خبرگزاری «حوزه»، در گفت و گو با فرزند مرحوم آیت الله العظمی فاضل لنکرانی انگیزه وی از تاسیس این مدرسه و نیز مشخصات آن را جویا شد.
آنچه در پی می خوانید گفت وگوی خبرنگار «حوزه»، با احمد فاضل لنکرانی تولیت این دبیرستان خیریه است.
* ابتدا از انگیزه خود برای ساخت این دبیرستان خیریه بگویید.
انگیزه این کار بر می گردد به احوالات جد ما، چرا که ایشان مرحوم آیت الله فاضل لنکرانی (ره) در زمان آشیخ عبد الکریم(ره) وارد حوزه شد و از شاگردان ایشان شد و هم بحث امام خمینی (ره) و مراجع آن زمان بود. پس از مدتی عضو شورای استفتائات مرحوم آیت الله العظمی بروجردی (ره) می شوند و مدتی نیز از فیض و برکات وجودی عالم وارسته میرزا جواد آقا ملکی تبریزی (ره) بهره ها می برد، جد ما وقتی وارد قم شد، فلسفه کاری اش علاوه بر درس و بحث، خدمت به طلاب، فضلا و محرومین بود، امروز هم اگر ما شاهد این دبیرستان عظیم هستیم، از نیت خیر ایشان بود که بنا را بر خدمت رسانی مخلصانه به مردم گذاشتند و بعد از ایشان، مرحوم والد ما آیت الله العظمی فاضل لنکرانی (ره) راه ایشان را به خوبی ادامه داد.
*سالم ماندن جنازه بعد از ده سال
در خصوص عظمت معنوی جد ما نقل شده، وقتی تصمیم گرفته شد، شهیدی را کنار ایشان دفن کنند، در همان حال بی اختیار دیواره قبر ریخته شد و با اینکه حدود ده سال از دفن ایشان گذشته بود، اما همه مشاهده کردند، بدن مطهر جد ما تازه است، انگار همین الان جنازه را دفن کرده اند و وقتی این مطلب را به مرحوم والد اطلاع دادند، ایشان گفته بودند به خاطر خدماتی که به طلاب و فضلا و گره گشایی از کارایشان بوده و حتی مرحوم ابوی، نقل می کردند، بسیاری از علما به من گفتند؛ ما از به واسطه نیت خیر ایشان صاحب خانه شدیم، بنابراین ریشه این کارهای عام المنفعه به نیت جد یعنی آیت الله العظمی فاضل بر می گردد.
جد ما وقتی در آذربایجان شوروی اقامت داشتند روس ها به آنجا حمله می کنند تا او را دستگیر نمایند، به ایران می آیند و در ابتدا قصد داشتند دکتر شوند، اما وقتی وارد قم می شوند کارش را عوض می کند و وارد کسوت روحانیت می شوند و بعد از ایشان نیزمرحوم والد ما آیت الله العظمی لنکرانی (ره) همان راه پدر را طی می کند.
در طول عمربا برکت مرحوم والد کارهای عام المنفعه زیادی انجام شد، بدون اینکه کوچکترین نامی از ایشان باشد، امروز اگر شاهد مراکز دینی چون جامعه الزهرا، مدرسه امام خمینی(ره) جامعه المصطفی(ص)، دانشگاه قم و شهرک مهدیه هستیم، همه در اثر زحمات مرحوم والد بود و خودشان اجازه نمیدادند که نامی از ایشان مطرح شود.
*می خواهم در خانه علی(ع) باز باشد
در استان هرمزگان، سیستان و بلوچستان و چندین استان محروم دیگر کارهای زیادی انجام شد، 400 طلبه و مبلغ را آموزش داده بودیم تا بروند در مناطق محروم با شبهات وهابیت مقابله کنند فلسفه فرستادن آنان در نگاه مرحوم والد، یک کلمه بود«دلم می خواهد بروند آنجا تا درخانه علی (ع) باز باشد».
در آن مناطق مقدار زیادی مسجد، مدرسه، درمانگاه ساخته شده و کارهای عام المنفعه انجام گردید روزی خدمت آقا گفتیم؛ اگر شما اجازه دهید از خدمات رسانی شما به مردم اطلاع رسانی کنیم، آقا گفتند؛ نه من اصلا دنبال این نیستم، برای خدا کارها را انجام داده ام، امروز نیز اگر شما شاهد این دبیرستان دخترانه به این عظمت هستید، از نیت خیر جد و پدر ما بوده و ادامه دهنده راه آن بزرگان هستیم، باید طبق وصیتی که کرده اند، تمام کارهای ایشان را بعد از فوتشان اعم از کمک به محرومین و کمک به مساجد و تکایا ادامه دهیم.
*نحوه تامین اعتبار برای ساخت مدرسه و مکان آن برای ما بگویید در کجا واقع شده ؟ از خصوصیات و امکانات این دبیرستان بفرمایید.
نحوه تامیت اعتبار از طریق اموال شخصی خیر بوده، در همین راستا آموزش و پرورش در چند نقطه زمین هایی را به ما نشان داد، در مورد خیرین مدرسه ساز، بنای آموزش و پرورش این است زمین را تهیه می کند و ساخت مدرسه با کمک خیرین انجام می شود، وقتی زمین را در اختیار ما قرار دادند، شروع به ساخت و ساز کردیم، البته ممکن است بعضی از خیرین در وسط کار دچار کمبود می شوند و آموزش و پرورش مجبور می شود پروژه را به اتمام برساند، ولی خوشبختانه ما کامل کردیم، به گونه ای که حتی نزدیک به تجهیز مدرسه به امکانات آموزشی، آموزش و پرورش گفت، قدرت مالی نداریم، لذا مدرسه را نیز به امکانات آموزشی تجهیز کردیم.
این دبیرستان در منطقه شیخ آباد واقع در انتهای نیروگاه با مساحتی بیش از 2000 متر در سه طبقه ساخته شد و دارای امکاناتی همچون 12کلاس درسی، نمازخانه به ابعاد210متر، کتابخانه، آزمایشگاه ،کلاس های اداری و حرفه و فن ، آسانسور، آبسرد کن،تصفیه آب و یک سرایداری خوب، به گونه ای که مسئولین آموزش و پرورش معتقد بودند، مانند این سرایداری در هیچ دبیرستانی ساخته نشده، خدا را شاکریم ساختمان دبیرستان را به گونه ای ساختیم و تجهیز کردیم که گویا در بهترین نقطه شهر قرار دارد و همیشه احساسم این بود انگار فرزندان خودم زیر سقف این مدرسه مشغول تحصیل هستند.
*امتیاز خاص این دبیرستان چیست؟ و چه برنامه هایی برای آن در نظر گرفته شده است؟
مرحوم ابوی ما علاوه بر اینکه در رأس کار روحانیت و حوزه بودند، اما نسبت به آموزش و پرورش و مسائل درمانی مردم نیز عنایت خاصی داشتند. یادم می آید در سال1360وضعیت آموزش و پرورش به قدری اسف بار بود که مسئولین وقت آموزش و پرورش قم خدمت مرحوم والد رسیدند و شرایط بد مدارس را توضیح دادند، مدارس قم سه شیفته بود و بچه های روی موزاییک درس می خواندند، پدرم بسیار تاسف خورند، گفتند؛ امروز تکلیف ما این است به وضع آموزش و پرورش رسیدگی کنیم، از طرف آیت الله موسوی اردبیلی نامه ای خطاب به امام راحل نوشته شد، پدر ما زیر نامه را امضا نموده و تاکید کردند؛ باید کمک خاصی به مدارس قم شود وقتی جواب نامه آمد، جمله ای از امام راحل در نامه نوشته شده بود به این مضمون که "حرف آقای فاضل تایید است و آقای موسوی اردبیلی بپردازید" مبلغ قابل توجهی به بهبود مدارس آموزش و پرورش قم اختصاص یافت و تا حدود زیادی مشکلات مدارس قم برطرف شد.
* چطور شد ظرف 9ماه این دبیرستان مجهز ساخته شد؟ پروژه ای به این عظمت معمولا باید چند سال طول می کشید؟!
در این کار لطف خدا و امام زمان(عج) را به خوبی دیدم، چون معتقد هستم وقتی کار برای خدا باشد، امداد های الهی نیز به کمک انسان می آید، لذا شروع به کارکردیم و با کمک و لطف الهی و عنایات امام زمان (عج) توانستیم ظرف حدود9ماه این دبیرستان را با همه امکانات و تجهیزات استاندارد و لازم به پایان برسانیم.
بنده این کار را توفیق و خواست خدا می دانم ، اعتقاد دارم، خدای متعال این توفیق را به هرکسی نمی دهد؛ خیلی ها امکانات زیادی دارند، اما خیرشان به کسی نرسیده و کوچکترین کاری نکرده اند.
*با اینکه خیر و برکت و خدمت رسانی به مردم و محرومین از سوی خاندان شما چیز تازه ای نیست اما از احساس خود برای ساخت این دبیرستان بزرگ و با عظمت آن هم در منطقه محروم شیخ آباد برای ما بگویید.
خوشحالیم این مدرسه ساخته شده و بیش از 450دختر در این دبیرستان درس می خوانند؛ طی مذاکراتی که با مسئولین آموزش و پروش داشتیم، قرار براین شد برای همیشه مدرسه دخترانه باشد و همچنین کارهای غیر تحصیلی ممنوع است، مقرر شده با هزینه خودمان یک شیفت مدرسه نیز دارالقرآن باشد.
*آیا مدرسه را وقف کردید؟
خیر مدرسه وقف نشده و در مدت حیات بنده خودم بر فعالیت های مدرسه نظارت دارم و بعد از من نیز فرزندم.
*در پایان اگر نکته خاصی است بفرمایید.
فقط دلم می خواهد کسانی که وسع مالی دارند، وارد این کارهای خیر و عام المنفعه شوند، چرا که واقعا لذت خاصی دارد. اگر ثروتمندان بتوانند در طول حیاتشان کاری را انجام دهند زرنگ بوده اند، اما اینکه وصیت شود که بعد از مرگ من فلان کار خیر انجام شود، شاید آن فایده لازم و شایسته را نداشته باشد.
نظر شما