به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری حوزه به نقل از kashmirreader، همایش بین المللی دو روزه با موضوع «حفظ محیط زیست و نقش دین» روز گذشته در دانشگاه مرکزی کشمیر واقع در سرینگر برگزار شد. این همایش گروه مطالعات مذهبی دانشگاه مرکزی کشمیر و با همکاری موسسه مطالعات هدفمند در دهلی نو برگزار شد. دانشگاهیان و متخصصانی از نقاط مختلف جهان در این همایش حضور دارند.

پروفسور مهراج دین میر معاون ریاست این دانشگاه از حضور مغزهای متفکری که از نقاط مختلف جهان و کشمیر زیر یک سقف جمع شده‌اند، ابراز خوشحالی کرد. وی با تاکید بر نقش مذهب بر حفظ ارزش‌های انسانی گفت: دین نقشی حیاتی در حفاظت و پاسداری از محیط زیست ایفاء می‌کند.

در میان شرکت کنندگان در این همایش، اساتید و دانشگاهیانی از سرتاسر جهان حضور داشتند. پروفسور حمیدالله مرزی سرپرست گروه مطالعات مذهبی دانشگاه مرکزی کشمیر در سخنرانی خود از مهیمانان خارجی و محلی قدردانی کرده و  بر اهمیت موضوعات مختلف همایش تاکید کرد.

* نقش حیاتی گفتمان در حل مشکلات بشر

پروفسور لئونارد سویدلر از دانشگاه تمپل در فیلادلفیای آمریکا در سخنرانی خود، بر اهمیت گفتمان در جامعه انسانی تاکید کرده و با بیان اینکه برای حل مشکلاتی که امروزه بشریت با آن‌ها روبرو است، گفتمان نقشی حیاتی ایفاء می‌کند گفت: هیچ کس در این دنیا وجود ندارد که همه چیز را بداند و راه حل آن نیز تنها گفتمان است.

* تاکید بر اهمیت تصفیه روح انسانی

مصطفی سریک مفتی اعظم بوسنی نیز با تاکید بر اهمیت تصفیه روح انسان برای حل مشکلاتی چون آلودگی محیط زیست گفت: مسئله محیط زیست، یک مسئله مهم برای تمام زمان‌ها است اما ما باید در نظر داشته باشیم که صحبت از آلودگی محیط زیست مربوط به آلودگی‌هایی است که ما در درون خودمان ایجاد کرده‌ایم. طمع انسان برای سلطه بر طبیعت به نابودی منجر می‌شود. ما در دوره زمانه عمیق‌ترین بحران‌های اخلاقی زندگی می‌کنیم. اکنون زمانه‌ای است که آدم‌ها می‌دانند که اشتباه‌کار هستند و همچنان به اشتباه‌هایشان ادامه می‌دهند که این منجر به بحران‌های اخلاقی شده است.

وی افزود: هر یک از ما باید برای خودش یک کشتی نوح بسازد و از این کشتی‌ها برای پاکیزه سازی روح‌مان استفاده کنیم.

* نگهداری از محیط زیست، یک تعهد مذهبی است

مفتی ناصر احمدقاسمی از دارالعلوم بندیپورا نیز در این همایش سخنرانی کرده و با نقل قول از قرآن مجید و احادیث گفت: خداوند انسان‌ها را به نحو مقتضی برای استفاده از منابع طبیعی هدایت کرده است. حفظ و نگهداری از منابع آبی و دیگر منابع طبیعی یک تعهد مذهبی برای تمام بشریت بوده و فرار کردن از این مسئولیت، نقض کننده محبت خالق هستی محسوب می‌شود.