حجت الاسلام  سید مجتبی رسولی، از اساتید مدرسه علمیه امام صادق(ع) تهران در گفتگو با خبرگزاری «حوزه»، با تسلیت سالروز وفات حضرت ام‌البنین(س) بیان داشت: آن حضرت با کردار و منش خود درس ولایت‌ مداری، ایستادگی، صبوری، و وفاداری را به همگان آموخت.

وی افزود: راوی می گوید روز سیزدهم جمادی الثّانی که مصادف با روز جمعه بود بر امام زین العابدین(ع) وارد شدم، ناگهان فضل بن عبّاس وارد شد و در حالیکه گریه می کرد، گفت «جدّه ام ام البنین از دنیا رفت. شما را به خدا ببینید چطور این روزگار فریبکار، خاندان کساء را در یک ماه دوبار عزادار کرد».

محقق حوزه با بیان اینکه حضرت ام البنین(س) بانویی فهیم و ولایتمدار بود، اظهار داشت: بعد از شهادت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) علی بن ابی‏طالب(علیه‏السلام) برادرش عقیل را که به علم نسب‏ شناسی عرب آگاه بود فرا خواند و از او خواست برایش همسری برگزیند تا پسری دلیر، مؤمن و شجاع برای او بیآورد. جناب عقیل نیز، فاطمه کِلابیه را برای حضرت برگزید که خاندانش یعنی قبیله بنی کِلاب، در شجاعت بی ‏مانند بودند، و حضرت علی(علیه‏السلام) نیز این انتخاب را پسندید.

وی اضافه کرد: ثمره زندگی مشترک حضرت ام البنین(س) با حضرت علی(ع)، چهار پسر بود که به همین جهت او را ام البنین یعنی مادر پسران می خواندند. نام فرزندان ایشان به ترتیب عبارتند از؛ قمربنی هاشم حضرت اباالفضل العباس(علیه السلام)، عبداللّه، جعفر و عثمان، که همگی آن ها در کربلا به شهادت رسیدند.

استاد حوزه با تاکید بر اینکه آن حضرت توجه ویژه ای به زنده نگه داشتن نهضت حسینی داشت، تصریح کرد: ایشان پس از واقعه عاشورا با برگزاری مراسم های سوگواری سعی می کردند ندای مظلومیت شهدای کربلا را به گوش نسل های آینده برسانند.

پژوهشگر حوزه با بیان اینکه این بانوی بزرگ الگویی نمونه برای مادران شهید است، ابراز داشت: اگر بخواهیم به ویژگی برجسته ی حضرت ام البنین(س) اشاره کنیم، باید آن را در وفاداری او به اسلام و خاندان اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) جستجو کرد.

وی ادامه داد: حضرت ام البنین(س) همواره فرزندان دختر گرامی رسول خدا(ص) را بر فرزندان خود مقدّم می داشت، و محبت و علاقه خود را متوجه آنان می کرد و آن را فریضه ای دینی برای خود می دانست.

حجت الاسلام رسولی در پایان با اشاره به شخصیت وجودی حضرت ام البنین(س)، تصریح کرد: ایشان از تبار خانواده ای متدین و مودب بود، و لذا در محضر اسوه ی ادب حضرت علی(ع) آن را به کمال رساند و الهی گردانید. او هنگامی كه به خانه امام علی(ع) قدم نهاد، خود را نه به عنوان جانشین حضرت فاطمه(سلام الله علیها)، بلكه به عنوان خادم فرزندان آن حضرت می دانست.

وی اضافه کرد: حضرت عباس(ع) از این سرچشمه ی نور و ادب، اینگونه تربیت آموخت كه برادرش امام حسین(علیه السلام) را همیشه «یا سیدی یا اباعبداللّه» خطاب می كرد و همواره ادب را در گفتار و رفتار خود نسبت به فرزندان زهرا(س) نگاه می داشت. عالم جلیل القدر زین الدین عاملی شهید ثانی درباره حضرت ام البنین(س) می گوید؛ «ام البنین از بانوان با معرفت و پر فضیلت بود. نسبت به خاندان نبوت، محبت و دلبستگی خالص و شدید داشت و خود را وقف خدمت به آن ها کرده بود. خاندان نبوت نیز برای او جایگاه والایی قائل بودند و به او احترام ویژه می گذاشتند».  42/313