به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری «حوزه»، به نقل از ,lepetitjournalmarocain خانم نادیا بورجی یکی از چند هزار تونسی الاصل سیاه پوست این کشور است که از دیرباز تا کنون همانند اجداد خود از کمترین حقوق شهروندی در این کشور برخوردار است. وی هفته گذشته در مصاحبه با یک خبرنگار فرانسوی مستقر در تونس گفت: یک مرتبه در هفته از سوی کارفرمای خود اجازه دارم تا قبر مادر خود که در قبرستان بردگان در جزیره «جربا» قرار دارد را زیارت کنم و این مسئله که، در کشوری که اکثریت جمعیت آن مسلمان هستند هنوز هم در قرن 21 گورستانی مجزا از قبرستان مسلمانان برای بردگان و قشر کارگر تونس به نام آرامگاه «العبید» قرار دارد، بسیار مرا آزرده خاطر می کند، اما با این همه من در آستانه 46 سالگی قرار دارم و میدانم که بعد از مرگم من هم همانند اجداد و بسیاری از هم دوره ای های خود در گورستان بردگان دفن خواهم شد.

همانند نادیا، مردان و زنان بسیاری در تونس زندگی می‌کنند که فرهنگ غالب جامعه آنها را از داشتن کوچکترین حقوق اجتماعی محروم می‌کند، برای مثال سیاه پوستانی که برای کارفرمایان سفید پوست خود کار می‌کنند تا آخر عمر اجازه ازدواج و تشکیل خانواده و حتی تحصیل را نیز ندارند، اما با این همه، این زن سیاه پوست مجرد 46 ساله همواره امیدوار است تا در آینده ای نزدیک دولت مردان قانونی تصویب کنند که طی اجرای آن نژاد پرستی و تبعیض قومیتی به شدت محکوم شود.

او در بخش دیگری از سخنان خود می گوید: سفید پوستان در تونس حتی بعد از مرگ ما سیاه پوستان، نیز دست از تبعیض و نژاد پرستی نمی کشند تا جایی که ما را در گورستانی مجزا به نام «العبید» و در جزیره ای دور افتاده به نام «جربا» در شمال این کشور دفن می‌کنند ولی از همه این ها دردناکتر این است که گورستان بردگان را به دو قسمت تقسیم کرده و اجساد مردان و زنان را به صورت جداگانه دفن می‌کنند.

وی در پایان گفت: اجداد ما به درست یا نادرست برده سفید پوستان در تونس بوده اند، اما ما و نسل جوان ما چه گناهی کرده اند که باید همان روش را ادامه دهند، ما نیز دارای ملیت و شناسنامه تونسی هستیم پس چرا نباید همانند سفید پوستان از امکانات و حقوق اجتماعی برقرار باشیم؟ و همه این موضوع را می‌دانیم که اختلاف رنگ پوست و نژاد و عشیره در اسلام معنایی ندارد و این یکی از مهمترین آموزه های دین ماست.