به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»،بیست و دوم رمضان سالروز رحلت آیتالله حاج شیخ عبدالحسین تهرانی «شیخ العراقین»، وصی امیرکبیر در تولیت مدرسه و مسجد ترکهای تهران است.
شیخالعراقین، معاصر شیخ انصاری و متوفای ۱۲۸۶ است. وی استاد حاجی نوری و عالم خیلی بزرگی است.
وصی امیرکبیر
شیخالعراقین بسیار متشرع و محکم و از نظر علمی ملای درجه اول بود. وی در منصب قضا هرگز تحت تأثیر شخصیت و مقام دنیوی افراد قرار نمیگرفت. امیرکبیر، شیخ العراقین را وصی خودش قرار داد. وقتی امیرکبیر کشته شد، تولیت مدرسه و مسجد ترکهای تهران _ که از اوقاف امیر بود _ به شیخالعراقین رسید. وقتی میرزا آقاخان نوری روی کار آمد، تصمیم گرفت نام خودش را بر مدرسه و مسجد ترکها قرار دهد. شیخالعراقین که وصی امیرکبیر بود، در این جهت با آقاخان اختلاف پیدا کرد و سرانجام طرفین مصالحه کردند که مدرسه و مسجد به نام وصی امیر یعنی شیخالعراقین باشد.
همان طور که گفته شد، شیخالعراقین تسلیم عناوین و القاب نمیشد. حتّی اگر ناصرالدین شاه هم با کسی اختلاف ملکی پیدا میکرد و به وی مراجعه مینمود، مطابق شرع حکم میکرد، لذا ناصرالدین شاه مترصد فرصتی برای دور کردن شیخالعراقین از مرکز حکومت بود.
شخص قدرتمندی بعضی از املاك امیرکبیر در عتبات را تصرف کرده بود و چون شیخالعراقین توانایی بازپسگیری املاك را نداشت، نامهای به شاه نوشت و از او استمداد کرد.
اطرافیان شاه گفتند که الآن فرصت خوبی است تا شما شیخالعراقین را برای رسیدگی املاک به عتبات بفرستید.[1]
ناصرالدین شاه در سال ۱۲۸۷ سفری به عتبات رفت و در کربلا قبر آشیخ عبدالحسین شیخالعراقین را زیارت کرد. وی در سفرنامه اش به این مطلب اشاره کرده و نوشته: «سر قبر شیخ عبدالحسین که از طرف ما متصدی رسیدگی به املاک عتبات شده بود، رفتم و فاتحه خواندم».
[1]. الکرام البررة، ج ۲، ص ۷۱۴، ش ۱۳۰۷.
جرعه ای از دریا جلد سوم
نظر شما