را به طور کامل در بیکاری بسر می برند و تازه حقوق کارگری نیز در مدت اشتغالشان آن چنان نیست که بتواند کفاف خورد و خوراکشان را بدهد؛ چه آن که بخواهند خرید کفش و البسه برای فرزندانشان را در این روزها در دستور کار داشته باشند.

بگذریم از این که متاسفانه در این شرایط، برخی مغازه داران به دنبال گران کردن بی حساب و کتاب اجناس مورد نیاز قشر ضعیف جامعه هستند تا بلکه به این طریق فروش کم کالاهای خود را در دیگر ایام سال جبران کنند.

با این همه و در روزگار ماشینی کنونی که محاسبات مادی تا حدود زیادی ، جا را برای حساب گری های غیرمادی و عواطف انسانی ، تنگ تر از قبل کرده، نباید گذاشت این کره خاکی بیش از این دچار فقر محبت، احسان و ایثار شود.

کاری به دولت و حاکمیت نداریم که وظیفه کلیدی شان حداقل حمایت هاست، اما آیا خود مردم وظیفه ای ندارد که به دستگیری از نیازمندان بپردازند و دست کم در این میان همسایگان و اقوام خویش را دریابند؟!

بی گمان شب عید و نشاط نوروزی وقتی دلپذیرتر می شود که در این تغییر و تحول زیبای طبیعت، نشانی از زیبایی نفس و روح خود را به نمایش بگذاریم و این گونه اگر باشد، قطعاً نه فقط چند روزه نوروز، بلکه همیشه سال برایمان رنگ و بویی بهاری دارد؛ رنگ و طعمی از جنس احسن الحال که بیش و پیش از هر چیز با خانه تکانی دل محقق می شود؛ با شاد کردن دلی ، با خنده کودک محرومی، با...

سید محمد مهدی موسوی