حجت الاسلام حسین حائری استاد سطح عالی حوزه علمیه کرمان درگفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در کرمان، به مناسبت روز «اهدای عضو» در رابطه با نگاه اسلام به اهدای عضو و نظر فقه در این‎باره گفت: اهدای عضو یک عمل پسندیده از منظر شارع مقدس است و ادله زیادی در فقه برای اثبات این موضوع وجود دارد.

وی افزود: در اسلام کلیاتی وجود دارد که برای فقیه راه گشا هستند و سبب می‎شوند فقیه در زمان‎های مختلف بتواند فتوای مناسب را بدهد؛ یکی از آن کلیات مساله اهم و مهم است، این باب در خیلی از جاها دست فقیه را باز می‎گذارد که یکی از آن‏ها در مساله اهدای عضو است.

وی به ارائه چند مثال در باب اهم و مهم پرداخت و گفت: در اسلام یکی از مواردی که برای شرع مقدس از اهمیت بالایی یرخوردار است حفظ نفس و حفظ جان است؛ حفظ نفس از اوجب واجبات است لذا مثلا اگر در جایی بخواهیم یک نفسی را نجات دهیم ولی لازمه آن عبور از مکان غصبی باشد وظیفه ما چیست؟ خب غصب حرام است اما شارع مقدس می‎گوید چون اهمی در مقابلش قرار دارد غصب را انجام بده و برای حفظ جان اقدام کن. اینجا دیگر غصب مهم نیست چون حفظ نفس از اوجب واجبات و اهم است.

وی ادامه داد: یا مثلا در سال قحطی یا در جایی که قحطی آمده است و جان انسان‎ها در معرض خطر است اگر فردی غذا داشته باشد اما حاضر نباشد برای نجات دیگران، غذا را در اختیار بقیه قرار دهد؛ طبق روایات می‎شود با او جنگید و به زور غذا را از او گرفت تا جان بقیه را نجات داد. یا در جایی که جان مادر باردار در خطر باشد، می‎گویند تا قبل از چهار ماهگی سقط جنین اشکالی ندارد.

استاد حوزه کرمان در ادامه به سیره اهل بیت(ع) به عنوان دلیل دیگر در این موضوع اشاره کرد و افزود: سنت در فقه عبارت است از قول معصوم، فعل معصوم و تقریر معصوم. با نگاه به سیره اهل بیت(ع) به این می‎رسیم که باید در این عالم حداکثر استفاده را از اشیا ببریم و هر شیی تا مادامی که قابلیت استفاده را دارد باید از آن بهره ببریم؛ لذا می‎بینیم که امیرالمومنین(ع) با دست خودشان کفششان را وصله می‎کنند، خب وقتی امیرالمومنین(ع) اینگونه عمل می‎کنند؛ یعنی می‎خواهند به ما نشان بدهند تا زمانی که شیی قابلیت بهره‎وری را دارد باید از آن استفاده کرد و نباید آن را دور انداخت، لذا ایشان هسته‎های خرما را جمع می‎کردند و می‎فرمودند هرکدام از این‎ها می‎تواند یک درخت خرما باشند.

حجت الاسلام حائری افزود: بنابراین پیوند عضو در زمان حاضر که علم پزشکی در کمال دقت و پیشرفت می‎تواند عضوی را از شخصی که دیگر از او  قطع امید شده، بردارند و به شخصی که  امید بهبودی به آن است، پیوند بزنند؛ مورد تایید اسلام است.

وی خاطر نشان کرد: باب اهم و مهم شامل این موضوع می‎شود زیرا حفظ جان در اینجا مورد نظر است. موارد دیگری که حفظ جان مورد نظر نیست را هم شامل می‎شود. درست است که احترام بدن مومن لازم است، ولی یک مومن دیگر هم هست که اگر این عضو را به او پیوند بدهند می‎تواند نقش موثرتری برای جامعه داشته باشد. لذا باید بگوییم اهدای عضو یک عمل پسندیده از منظر شارع مقدس است.

لازم به ذکر است : خبرگزاری حوزه آماده انعکاس نظرات سایر محققین و اساتید در این زمینه می باشد .

انتهای پیام