به گزارش خبرگزاری«حوزه»، در مورد انگیزه ها و دستاوردهای  قیام سیدالشهدا(ع) در بیانات حضرت امام خمینی(ره) مطالب ارزشمندی دیده می شود که بخشی از آن در مقاله ای که در ویژه نامه اربعین که از سوی  هفته نامه«افق حوزه» و تحت عنوان "انگیزه‌ها و دستاوردهای قیام امام حسین (ع) از نگاه امام خمینی (ره)"  منتشر شده، آمده، که به این شرح است:

اصلی‌ترین پیام عاشورا

«کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا‏‏» باید سرمشق امت اسلامی باشد. قیام همگانی در هر روز و در هر سرزمین. عاشورا، قیام عدالت‌خواهان با عددی قلیل و ایمانی و عشقی بزرگ در مقابل ستمگران کاخ‌نشین و مستکبران غارتگر بود و دستور آن است که این برنامه، سرلوحه زندگی امت در هر روز و در هر سرزمین باشد.

تکلیف از آن جهت که مستضعفان اگر چه با عده‌ای قلیل علیه مستکبران، گرچه با ساز و برگ مجهز و قدرت شیطانی عظیم، مأمورند چونان سرور شهیدان قیام کنند و مژده که شهیدان ما را در شمار شهیدان کربلا قرار داده است و مژده که شهادت، رمز پیروزی است. (ر.ک. صحیفه امام/ج9)

ارزش شهادت

شما ملاحظه کنید که بهترین خلق الله در عصر خودش، حضرت سیدالشهدا (ع) و بهترین جوانان بنی‌هاشم و اصحاب او شهید شدند و از این دنیا رفتند با شهادت، لکن وقتی که در آن مجلس پلید یزید صحبت می‏‌شود، حضرت زینب قسم می‏‌خورد که «ما رَایْنا الّا جَمیلًا»؛ رفتن یک انسان کامل، شهادت یک انسان کامل در نظر اولیای خدا جمیل است، نه برای این‌که جنگ کرده و کشته شده، برای این‌که جنگ برای خدا بوده است، قیام برای خدا بوده است.‏ (صحیفه امام/ ج‏20/ص204)

سیدالشهداء آموخت به ما که از قلت عدد نترسیم‏

حضرت سیدالشهدا از کار خودش به ما تعلیم کرد که در میدان وضع باید چه جور باشد و در خارج میدان وضع چه جور باشد و باید آن‌هایی که اهل مبارزه مسلحانه هستند چه جور مبارزه بکنند و باید آن‌هایی که در پشت جبهه هستند چطور تبلیغ بکنند. کیفیت مبارزه را، کیفیت این‌که مبارزه بین یک جمعیت کم با جمعیت زیاد باید چطور باشد، کیفیت این‌که قیام در مقابل یک حکومت قلدری که همه جا را در دست دارد، با یک عده معدود باید چطور باشد.

مبارزه دائمی و سازش‌ناپذیری

این‌ها چیزهایی است که حضرت سیدالشهدا به ملت آموخته است و اهل‌بیت بزرگوار او و فرزند عالی مقدار او هم فهماند که بعداز این‌که آن مصیبت واقع شد، باید چه کرد. باید تسلیم شد؟ باید تخفیف در مجاهده قائل شد؟ یا باید همان‌طوری که زینب(س) در دنباله آن مصیبت بزرگی که «تُصَغَّرُ عِنْدَهُ الْمَصائِبُ»، ایستاد و در مقابل کفر و در مقابل زندقه صحبت کرد و هرجا موقع شد، مطلب را بیان کرد و حضرت علی‌بن الحسین با آن حال نقاهت، آن‌طوری که شایسته است تبلیغ کرد. (صحیفه امام/ج‏17/ص56)

مبارزه با حکومت فاسد

سیدالشهدا با این فداکاری که کرد، علاوه بر این‌که آن‌ها را به شکست رساند و اندکی که گذشت، مردم متوجه شدند که چه غائله‌‏ای و چه مصیبتی وارد شد و همین مصیبت موجب به هم خوردن اوضاع بنی امیه شد، علاوه بر این، در طول تاریخ آموخت به همه که راه همین است. از قلت عدد نترسید، عدد، کار پیش نمی‏‌برد، کیفیت اعداد و کیفیت جهاد، است که کار را پیش می‌‏برد. افراد ممکن است خیلی زیاد باشند، لکن در کیفیت ناقص باشند یا پوچ و افراد ممکن است کم باشند، لکن در کیفیت توانا باشند و سرافراز. (صحیفه امام/ج‏17/ص53)

نقش محرم و صفر در حیات اسلام

باید ماها و شماها در گفتاری که داریم و خصوصاً در این ماه محرم و صفر، که ماه برکات اسلامی است و ماه زنده ماندن اسلام است، باید ما محرم و صفر را زنده نگه داریم به ذکر مصایب اهل‌بیت (ع) که با ذکر مصایب اهل‌بیت  زنده مانده است این مذهب تا حالا؛ با همان وضع سنتی، با همان وضع مرثیه‌سرایی و روضه‌‏خوانی.

ما باید حافظ این سنت‌های اسلامی، حافظ این دسته‌جات مبارک اسلامی که در عاشورا، در محرم و صفر، در مواقع مقتضی به راه می‌‏افتند، [باشیم؛] تأکید کنیم که بیشتر دنبالش باشند. (صحیفه امام/ج‏15/ص330)

عاقبت جنگ با خدا

آن کسی که بر ضد خدا قیام کند، بر ضد احکام خدا قیام کند، آن کسی که خیانت کند بر اسلام، خیانت کند بر مملکت مسلمین، عاقبتش این است و این عاقبت سهلی است؛ عاقبت‌های بالاتر در کار هست. این الآن بهشتش این است که در دنیا باشد با همه نکبت! این موفق به توبه نخواهد شد. من نمی‏‌گویم نباید بشود اما نخواهد شد!

حضرت سجاد (ع) از قراری که منقول است به یزید یاد داد که از چه راه توبه کن. حضرت می‏‌گویند: حضرت زینب فرمود، آخر به این!؟ [امام سجاد پاسخ فرمودند] این موفق نمی‏شود به توبه. کسی که امام را بکشد موفق به توبه نمی‌شود. اگر موفق می‌‏شد به توبه صحیح، قبول می‏‌کرد خدا لکن نمی‏شود. یعنی قلب جوری می‌شود، قلب انسان طوری می‌‏شود که دیگر برای انسان امکان ندارد آن قلب را از آن طبعی که برایش واقع شده است، از آن ظلمتی که برایش واقع شده است، بتواند نجات بدهد. دعا کنید که انسان این‌طور نشود. خداوند در قلب انسان مُهر نگذارد؛ یک مُهری که دیگر نتواند خودش هم هیچ کاری بکند. (صحیفه امام/ج‏6/ص315)

۳۱۳/۳۲