به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» از سمنان، استاد حسین انصاریان در مهدیه اعظم سمنان، اظهار داشت: در اوایل سورۀ مبارکۀ آل عمران نام دو نفر و دو خانواده برده شده، خداوند آن دو نفر و دو خانواده را به عنوان دارندگان مقام «اصطفی»، یعنی برگزیده بر جهانیان معرفی کرده است. در آیات بعد سخن فقط از یک خانواده است، شرح ارزش های معنوی آن خانواده؛ یک زن، یک شوهر، یک فرزند و یک معلم، آل عمران است که سوره مبارکه ای هم به نام آنهاست.

 هیچ حادثۀ مخالفی نباید قدرت ضربه زدن نسبت به باور خدا و قیامت را داشته باشد

وی ادامه داد: آنچه خداوند درباره این بزرگواران مطرح کرده است ظهور ارزش های الهی انسانی و اخلاق ملکوتی به خاطر یک اصل و یک ریشه پاک و بسیار پرمنفعت است. این ریشه و این اصل پاک این است که این خانواده با معرفت خدا و قیامت را باور داشتند، باورشان هم باور یقینی بود، یعنی باوری که هیچ حادثۀ مخالفی قدرت ضربه زدن به این باور را نداشت. این بهترین نوع ایمان است، این ایمان و باور داشتن خدا و قیامت است که یک اصل و ریشه است و جای این ریشه در سرزمین پاک قلب است؛ شاخ و برگ این ریشه همین ارزش هایی است که در آیات بعد از آیات «إِنَّ اللَّهَ اصْطَفى آدَمَ وَ نُوحاً» (آل عمران، 33) بیان شده است.

استاد اخلاق حوزه های علمیه به مؤمن واقعی در دیدگاه پروردگار اشاره و خاطرنشان کرد: در سورۀ مبارکۀ حجرات، وقتی مؤمنان واقعی را پروردگار تعریف می کند، آیه را با «انما» شروع می کند. انما در ادبیات عرب از ادات حصر است. آیه، مؤمنون واقعی عالم را معرفی می کند، نه مؤمنون زمان پیغمبر اکرم(ص)، کل مؤمنون واقعی تاریخ را می گوید «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ» (حجرات، 15) مؤمنین واقعی خدا و پیغمبر را باور دارند.

وی افزود: «ثُمَّ لَمْ يَرْتابُوا» خوشی ها، مصائب، لذت ها، تلخی ها، رنج ها، سختی ها، بالا و پایین شدن زندگی، اصلاً نمی تواند به این باور زخم بزند. در این باور با همان نور باور دارند، حس می کنند که با حفظ این باور هیچ ضرری نمی کنند و با این باور هم، دنیایشان به معنای واقعی آباد است؛ نه آباد با آجر و گچ و سیمان و سنگ و آهن و میلگرد، دنیایشان آباد است یعنی از دسترس شیاطین محفوظ است. اگر مثل ابوذر در تشنگی و گرسنگی در بیابان ربذه بمیرند، اصلاً به ایمانشان لطمه نمی خورد، با پروردگار عالم وارد چون و چرا نمی شوند، آنچه که برایشان مهم است این است که خدا و قیامت را از دست ندهند.

 مؤمنین واقعی در امور مادی تأسفی نمی خورند

استاد انصاریان با بیان اینکه مؤمن واقعی در امور مادی تأسفی نمی خورد، گفت: مؤمن واقعی «لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلى ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُم»(حدید، 23) از امور مادی آنچه از دستشان می رود اصلاً تأسف نمی خورند، یعنی از همه قیود امور مادی دل و جانشان آزاد است. «وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُم» اگر دنیا ـ دنیای حلال ـ به ایشان رو کند، شاد نمی شوند، چون می دانند ارزشی ندارد، می آید و می رود، آخرش هم باید بگذارند و بروند و آن چیزی که برایشان اصل و مهم است، بودن با پروردگار و هزینه کردن وجود و مالشان در راه پروردگار است.

مبلغ عرصه بین الملل تصریح کرد: خانواده ـ آل عمران ـ در اوج ایمان بودند. ایمان همراه با معرفت، یعنی دانا و آگاه به خدا بودند، بینای به پروردگار و به قیامت بودند، تمام ارزش هایی که در آیات بیان شده شاخ و برگ همین ایمان است.

وی به بخشی از ارزش های خانواده آل عمران اشاره و اظهار کرد: عمران و همسرش در اوج ایمان صحیح هستند. همسر عمران حامله شده و نمی داند بچه ای را که حامله شده چیست، بیشتر فکرش به این طرف جهت دارد که این بچه پسر است و در ایام حاملگی با پروردگار عالم یک قرارداد می بندد؛ «نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي مُحَرَّرا». بچه به دنیا آمد من تمام اختیارات بچه را از خودم سلب می کنم و این بچه را به تو می بخشم که فقط در راه تو هزینه شود. این فکر، معرفت و آگاهی یک مادر دو هزار و هجده سال پیش است که خود را در سیطره مالکیت و مربی بودن وجود مقدس پروردگار می داند. او آگاه است که پروردگار از طریق مالکیت و ربوبیتش کمال احسان را به او خواهد داشت. این خانم در دعای دوم نیز با حال تواضع به پروردگار گفت: «فَتَقَبَّلْ مِنِّي» رب من، مالک من، مربی من، این قرارداد را از من قبول کن که این بچه را برای هزینه شدن برای خودت از من بپذیری. «إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيم» تو هم صدای من را می شنوی و هم به درست بودن و خالص بودن این قرارداد من آگاه هستی.

 مفسر و مترجم قرآن در بخش دیگری از سخنان خود به دعای پیامبران با لفظ «رب» اشاره و خاطرنشان کرد: کلمه «رب» تکیه گاه دعاهای صد و بیست و چهار هزار پیغمبر بود. به عنوان مثال در قرآن آمده، حضرت آدم(ع) می فرماید: «قالا رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا وَ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَ تَرْحَمْنا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِين» (اعراف، 23) این یک دعاست ولی تکیه به رب داده شده. حضرت نوح(ع) می فرماید: «وَ قالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكافِرِينَ دَيَّارا» (نوح، 26) این دعای نوح است، با رب شروع شده، یعنی دعا متکی به نام مبارک رب شده است. حضرت ابراهیم(ع) می فرماید: «رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلاةِ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي» (ابراهیم، 40) این دعای ابراهیم است، خدایا من و تمام نسل من را پایبند به نماز قرار بده.

 از گناه گنهکاران عالم هیچ ضرری به خدا نمی رسد

وی در مورد دعای حضرت ابراهیم(ع) برای نسل نمازگزار، گفت: این آیه خیلی مهم است که یک پدری چند هزار سال قبل با همۀ وجود و با توسل به پروردگار دغدغه نماز نسلش را تا قیامت دارد. یک پدر نهایتاً بچه هایش را می بیند و شش هفت تا نوه و دو تا نبیره اش، اما شما متن این دعا را در قرآن ببینید که حضرت ابراهیم نسلش را تا قیامت در ذهنش آورده و به پروردگار عالم التماس می کند که خدایا! من و ذریه من و نسل من را تا جایی که از من دختر و پسر به وجود می آید، پایبند به نماز قرار بده.

استاد انصاریان اضافه کرد: ما از این آیه باید بفهمیم نماز از چه جایگاه با عظمتی به نفع مردم نه به سود خدا، برخوردار است. کل مردم عالم هم از زمان آدم تا قیامت نماز نمی خواندند، چه ضرری برای خدا داشت؟ امیرالمؤمنین(ع) در نهج البلاغه می فرمایند: «لأنه لا تضره معصیة من عصاه» از گناه گنهکاران عالم هیچ ضرری به خدا نمی رسد، همه گناه کنند. «و لا تنفعه طاعة من أطاعه» از عبادت کل عبادت کنندگان عالم هم یک ذره سود به خدا نمی رسد.

 سود عبادت برای خود عبادت کننده است

وی با بیان اینکه عبادت معدن منفعت دنیا و آخرت است، گفت: سود عبادت برای خود عبادت کننده است. ترک عبادت شر و ضرر است، ولی برای شخصی است که عبادت را ترک کرده، حال سود عبادات و ضرر ترک عبادات خودش در قرآن مجید و روایات یک پرونده عجیبی است.

استاد انصاریان تصریح کرد: پیامبران به این حقیقت آگاه بودند که مالک واقعی دنیا و آخرت تمام موجودات هستی و انسان یک نفر است، این مالک عاشق مملوکش است، مالک یک نفر است و مملوک، یعنی بقیۀ موجودات و همۀ انسان ها در جنب مالکیت خدا هیچ کاره هستند. اگر مردم می گویند: مِلک من، خانه من، لباس من، علم من، محراب و منبر من، مرجعیت من، تمامش مجازی و اعتباری است، یعنی همه در معرض از بین رفتن است. مملوکِ نیازمند، دستش برای رفع نیازش به طرف وجود مقدس تو که مالک همه هستی در دنیا و آخرت هستی، دراز است. یک حقیقت دیگری که در رب تجلی دارد این است که این مالک توجه تربیتی به مملوکش دارد، مملوک را نساخته و رهایش کند، انسان را ساخته و صد و بیست و چهار هزار عاقل، خالص، خردمند، آگاه، برای دستگیری او فرستاده، این تجلی ربوبیت پروردگار است که به مملوکش عشق تربیتی دارد.

این مفسر قرآن افزود: معنی دیگر مالک این است که این مالک توجه تربیتی به مملوکش دارد، اگر مملوک به توجه تربیتی مالک پایبند باشد؛ اگر دهاتی باشد و ایرانی می شود سلمان، اگر بیابان گرد گرسنه ربذه ای باشد می شود ابوذر، اگر سیاه چهرۀ حبشی باشد می شود بلال. اگر توجه تربیتی مالک را قبول نکند می شود ابولهب، عموی پیغمبر است اما پروردگار رودربایستی که ندارد، یک سوره ضد او نازل می کند. با توجه به اینکه خداوند در آیات دیگر می فرماید: اگر من خیری را در شما ببینم عذابی نازل نمی کنم، اگر خیری را در شما ببینم تلنگر به شما نمی زنم، من وقتی که می دانم شما به خیر و ایمان رو نخواهید کرد، سوره نازل می کنم «تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ وَ تَب».

وی در ادامه به راه حل برون رفت از مشکلات کشور اشاره و خاطرنشان کرد: تمام مشکلات مردم دنیا، تمام مشکلات مردم کشور ما، تمام مشکل دولت ما برای کمبود این اعتقاد به مالکیت مطلق و ربوبیت پروردگار است. چهل سال است این در و آن در می زنند مشکلات حل نمی شود، روز به روز هم اضافه تر می شود در حالی که کلید حل مشکلات خداست نه نوشته های غربی، نه اقتصاد غربی، نه حرف های بیهودۀ شرقی ها وغربی ها، نه تصمیم گیری ها در اتاق های دربسته بدون توجه به انسانیت، انسان ها و نیازهای مردم این مملکت. مشکل شما خداست که در زندگیتان جلوه ندارد، اصل کاری را یادتان رفته است.

 خلأ توحید، خلأ تربیت الهی و خلأ ایمان به قیامت علت اصلی مشکلات است

 استاد انصاریان گفت: چهل سال است ما نفهمیدیم منشأ مشکلات کجاست و راه حل آن چیست؟ عقل داریم، علم داریم، وکیل داریم، قانون داریم و هنوز نفهمیدیم منشأ مشکلات و راه حل آن چیست؟ به آیات قرآن مراجعه کنید؛ خلأ توحید، خلأ تربیت الهی و خلأ ایمان به قیامت باعث مشکلات است و تا این خلأها برطرف نشود گره ها باز نمی شود.

انتهای پیام   ۳۱۳/۱۷